"Ако Бог е насекаде, тогаш зошто да одам во црква?" (10.04.2016)
Еден човек праша свештеник:
"Ако Бог е насекаде, тогаш зошто да одам во црква?"
На тоа свештеникот му одговори:
Еден човек праша свештеник:
"Ако Бог е насекаде, тогаш зошто да одам во црква?"
На тоа свештеникот му одговори:
Една жена, многу ги жалела гулабите и зимно време, ги хранела во паркот. Секое утро доаѓала тука со топол леб и им го давала целото парче, истрошувајќи го околу себе. Тоа траело доста време. Еден господин, ја забележал и ѝ рекол:– Ги храните овие птици, им трошите цел леб, а во Африка има луѓе кои гладуваат
Сѐ додека постои ревност, ќе биде присутна и благодатта на Светиот Дух. Таа е оган. Огинот се одржува со дрва. Духовно дрво е молитвата... Штом благодатта ќе дојде до срцето веднаш се раѓа обраќање на умот и срцето кон Бога, т.е. семето на молитвата. Потоа доаѓа богомислието.Божјата благодат, вниманието на умот и срцето ги насочува кон Бога и ги сосредоточува на Него.
Св. Филарет Московски: Доколку сепроникливата премудрост Божја не ни забранува да се молиме за упокоените, не значи ли тоа дека исто така е дозволено да се фрли јаже, иако тоа не е секогаш доволно сигурно, но понекогаш, а можеби и често, е спасително за душите кои паднале далеку од брегот на привремениот живот, но не ги достигнале вечните пристаништа?
Душата има три способности: разум, чувства и волја. Од неразделната дружба со телевизорот волјата кај човекот се обессилува, како кај тие кои често се подложени на хипнотички сеанси; чувството затапува и бара сѐ понови и поинтензивни доживувања „и допинзи“, а разумот станува поробен од сликите коишто се менуваат една по друга и коишто го внесуваат неговиот живот во некаков фантастичен свет, во една фантазмагорија која постојано трае.
Според досега кажаното, можеме да заклучиме дека заедничкиот именител на бракот и празникот на 40-те маченици е токму мачеништвото. Не случајно е тоа што празникот се паѓа во деновите на Великиот пост, во оној период кога се подготвуваме за празникот на Христовото Воскресение. Тоа е период кога христијаните усмеруваат поголемо внимание врз себеси, задлабочувајќи го својот духовен живот.
За време на владеењето на Јулијан Отстапник (по Констанциј синот на големиот цар Константин), кој отпадна од Христа и му се врати на идолопоклонството,започна гонење на христијаните, јавно или прикриено. Злочестивиот, откако се одрече од свирепото и нечовечно јавно измачување на христијаните, почна да ги искушува вака:
Како што често велат: «Почнав за здравје, завршив за упокојување». Треба да се најде смисла. Работата, која што ја работиш, ти се допаѓа ли? Дали наоѓаш смисла во неа, дали те исполнува таа тебе со среќа и задоволство?Не е важно толку тоа што правиш, туку како го правиш и што тоа тебе ти дава.
Како и во манастирите. Оној, вели страец Паисиј, кој го напушта манастирот, за тоа што му пречи големата врева, и оди во друг, но, таму го дразни големата тишина, потоа оди во друг, таму влагата, во некој друг, скакулците, во еден друг има еден олук, по кој се слеваат дождовните капки и тоа го...
На овој ден, од Евангелието се чита Христовата парабола за Страшниот суд (Мт 25,31-46). По каков закон Христос ќе ни суди кога ќе дојде во тој ден. Во параболата се одговара: Љубов, и тоа не само хуманитарна грижа за апстрактна правда и за анонимниот „бедник“, туку конкретна и лична љубов кон човекот, кон секое човечко суштество што по Божја волја ќе го сретнеме на нашиот животен пат...
Тие изгледале како да умираат од глад. Сите имале лажици со долги – долги рачки, заврзани за нивните раце. Тие можеле да ја стигнат чашата, наполнета со храна и да нацрпат храна, но бидејќи рачките на лажиците биле премногу долги, тие не можеле да ги донесат до нивната уста. Добриот човек бил потресен од глетката на нивната несреќа. Господ му рекол: „Штотуку го виде Пеколот“.
И сега она најважното. Недоволно е само да се научиме да го запираме гневот и да се воздржуваме од него. И тоа е важно, но недоволно. Тоа е исто како само да регистрираме симптоми и последици на болеста, наместо да ја лечиме. Кој е најважниот лек против страстите? Да се стекне во душата навика за добродетел спротивна на таа страст. За тоа пишувал и самиот Светија Игнатиј Брјанчанинов и многу други Свети Отци.
Кога човек е обземен од некаква страст, без разлика дали е гнев, пијанство или блуд, тој не мисли на другите, не размислува за последиците. Страста станува негово доминантно чувство коешто го заслепува острастениот и ги придушува сите негови чувства: љубовта, одговорноста, стравот, болката.
А ниту едните, ниту другите го слават светиот свештеномаченик Валентин, односно светиот маченик Трифун. Попрво се слави култот кон „светите“ пред-христијански демијурзи: себељубието, среброљубието, сластољубието. Односно, луѓето се слават себе си и своите страсти.
Но, како започнува целата приказна?
Па така, кога доаѓаш кај свештеникот заради исповед, отвори го срцето пред него, или поточно на нашиот Господ Исус Христос во неговото присуство, и тој, согласно со молитвата која ја читаме пред исповед, ќе биде сведок на твојата отвореност, искреност, вистина и покајание. Тој ќе го послуша она што ти му го зборуваш на Христос.