Одговори на современи проблеми

Знам дека често пати се чувствуваш дека не успеваш ништо. Дека пак си паднал во истата страст, истата грешка, во оние кои те прават да се чувствуваш слаб, виновен и непокајан. А си дал ветување пред Бога и пред себе. Си рекол, „никогаш повеќе нема да го направам тоа“. Си коленичел на молитва за тоа прашање со срце полно со болка, но и со надеж, дека нема повторно да се случи.

Многу прашања во животот ги догматизираме. Дури и јас понекогаш се фаќам како апсолутно сум категоричен за одредени ставови, иако не би требало да е така. Мислиме дака на тој начин постигнуваме нешто, демонстрираме увереност, решителност и стабилност, додека на крај демонстрираме теснина на умот и срцето, а со тоа една закоравеност, која се предизвикаува од нашето его.

 Постои една ваква приказна. Живееел некогаш некој имотен човек, кој можел да купи се на децата, што сакаат (колку грешиме и ние денес, што на децата им даваме сè на готово: телефони, кола, дом; и тие веќе не се учат да го ценат тоа и не распознаваат дека радоста е од трудот). Тој богаташ го испратил синот во едно пусто место, кај што имал земја, за да направи околу неа ограда.

Воспитувајте ги да бидат културни и учтиви, да ги почитуваат другите. Учете ги да се соочат со фрустрациите и бесот и поврзувајте се со нив емотивно. Не е доцна за воспитување морално, етички и емоционални здрави генерации.

«Жените, со кои јас се сретнувам, имаат сосема различни судбини и се наоѓаат во различни околности. Но, сите ги спојува едно, ним им е насушно потребна љубовта-емотивно раскажува Наталија. -Доволное просто да им се стави до знаење дека не се сами, за да се одречат од чедоморство... Ова се приказни на изгубени жени, како ги нарекувам јас, кои се нашле во услови на борба.»

Нема сомнеж дека живееме во време на отпадништво, пророкувано за последните денови. Практично најголем дел од луѓето се атеисти, иако многумина од нив, теоретски, сè уште веруваат. Рамнодушноста и духот на овој свет преовладуваат насекаде.Која е причината на оваа состојба?

Многу е тешко да се очисти душата. Потребно е длабоко смирение и  автентично покајание, за да се очисти душата. Оттука, бидејќи не се втурнуваме во таква борба, не посакуваме да скокнеме во таа бездна на сопственото срце, тогаш се принудуваме да ставиме маски. И маската ја покрива целата наша моментална

“ Тажна сум и вознемирена а не знам ни зошто. Сакам да го запрам времето, да бидам некаде далеку.Животот  ми изгледа на пат со етапи, со награди на секоја етапа. Но “ако зафркнеш“, нема да добиеш ништо.
Јас “се зафркнав“. Чувствувам болка да размислувам, да живеам, толку ме боли што не можам да вдахнам  храброст, да се смирам. Тешко е, многу тешко, уморна сум од животот, но сепак, го сакам“ (Ирина, 15 години)”

Господ вели: возљуби го ближниот твој како самиот себе (Матеј 22:39). Односно љуби го другиот и разбери го така, како што се љубиш и разбираш самиот себе. А дали ние се љубиме самите себе? Да се љубиш себеси не значи дека јас треба да потрошам еден час вртејќи се пред огледало, јас не мислам на тоа, туку тоа што јас се почитувам и ценам себеси, се грижам за себе.

Секој човек има можност за живот и среќа. Едноставно, човекот во депресија тоа упорно не сака да го прифати. Сигурно постои здравје (во мала или голема мера), навики, занимација, хоби, постојат блиски луѓе, роднини и пријатели, значи постои можност да сакаш и да бидеш сакан.

Уште повеќе, за нив е полесно да се спасат отколку вие, затоа што тие ја имаат благодатта и Таинствата и задолженијата – и на крај, секако дека и во нив мора да има совест, не мислите така?

И уште нешто да ви кажам – ниту еден свештеник не бива ракоположен без тоа да е волја Божја. Бог го води таквиот човек низ животот.

Тоа утро четиригодишниот Дамјан стана многу рано, уште во зори. Му беше роденден и сакаше своите родители да ги изненади со вкусни палачинки. Најде длабока чинија и лажица за матење и бидејќи полиците беа превисоки, се качи на стол за да го дофати брашното. Но кутијата каде што

Затоа воспитанието започнува од рана возраст, детето треба да се научи да има високи критериуми – естетски и духовни. Ако го предадеш детето уште од мало на телевизијата, таа ќе го смачка. Телевизијата, којашто работи со најгрубите инстинкти на човекот, го ужасува и го смачкува преку агресија, или пак обратно, создава привидна среќа, дека не си во опасност:

„Гледам напред и гледам поле полно со можности, ги гледам идните години, даровите што доаѓаат во твојот живот. Те гледам во светлина, дете мое. Гледам благодат, помош, луѓе, можности. А ти денес си во очајание. Да, но Јас, Кој Сум Христос, гледам напред, и го гледам не само тоа денес, туку и тоа што доаѓа утре. Сакаш ли да влезеш во Моите очи и ум, и да го правиш тоа што Јас го правам?

Дали може народот да згреши? Ако може, како тоа да биде простено?

Сториите и пророчките писанија на Стариот завет се преполни со примери на народен грев. Таму има стории за Бог како се справува со индивидуи, но, генерално, Неговото внимание се чини дека е упатено кон Израил и другите народи во целина.

Оти, само на малкумината не им грижа ниту за здравје, ниту за среќа, туку да се соединат со Христа преку Причеста и да бидат едно со Него, со сите и со сѐ преку Него. Но, сепак милоста Негова е безмерна и сите ќе нѐ прими, но ќе им се открие само на оние кои Го бараат повеќе од јадење и пиење.

А ниту едните, ниту другите го слават светиот свештеномаченик Валентин, односно светиот маченик Трифун. Попрво се слави култот кон „светите“ пред-христијански демијурзи: себељубието, среброљубието, сластољубието. Односно, луѓето се слават себе си и своите страсти.

Но, како започнува целата приказна?

 За „Ковид“ зборува сиот свет. Не постои дом во кој не се слушаат коментари, ден а да не се спомне името на овој вирус, или да не зборуваме за пандемијата што го сврте светот наопаку. Ке вклучиш ТВ или радио, или само сакаш да направиш некое пребарување на интернет, а од некаде на страницата те потсетуваат за „Ковид 19“. По сѐ изгледа само така можеме да кажеме дека сме во тек со актуелноста.

Офкањата на постар пациент се слушаат во одделот на големата државна болница во Украинскиот град. Канцерот е широко распространет. Болките се ужасни. Лековите не се доволни. Буден дење и ноќе, пациентот ја чека смртта како откуп. Многупати го достигнува работ на смртта, но изгледа како рамнодушен. Веќе со месеци е во борба помеѓу живот и смрт.