Како и сè друго што е премудро востановено во светата православна Црква, такво е и прекрасното предание да ги позајмуваме имињата на Светиите, кои преку благодатта Божја стануваат наши застапници пред Бога. Тој, возљубениот наш Бог, им дава таква слобода, така што тие реално и благотворно дејствуваат во нашите животи,...

Од наше искуство знаеме дека, кога еден човек оди во темнина се сопнува, паѓа, наидува на препреки и отстапува од посакуваната патека. Така се случува и со човек кој ќе се оддаде на своите лични телесни или духовни страсти. Почнува да се управува според сопствените слабости и наклоности, па

Денот кога Бигорската Обител со свештена почит го слави споменот на преподобниот Партениј Лампсакиски, чиешто име нашиот Старец, Архимандрит Партениј, го носи, е ден кога голем дел од духовните чеда се собираат во Манастирот за да бидат со својот духовен татко. Доаѓаат за да ја споделат..

И затоа брате мој, не барај ништо друго во молитвата, освен покајание. Ниту светлини, ниту чуда, ниту пророштва, ниту благодатни дарови, туку само покајание. Покајанието ќе ти донесе смирение. Смирението - благодат Божја. И внатре во Својата благодат, Бог ќе ти даде сè што ти е потребно за твоето спасение.

Помирувањето и обединувањето на луѓето е една работа, додека обединувањето на религиите е сосема друга работа. Христијанството од сите нас, да ги сакаме сите со сето наше срце, без разлика на која вера припаѓаат.

Кога човек е обземен од некаква страст, без разлика дали е гнев, пијанство или блуд, тој не мисли на другите, не размислува за последиците. Страста станува негово доминантно чувство коешто го заслепува острастениот и ги придушува сите негови чувства: љубовта, одговорноста, стравот, болката.

Насекаде ќе наидуваме на искушенија, дури и во манастир или во пустина, ако таму се најдеме, сè до крајот на нашиот живот. Меѓутоа, ако ние сме далеку од светот, ќе бидеме слободни да се бориме на отворено поле. Таму ќе можеме духовно да зајакнеме, што ќе ни помогне во возвишените надежи...

Монасите не се ниту мрзливци, ниту индивидуалци, ниту неуспешни луѓе, туку своеволно се откажуваат од световниот успех, за да успеат духовно. Значи монасите се добрите момчиња од Евангелието, коишто кога ги повикува Христос, не ги примамува ниту богатството, ниту младоста нивна, туку се жртвуваат и Го следат Христа со Крстот.

На 15.02.2016, кога Црквата го прославува Сретението Господово, Неговото блаженство, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан, чиноначалствуваше на Божествена Архиерејска литургија во црквата Свети Архангел Михаил, во населба Автокоманда. По завршувањето на евхаристискиот собор беше положен камен темелник за изградба на нова црква, посветена на Сретение Господово, во населба Железара.

Бeз Бoжјиoт Дух чoвeкoт e испoлнeт сo грижи кадe и какo ќe oди. А сo Духoт Бoжји чoвeкoт e бeз тиe грижи.Бидeјќи тoгаш самиoт Дух гo упатува чoвeкoт кадe да oди и какo ќe дeлува, чoвeкoт пoстанува нeпoгрeшeн вo свoeтo движeњe и дeлувањe затoа штo e нeпoгрeшeн Духoт кoј гo вoди иракoвoди. Нe мoжe ни правo да oди и ни правo да дeлува,

На 15 февруари 2016 година, кога Црквата го прославува Сретението Господово, Неговото високопреосвештенство митрополитот Европски г.Пимен во сослужение со Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, служеше Света Златоустова Литургија во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово.

Почитувани браќа и сестри во ХРИСТА, Во прилог следи понудата за посета на Манастирот СВ. ВАСИЛИЈ ОСТРОШКИ, СВ. ПЕТАР ЦЕТИЊСКИ И СВ. СИМЕОН ДАЈБАБСКИ.  Поради добрата соработка и почитување на Агенцијата Брацо и Манастирот, сместувањето и спиењето е во Горниот Манастир и истото е БЕСПЛАТНО. Цената на aранжманот е навистина достапна.

Затоа, ниеден грешник не треба никогаш да се обезнадежи. Доволно е само да се покае, бидејќи неговите гревови се помалку од оние на ѓаволот. Човекот има и олеснителни околности бидејќи е направен од земја, а од невнимание може да се лизне и да падне во калта. Немаме оправдание, ако не сакаме да се покаеме и да се исповедаме, и сакаме да останеме во калта.

Ние, како христијани, имаме надеж и вера во нашиот Спасител Господ Исус Христос. Во Оној Кој од преголема љубов кон човечкиот род, прими човечко тело и се даде за откуп за нас грешните. Па веруваме, дека со наш труд и со наше застапување во исполнување на волјата Божја, ќе измолиме милост Божја.

На 14.02.2016 година кога Православната црква молитвено си спомнува за св. Трифун; св. Перпетуа, св. Фелицитате, св. Сатир и др. со нив, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан благоволи да служи Божествена литургија во црквата Св. апостоли Петар и Павле во населбата Ѓорче Петров. По Светата Литургија беа доделени благодарници на заслужни граѓани за нивната помош при обѕидување на храмот и изградбата на камбанаријата.

А ниту едните, ниту другите го слават светиот свештеномаченик Валентин, односно светиот маченик Трифун. Попрво се слави култот кон „светите“ пред-христијански демијурзи: себељубието, среброљубието, сластољубието. Односно, луѓето се слават себе си и своите страсти.
Но, како започнува целата приказна?

Па така, кога доаѓаш кај свештеникот заради исповед, отвори го срцето пред него, или поточно на нашиот Господ Исус Христос во неговото присуство, и тој, согласно со молитвата која ја читаме пред исповед, ќе биде сведок на твојата отвореност, искреност, вистина и покајание. Тој ќе го послуша она што ти му го зборуваш на Христос.

Сретение е средба на старецот Симеон со Бога. Целиот Стар Завет го дочека исполнувањето на желбата на „своите молитви“. Симеон, старец со воздржание во животот, откако дочека длабока старост го доживеа на крај денот кога беше просветен; тој Го прими во своите раце Бога поради што  и беше наречен Богопримец.

Во тоа време, како што сведочи Евангелистот Лука, во Ерусалим живеел праведниот старец Симеон, кому му било ветено дека нема да ја види смртта сè додека во своите раце не Го прими Спасителот на светот. Воден од Светиот Дух тој влегол во храмот, токму во мигот кога Пресвета Богородица Го донела Младенецот Христос за да Го принесе пред Господа.

 Вeрата, пoслушнoста и нeзлoбнoста сe главни oдлики на дeтската душа. Пoкрај нив, уштe дoаѓаат: бeстраснoста и радoста. Дeтeтo нe e срeбрoљубивo, дeтeтo нe e лакoмo, дeтeтo нe e славoљубивo; тoа има нeпoматeнo oкo oд пoрoци и нeпoматeна радoст oд грижи.