Дома

Еден од Дванаесетте големи апостоли. Со неговиот сомнеж во воскресението на Господ Исус Христос беше придобиена нова потврда за тој чудесен и спасоносен настан. Имено, воскреснатиот Господ повторно им се јави на учениците за да го увери Тома.

И му рече Господ на Тома: „..дај ја раката своја и стави ја во ребрата Мои; и не биди неверлив, но верлив!“

Не залажувајте се себеси, слушајќи ги оние кои работат со „молитви’’, со „црковни свеќи’’, ги советуваат клиентите да појдат во црква и т.н. Ние знаеме дека сите натприродни појави (и вештини) можат да бидат едно од од двете природи: или од Бога (на пример- чудеса кои се појавуваат кај светите угодници), или да не се од Бога... Трето- не е дадено.

„Кога се молиме со болка и со смирение, Бог ја слуша молитвата и одговара согласно со она што ни е од полза.“

Дошол еднаш тој во манастирот на посета, а и заради духовна корист на браќата. По вообичаените заемни поздравувања, тие пошле во светата Божја црква да отслужат служба. Блажениот Павле внимателно го набљудувал секој што влегувал во црква за да види со какво

Распламтена со огнот на Божествената
љубов уште од младоста,
погледот на твоите очи од сѐ што е во светот
си го одвратила, и заради Христа осаменички

Душевен мир се стекнува преку скрби. Писмото вели: Влеговме во оган и вода, и Ти нé изведе на слобода (Пс. 65:12). Патот на оние кои сакаат да Му угодат на Бога, минува преку многу скрби. Како ќе ги ублажуваме светите маченици заради страданијата што ги претрпеле за Бога, штом не можеме да истрпиме една треска?

Старецот Сава од манастирот Филотеј ми раскажа дека за време на големиот глад во 1917 година, монасите од манастирот Ивирон, гледајќи дека залихите во нивните магацини се намалуваат, го редуцирале давањето милостиња. Всушност, скржавиот надзорник инсистирал сосема да се престане со давањето милостиња.

О Еротее свет епископе,
Господ подари умиление на срцето твое,
Пресветата придружник на Нејзината свита те постави,
моли се за нас пастиру на овците словесни,

Ревнителу за вистината, Дионисие,
ученику на великиот Павле,
трагачу по бессмртноста, помазанику Христов,
тебе мудрост Господ ти подари

Палењето кандило го симболизира принесувањето како жртва на нашата почит и чест кон Бога и кон Неговите светии.
Ја симболизира, исто така и светлината Христова, којашто го просветлува секој човек, а ја претставува и Господовата заповед дека ние, Христијаните, треба да бидеме светлина на светот.

Ми дарува да Те спознаам. Ми дарува да ја спознаам благодатта Твоја. Вкусете и ќе видите, колку е благ Господ (Псалм 33,9). Ми дарува да ја вкусам благодатта и милосрдието Твое, а душата моја ненаситно копнее кон Тебе дење и ноќе и не може да го заборави својот возљубен Создател,

Исто така, во духовниот живот треба да се сетиме дека велиме едно, а одвнатре нѐ гори и мачи друго. Никој не започнал да следи некоја ерес затоа што добил особено просветление и видел дека православната вера не е вистина. На еден човек му починало детето и секташите го нашле во неговата болка, напуштен од неговата парохија, никој не беше го прашал: „Кој си, што работиш, како си?“ Туѓ помеѓу туѓи.

Бог кој срцата ги испитува ве најде достојни,
за виша мудрост, о свети маченици Кипријане и Јустино,
Кипријан свети го приведе во познание на вистинското спасение, извлекувајќи го од лагата демонска за животот земен,
Јустина девственица ја наоружа со благодат на Крстот чесен,

Виното е потпалувач за вистинатата страст – распалителна материја, фрлена во огинот и го засилува пламенот. Грижи се секогаш за вечната слава, зашто земната слава секојдневно измамува. Гневот не е безопасен советник за секој човек – што е претприемено во гнев, никогаш не е благоразумно.

Бог кој срцата ги испитува ве најде достојни,
за виша мудрост, о свети маченици Кипријане и Јустино,
Кипријан свети го приведе во познание на вистинското спасение,

извлекувајќи го од лагата демонска за животот земен,

Гласот на Твојот апостол Павле услишувајќи го
-    ние јуродствуваме заради Христа
-    твојот слуга Андреј беше јуродив на земјата заради Тебе,
Христе Боже. Затоа сега славејќи го неговиот спомен.

Живееме во време кога низ православниот свет е сè некако испомешано, од едноставноста на христијанството во апостолско време, до привилегираноста во Византија, потоа во Русија, потоа губењто на привилегиите, до сега веќе губењето на едноставноста, а барање на привелегиран статус во општества (секако и нашето) кои сега воопшто и не се христијански, иако се изградени на христијанска основа.