Полезно и потребно

Јасен проповедник на Евангелието во Македонија си бил, себлажени, и во секоја човечка душа си ја вложил љубовта Христова. Затоа, откако ги протера сите прелестни собранија, православните ги научи верно да ѝ се поклонуваат на Троица несоздаденаː на беспочетниот Отец и Родител; на собеспочетниот Син; и на Светиот Дух Кој непосредно произлегува од Отецот, како од единствен извор на едното пресуштествено просто божество.

„Некој отиде во пеколот, но сепак сакаше да има храм таму за да се моли. И покрај неговата грешност, тој го сакаше Бога и сакаше да се моли.
Почна да го мери просторот за да направи темел…
Еден ѓавол го прашал што прави?

Затоа што грижата го покажува нашето неверување. Се грижиме само за тоа што ни предлага сатаната, а тој секогаш предлага нешто лошо. И дека ќе биде лошо, и дека не' враќа во минатото, па да размислиме, зошто не направивме ова или она. Минатото е минато, нема што да менуваме таму!

 Светите Отци озакониле овој Празник да го славиме по слегувањето на Светиот Дух, за да покажат, на некој начин, дека Неговото доаѓање се случило преку апостолите, осветувајќи ги и учејќи ги оние што ја носат нашата природа, за да ги усоврши оние што отпаднале од ангелскиот чин, да им го врати нивното поранешно достоинство и да ги доближи до Бога преку Христа:

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“).

Вистината за постоењето на Света Троица не е логична претпоставка која треба да се докаже по па

Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и употребена за свештеничка работа.Овој леб,како избоден со копје и осветен со божествени зборови,им се дава на верниците кои не се причестиле наместо Страшните дарови,т.е.Светата тајна Причест.

 Постепеното влегување во Царството Божјо, кое е внатре во нас, се повеќе го смалува просторот на “плот и крв, кои не можат да го наследат Царството Божјо” (1.Кор. 15:50). Ете зошто Светиите можеле да се хранат толку малку и истовремено да бидат физички силни луѓе. Небесната храна не е алегорија, туку чудо, со што истовремено не се намалува и нејзиното о.

А, не сакаме да станеме за молитва или да одиме в црква од една причина: кога со главата скоро сме потонати во овој свет, кога благата на светот и неговите задоволства стануваат поскапоцени и поинтересни за нас од Бога. И тука е потребна храброст да се направи првиот чекор за да се ослободиме од заробеништвото на светот. А понатаму Господ ќе ти помогне.

Без духот, срцето е слепо, лишено од управување. Затоа е потребно да се најде хармоничен однос

меѓу духот и срцето, за да се организира, да се гради личноста во благодатта, бидејќи патот на единството не е бесвесен процес.

Тој пат претставува постојана будност на духот, непрестаен напор на волјата.

Светиот Дух е насекаде и сè исполнува. Он ја исполнува секоја твар и ѝ дава живот, затоа што е Животодавец, дарител на живот и оживотворувач. Преку Него живее и се обновува секое создание. Сè што е создадено, преку Него е создадено. Доколку живееме подвижничко-литургиски живот ќе бидеме живи, и исполнети со благодатта на Светиот Дух, и ќе имаме живот во себе.

 Боже на духовите и на секоја плот, Којшто си ја урнал власта на смртта и владееш над живите и мртвите, извор на привремениот и на вечниот живот, Којшто не ги лишуваш од милоста ни живите ниту мртвите, Христе Спасителу, слушни го молитвениот плач на моето срце и помилуј ја според своето безгранично милосрдие, душата на преселениот од овај свет во невидливиот Твој

Првиот кој влезе во рајот беше крадец.

А првиот што влегол во пеколот бил Христов апостол.

А како се случи сето ова е голема лекција за нас.

Стравот, мојот анонимен пријател. Тој страв што го чувствувам уште пред да го научам неговото име. Тој е со мене од моментот кога Бог ме благослови да го направам мојот прв чекор надвор од мајчината закрила, и оттогаш сме неразделни. Заедно сме насекаде - во лулката, во игрите, во неволјите. Кога се втурнувам во прегратката на мајка ми, тој стои во близина и чека да излезам од моите прегради - нејзините две раце.

Во истиот тој ден, седмата недела по Пасха, го славиме Првиот вселенски собор во Никеја, каде што се собрале 318 богоносни Отци, од следнава причина: Бидејќи Господ наш Исус Христос, Кој се облече во тело слично на нашето, неискажливо ја исполни сета промисла и пак се врати кон престолот на Отецот, Светите Отци сакале да покажат дека Синот Божји навистина стана човек и, како совршен човек и Бог,