Поуки од Светите Отци

Кога некој од братството ја отсекува својата волја и не обрнува внимание на туѓите гревови, стекнува плач. На тој начин се собираат неговите помисли, и така собрани раѓаат во срцето тага, плач по Бог, а плачот раѓа солзи.Солзите, кои се дар Божји, служат како знак за милоста Божја.

Како што пчелата во кошот скришно ги прави сотовите, така и Божјата благодат тајно

ја создава љубовта вo срцата. Така ја претвора и горчината во сладост и грубоста на срцето -

вo нежност. И како што златарот и резбарот, правејќи ги

своите украси на некој предмет ги прават постепено,

Да ја согледаме небесната височина и длабочината на земјата: да ја разбереме и нашата природа, да сознаеме што сме како луѓе: дека умираме и дека преминуваме зад границите на овој свет. Тогаш без какво и да е прикривање ќе излеземе пред лицето на праведниот Судија, за

Јас станав навистина верник, којшто се освести барем во 13-от час, дека во животот сѐ се плаќа согласно лошите или добрите дела кои ги вршиме. Гледате како дејствува Бог преку Неговите светители! Преподобниот Димитриј Басарабов не ми направи едно „вообичаено“ чудо, не ми го спаси животот на еден посебен начин, на пример, од една сообраќајка, но ми го отвори умот и ми помогна 

Кога Господ Исус Христос умираше на Крстот, Он и во смртните маки се трудеше да им биде од корист на луѓето. Не мислејќи за себе, туку за луѓето, Он издивнувајќи изрече една од најголемите поуки што воопшто му ги дал на човечкиот род. Тоа е науката за простувањето. Оче, прости им, зашто не знаат што прават!

 „Во последните времиња луѓето ќе ги спасуваат

љубовта, смирението и добротата.

Добротата ја отвора вратата на Рајот,
 смирението воведува во Рајот,

а љубовта го покажува Бога.“

Отец Гаврил имал и голем дар на прозорливост. Честопати патувал за Скопје и служел бдение во храмот Св. Параскева- Петка. Еднаш, на еден голем празник во црквата, една жена, во себе се молела на Бога да и помогне во нејзината прва бременост, бидејки имала компликации и крварења. Исто така, имала и големи искушенија во семејството. Таа се молела во себе, Бог да и даде здраво

Нè воведе прво во старата црква (во скитот има три цркви). Не доведе пред познатата икона на Мајката Божја, позната под името „Сладкое целование“ („Сладок целив“). Иконата е чудотворна по сила и прекрасна по својата уметничка убавина. На ниту една друга икона, Мајката Божја не изгледа толку бледа, како на таа стара икона.

Во последните времиња љубовта, смирението и добрината ќе ги спасуваат луѓето.
Добрината ги отвора вратите на Рајот,

смирението ќе не воведе во Рајот,

Поседујући дар расуђивања, старац Порфирије је морао упознати још једног великог старца нашег времена, руског старца Софронија, оснивача и првог игумана манастира Св. Јована Претече у Есексу у Енглеској. Написао је много књига, међу којима је широм света позната „Св. Силуан Атонски“, преведена на многе језике. Старац Софроније је живео крај старца Силуана, проглашеног за светитеља 1987.

Раскажувајќи за тој настан, старецот со смирение додаваше: „Света Ефимија ми се јави, не затоа што бев достоен за тоа, но затоа што ме вознемируваше едно прашање, поврзано со состојбата на Црквата. А освен тоа, имаше уште две причини“.

Христос го бараше доброто во секој човек, а ние го бараме злото.
Христос бараше добро во луѓето, сакајќи да ги оправда, но ние бараме зло за да ги осудиме.
За Христос беше болно да зборува за гревовите на другите, но за нас е пријатно.

„Сакајќи да создаде слика на апсолутната убавина и јасно да им ја покаже на луѓето и на ангелите силата на својата уметност, Бог ја направил Марија вистински прекрасна. Он во Неа ги соединил одделените убавини  што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро,

 „ ...Таа ноќ (спроти Велики Петок) никако не спиев. Го прочитав само првото Евангелие и ислушав уште три и отидов во келијата. Мислев, дека ќе заспијам, но не можев. Од тоа чувствував замор. Но, не треба ли јас за ова да благодарам на Бога? Тој за нас трпел такви неподносливи страдања, маки и скрби, така што, во Гетсиманската градина, рекол: ,Смртно е нажалена Мојата душа' (Мт. 26, 38).

Господ не ни ги испраќа болестите и неволјите во гнев, и не ги испраќа заради казна, туку поради љубовта кон нас, иако тоа сите луѓе не можат секогаш да го сфатат. Болестите не потсетуваат на смртта, а за неа треба да се подготвиме.
Преподобниот старец Варсонуфиј не советува за време на болеста

 „Бог безгранично го љуби човекот. Нему многу добро му се познати проблемите на секого од нас и сака да ни помогне и пред да Го замолиме за тоа.

Бидејќи е семоќен, нема тешкотии кои Бог не може да ги надмине, со исклучок на една.

Многу луѓе во наше време забораваат дека Црквата не е некоја земна, човечка институција, туку Божествена институција , чија највисока цел е спасение на душите во вечен живот, дека нема место за никаква „политика“ или „дипломатија“ во неа, и не е дозволено да се покорува душата, газејќи ја совеста, во име на било какви чисто земни цели, дури иако тие се кријат зад лажно-лажните пароли како:

Да знаете дека проклетството, дури и (само) негодувањето на родителите дејствува многу силно. И дури и ако родителите не ги проколнуваат своите деца, туку едноставно приоѓаат позади нив во бес, тогаш кај децата нема да има ниту еден светол ден во нивниот живот: сиот нивни живот е една постојана тортура. Тогаш таквите деца многу страдаат сиот земен живот.

 Светителот Теофан Задонски вели: „Целата благодат што доаѓа од Бога преку светиот Крст, светите икони, светата вода и др. – има сила само за оние, кои се достојни за таа благодат преку покајание, молитва, смирение, служење на луѓето, преку милосрдни дела и пројавување на другите христијански добродетели.

Од многумина кои брзаат да се збогатат ќе слушнеш такво оправдување: „Кога ќе се збогатам, ќе можам да правам добри дела!“ Не верувај им, бидејќи те мамат и тебе и себеси. Свети Јован Лествичник длабоко ги познал и најскриените побуди на човечката душа кога рекол: „Среброљубивоста започнува со претпоставка да се прави милостина, а се завршува со омраза кон бедните“.