По што ја препознаваме ваквата состојба? Најпрво по расеаната молитва (да не ни спомнуваме отсуство на солзите), по изоставувањето на метаниите во нашето молитвено правило, по желбата за човечка слава, по озборувањето, по судењето и осудувањето на ближните, и на крај, по конечно напуштање на молитвеното правило, па дури и по невоздржание во грубите телесни страсти.