Полезно и потребно

Сине мој, ако си згрешил, престани да грешиш; за направените гревови, моли се.
Од грев бегај како од змија; ако му се приближиш, тој ќе те касне.
Гревот има лавовски заби; тој ги убива човечките души.

„Сведочам пред Бога, дека покрај Бог, нема ништо толку исполнето со божествена сила и благодат. Никој од луѓето не може потполно да го разбере со својот ум, она што го видов. Исповедам пред Бога: кога бев со Јован (Богослов), кој светеше меѓу апостолите како Сонцето на небото, (и) кога бев однесен пред лицето на Пресветата Дева, искусив неописливо чувство.

 Сакајќи да ги спасиш душите на сите со нечисти духови обземени, не си престанувал да се молиш пред Господа, свештеномаченику Кипријане, тебе ти се даде благодат да се молиш за нив, помилувани и очистени да Му запејат на Бога: Алилуја.

Тропар, глас 4.
Денес, Богомајко, ние верните луѓе светло празнуваме, штитени од твоето доаѓање и, гледајќи кон твојот пречист лик, умилно говориме: Со твојот чесен омофор покриј нѐ, и од секакво зло избави нѐ, молејќи Го твојот Син, Христа нашиот Бог, да ги спаси душите наши.

О, Пресвета Дево, Мајко на Господа на вишните сили, Царице на небото и земјата, семоќна застапничке на нашите градови и земји, прими го ова пофалбено и благодарно пеење од нас, недоатојните Твои слуги, и принеси ги нашите молитви кај престолот на Бога – Синот Твој, за да се смилува над нас, грешните, и да ја распростри Својата благост над оние што го почитуваат Твоето

Еден човек по име Јован бил поразен од гревот и станал крадец. Уште повеќе, тој станал и предводник на една разбојничка дружина од сто крадци, но сепак длабокот ја почитувал Богородица.

Секое утро и вечер го читал Канонот кон Пресвета Богородица.

Акатисти на Пресвета Богородица:

1. Ахтерска
2. Абортус
3. Брзопомошничка
4. Богољубовска
5. Благовештение
6. Воведение-Пречиста
7. Владимирска
8. Воспитание
9. Достојно јест

Иако празникот Крстовоздвижение, возникнал како политички, тој има особено значење во Црквата во нашиве денови. Тој останува за нас ден на постење и молитви, ден кога споменуваме дека Крстот е единствен симбол, достоен на нашата безусловна верност, и дека нашето спасение не зависи од било какви земни победи, туку единствено од вистинската и неизбежна победа на Христовото Распетие и нашето сораспетие со Него.

На дрвото од Твојот крст се поклонуваме, Човекољупче, зашто на него се прикова Ти, Животу на вселената; рајот му го отвори, Спасителу, на разбојникот што со вера Ти пријде, и за насладата рајска се удостои, обраќајќи Ти сеː Спомни си за мене, Господи! Прими нѐ како него и нас кои викамеː Сите

Мoнаситe гo прашалe гoлeмиoт авва Исхириoн:
– Штo направивмe ниe?
– Ниe ги испoлнувавмe Бoжјитe запoвeди, oдгoвoрил Исхириoн.
– А штo ќe прават тиe штo ќe дoјдат пo нас?
– Тиe ќe гo прават oва штo ниe гo правимe, нo намалeнo за пoлoвина

„Потребно е да се знае, дека сите литии, се извршуваат надвор, или во притворот, или околу обителта, или градот, а се извршуваат во спомен на нашето отпаѓање, дека ние, отпаднатите грешници се наоѓаме надвор од Едем, и дека сме должни да се научиме на смирение и да размислуваме дека сме недостојни за светите места – рајот и небото,

Кога се влегува во гробницата наидуваме на скали кои водат надолу. Од деснаата страна на скалилата се ноѓа гробницата на светите праведни родители на Богомајката , Јоаким и Ана, а веднаш од левата страна е гробницата на праведен Јосиф.
 ,

О, Пресвета Богородице, Дево Владичице, повозвишена од ангелите и архангелите, и најчесна од сета твар, восхит велик на ангелите, возвишена проповед на пророците, преславна похвало на апостолите, прекрасен украсу на светителите, крепка тврдино на мачениците, спасително

Пoстoјат прeсудни мoмeнти вo чoвeчкиoт живoт кoга на чoвeкoт навистина му e oставeнo да избeрe живoт или смрт. Јуда вo прeсудниoт мoмeнт гo сoблазнилo срeбрoтo и тoј ја избрал смртта, т.e. грeвoт на срeбрoљубиeтo. Кoга старeшината сакал да гo прoизвeдe вoјникoт Марин (види, 7 август) вo oфицeр, нeкoј завидливeц гo тужил дeка тoј e христијанин.

 Овој празник е востановен во спомен на собитието на Тавор, кое се случило четириесет дена пред Христовата смрт и распетие. Кога Господ забележал дека апостолите не можат да ги разберат претстојните Негови страдања и дека во срцата се исполнуваат со тага, за да не ослабнат во својата вера,