Духовен Азбучник

Бајкерот си заминал на својот „Харлеј-Давидсон“, но наскоро преживеал ужасна несреќа, во која ги изгубил нозете. На крај, младиот човек се вратил во „старото друштво“, кои завршиле во полуразрушен дом со ниска кирија. Тој дом се наоѓал во запуштениот дел од градот, каде што престапноста била доста развиена. Една вечер, кога тој и неговите другари особено енергично се предале на алхохол и наркотици,...

Тука, кај твоите мошти, со љубов ги целиваме и те повикуваме, драг професоре – наш светителу, моли Го Христа Бога да ги спаси нашите души. Свет отец Гавриле, моли Го Бога за нас.Му благодариме на отец Исак, кој ни ги дополни сознанијата за чудотворноста на отец Гаврил и за неговата канонизација за светител, која била во тек.

Како се станува христијанин во современиот свет? Да се биде христијанин, во извесна смисла е многу едноставно. Христијанин - тоа е ученик и Христов другар. Овие поимања се сродни, но помеѓу нив постои разлика. Од една страна, ние сме Христови ученици, Негови следбеници и должни сме да учиме за Него преку Евангелието, за она во што Тој верува, за она во што Тој поучува.

Ме испраќа до портата манастирска за дома. Одам десет чекори, не се вртам, а нешто ми вели: „обѕирни се назад“. И во тој миг, го гледам со кренати раце – како да слегува оган од небото. „Брат Живко, не се врти, оди напред, ајде продолжи!“, ми вели. Продолжувам, и повторно исто, сѐ додека не ме сокри од неговите раце. Ама тоа е видливо, а тој останува и понатаму со мене, сѐ додека нѐ грее. 

Нашето барање преку усрдност и молитва, преку ревносно служење на Бога и престојување во Него, претставува само обично тропање пред вратата на Бога. Неговите патишта се мошне разновидни и несознајни. Човекот е должен да тропа со труд, вера, пост и молитва. Само да тропа обично и просто, еднаш, двапати или повеќепати, па да застане и да чека.

Обично, мало, секојдневно, како-божем безопасно -нетрпение.
А всушност ,токму тоа -е нашиот НАЈГОЛЕМ,НАЈТЕЖОК, оној ,,ОРИГИНАЛЕН,, ГРЕВ!
Причина на се што подоцна ќе упропастиме, издадеме, уништиме, оскрнавиме, отфрлиме,..заборавиме.

Без НЕА ни опростување на гревовите не можеме да добиеме, а не пак некое друго "наше" право. Зошто ние не си ставиме фластер на нашите усти? И да ја помолиме Пресветата да ни се прости за секој наша непромисленост и грев. Запамтете по Нејзините молитви се држи сеуште овој град. Пресвета Богородице, спаси не!

Светите Отци укажуваат на различните степени на нашата мисловна борба, пропратена или со нашата победа, или со нашиот пораз. Пред сè, тие укажуваат на претставениот предмет – предлог, а потоа негово примање – одобрување, потоа негово прифаќање – согласност, потоа – поробување од него, и на крајот – страст.

Го одбивам стариот човек и се борам од себе да ги искоренам сите грешни и егоистички страсти, својот егоцентризам и самољубие. А, облиците на самољубието се следните: маловерност и неверност, рамнодушност кон ближниот, и уште полошо, искористување на ближниот, телесните наслади и обожувањето на телото,...

Душевните искушенијата кои по Божјо допуштение доаѓаат кај луѓето можеме да ги групираме вака: демонски искушенија кои ги надминуваат границите на душевните сили; одземање на мудроса која луѓето ја поседуваат, чувствување на блудни мисли во себе кои доаѓаат поради смирување на нивните страсти, желбата се да биде поставено по сопствената волја,...

Благодарете му, браќа, на божественото милосрдие за тоа што ви даде безбедно да ја достигнете половината на Четириесетницата. Но за овој дар достојно да Му заблагодарат можат само оние кои се труделе да живеат така како што бевме поучени во почетокот на Четириесетницата, односно оние кои се грижеа да испросат за себе отпуштање на гревовите со секојдневен пост, дела на милосрдие и посетување на богослужбите.

Ако сакаш да ѝ помогнеш на Црквата, подобро е да пробаш да се поправиш себе си, отколку да ги исправаш другите. Ако успееш да се подобриш себе си, еден мал дел од Црквата е веднаш поправен. Следствено, ако сите го направат истото, телото на Црквата ќе биде во благосостојба.
Но, денеска, луѓето повеќе се занимаваат со сè, освен со самите себе.

Одеднаш слушна глас: „Дете мое, зошто плачеш?“. Го подигна своето расплакано лице и го здогледа Христос: „Господи, не ме пуштаат во храмот!“ - рече. Исус го прегрна, па рече: „Не плачи, тие и Мене не ме пуштаат во храмот!“

Грешиме „со дело“ кога правиме нешто противно на заповедта Божја. Ако човекот се предава на прејадување, пијанство, лакомство, тој греши против заповедта Божја. Крадењето, грабежот, убиството и другите слични постапки се исто така гревови со дело.
✤✣✤

Немоќно е телото мое, немоќна е душата, немоќен е умот, немоќни се помислите: ослабе крепоста моја, осиромашеа во суета деновите мои (Пс. 77, 33), го гледам крајот кој ми се приближува. Но, Господи, подај ми рака мене, кој тонам во длабочината на сластите: отвори ми мене, кој недостојно тропам, и не заклучувај ги за мене вратите на милосрдието Твое. Зашто, ако Ти ги заклучиш, кој ќе ги отвори?

И може ли да се нарече пост само запазувањето на оние правила за невкусување мрсна храна во посни дни? Ќе биде ли постот пост, доколку покрај внесувањето на извесни измени во составот на храната, не одвоиме време да се замислиме за покајанието, ни за воздржанието, ни за очистувањето на срцата преку засилена молитва?

“ Време е, дванаесетти час е, поедини наши црковни представници да престанат да бидат исклучиво слуги на национализмот и политиката, сеедно која и чија, и станат првосвештеници и свештеници на Едната, Света, Соборна и Апостолска Црква. Христодадена и од Светите Отци остварувана, мисија на Црквата е : да се всадува и изградува, во душата на народот,

Еден млад свештеник, проповедник, кој горел со духот да ги запали срцата на луѓето со верата во Бога, дошол во едно село со мртва црква и веднаш започнал со работа, иако во епархијата претходно го предупредиле, дека заминувајќи во оваа далечна парохија залудно ќе го изгуби времето, Црквата во ова село е сосема мртва, луѓето не сакаат.

На тој начин, на Пасха ние го прославуваме Христовото Воскресение, како нешто што се случило и што продолжува да ни се случува нам, затоа што секој од нас го добил дарот на новиот живот и силата да може да го прифати и да живее по него. Тоа е дар што коренито го менува нашиот однос кон сè во овој свет, вклучувајќи го и односот кон смртта. Тој ни дава можност радосно да тврдиме: Нема веќе смрт!