Друго

Од 21. до 27. јули 2008 година во градот Елена (Бугарија) се одржа Европската дипломска школа за античка и средновековна философија (EGSAMP), на која учествуваа триесет професори, асистенти, докторанти и магистранти од Германија, Франција, Белгија, Италија, Бугарија и Македонија. Темата на школата беше „Природата и уметноста – меѓукултурниот европски дијалог во касното средновековие“ (Natur und Kunst – der interkulturelle europäische Dialog in Spätmittelalter), при што предавања одржаа проф. Цочо Бојаџиев (Софија), проф. Георги Каприев (Софија) и проф. Андреас Шпеер (Келн).

Присутните докторанти и магистранти имаа можност во утринските работни сесии да ги презентираат своите истражувачки проекти. Од Македонија учествуваше Милан Ѓорѓевиќ (докторант на универзитетот во Келн и дипломиран богослов на богословскиот факултет во Скопје) со изложување на тема „Свети Никола Кавасила – еден пат кон синтеза на традициите“, после кое се разви плодотворна дискусија. Во рамките на летната школа беа организирани и екскурзија во трновскиот регион, како и прошетки во Трново и Софија.

 

 

Подготвил: Милан Ѓорѓевиќ

Извор: http://digitalareopagus.wordpress.com/

--------------------------------------------------------------------------------

Скопје, 24 јули (МИА) - Севкупната безбедност во светот е одговорност на секој негов поединец. Мирот не е траен и за него треба да се ангажираме индивидуално и институционално. Тоа е еден заклучоците на трибината „Од култура на насилство кон култура на мир: Трансформирање на човековиот дух“ што денеска во Мала станица ја организираа НВО Цивил, УНДП и Мисијата на ОБСЕ во Македонија.

- Мирот го правиме сите ние, со секој збор и постапка. Мирот треба да биде сон на сите, рече Владимир Милчин, извршен директор на Фондацијата Институт отворено општество - Македонија и додаде дека е погубна стратегијата да се молчи пред насилството со илузија дека така ќе се зачува мирот.

Злата Николиќ, педагог од предучилишната установа „Раде Јовчевски Корчагин“ рече дека мирот или насилството се во карактерот и дека за вистински развој на личноста клучни се првите седум години од животот. - Внатрешната трансформација на личноста ги решава проблемите во општеството. Тоа е тежок, но достижен процес, рече Николиќ.

Според неа, воспитно-образовниот процес е банка на едно општество, но дека образованието без воспитување прави неоформени личности, со недостатоци во карактерите. Против девијантно однесување и за всадување на доблесните особини таа препорачува воведување етика во најраната возраст. Таков проект бил применет во градинката каде што работи, траел две години и дал успешни резултати.

Илир Ајдини, потпретседател на Советот за радиодифузија, се осврна од аспект на заштитата на публиката од содржини во медиумите кои промовираат насилство. Советот донел правилник за категоризација  на програми, а законот предвидува санкции за непочитување. - Тоа ќе биде еден од сегментите за оценување дали медиумите и натаму може да ја вршат дејноста за емитување, рече Ајдини. Медиумите имаат силно влијание за мотивирање на луѓето на  насилство. Во прашање е и нивната етичност зашто неретко на телевизиите се прикажуваат луѓе снимени во нивната најголема болка. Пласирањето негативни информации ги фрустрира луѓето, сметаат учесниците.

Дискусијата беше придружен настан на патувачката изложба на фотографии „Од култура на насилство кон култура на мир: Трансформирање на човековиот дух“, која од завчеравечер е отворена во Мала станица. Изложбата, организирана од Мисијата на ОБСЕ и Обединетите нации,  го третира проблемот со атомското оружје низ призмата на безбедноста на човекот. Создадена од Сока Гакаи Интернационал (СГИ) глобално будистичко движење, што промовира мир, култура и ненасилство, изложбата ќе гостува во 30 земји. Во Скопје ќе биде отворена до 3 август. хс/дма/12:49

Апокрифна литература     

Блесок бр. 27, 

Добрила Миловска

      Апокрифните текстови водат потекло од старата еврејска религиозна литература во која со нив се означувале тајни книги кои обработувале иста тематика како и старозаветните книги. Во вториот век п.н.е. тие текстови, заедно со другите еврејски старозаветни книги биле преведени на грчки јазик и заради тоа што биле сметани како еден вид тајни, скриени книги, го добиле името апокрифи /од грчкиот збор апокрифос – скриен, таинствен/. Првите христијани ги презеле апокрифите од тие грчки преводи и оттогаш тие почнале да играат важна улога во христијанската литература. Тие што живееле во првите векови од христијанството многу се интересирале за некои од поважните личности и настани од старозаветната историја за да можат да научат многу повеќе детаљи отколку што можеле да најдат во текстот на Библијата. Оттаму во тоа време многу се распространувале анонимните апокрифни текстови кои со многу фантазија ги преработувале и проширувале библиските легенди. Паралелно со старозаветните се појавиле апокрифни текстови кои на ист начин ги разработувале настаните и личностите од Новиот завет. Особено голема била потребата од вториот вид апокрифи кои содржеле многу неразбирливи и апстрактни места, многи симболи и алегории и кои не биле многу достапни до широките народни маси. Пишувачите на тие старозаветни и новозаветни апокрифи останале анонимни, а понекогаш се случувало тие за да им дадат поголем авторитет на текстовите ги потпишувале со имиња на најстарите христијански писатели, со имињата на некои апостоли и нивните ученици. (Повеќе)