Едно од две нешта е неизбежно: или човекот во потрага по психофизички задоволства и конфор ќе се оддалечи од Бога,

и со тоа духовно ќе умира; или во стремење кон натприродниот образ на битието

ќе умира за овој свет.

Во последново ’умирање’ се состои нашиот ’крст’, нашето ’распетие’.

На 6 октомври 2019 година, на празникот на Соборот на сите македонските светители, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима, г.г. Стефан, со членовите на Светиот Архиерејски Синод на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија изврши осветување на нова црква посветена на Раѓањето на свети Јован Крстител во населбата Бутел, во Скопје, и во присуство на многуброен верен народ отслужи Архиерејска Божествена Литургија.

 Но, дали светиите и светите се само отаде фреските? Дали светоста се чува неповредена така заградена само во храмовните ѕидини? Дали само житијните слова се единствените кои говорат за од Бога даруваната светост постигната со исклучителни подвизи или маченички сведоштва? Тие секако дека ја крепат душата и ја засилуваат верата, но што кога ќе го согледаме и споредиме нивното житие и нашиот живот и животот на оние кои живеат со нас?

Син на рибарот Заведеј и на Саломија, ќерка на праведниот Јосиф. Повикан од Господ Исус, Јован веднаш го остави татка си и мрежите рибарски и заедно со својот брат Јаков тргна по Христа. И оттогаш повеќе не се одвојуваше од својот Господ до самиот крај. Со Петар и Јаков присуствуваше при воскреснувањето на Јаировата ќерка и на Перображението на Господ на Тавор.

Во периодот од 11 до 13 октомври 2019 година во Охрид и Струга ќе се одржи меѓународната конференција „Света Софија – Премудроста која си изгради дом“, организирана од Православниот богословски факултет „Свети Климент Охридски“ во Скопје.
Еден дел од конференцијата е посветен на храмот на охридските архиепископи именуван по Мудроста – црквата „Света Софија“ во Охрид, нејзината историја, архитектура, фрескоживопис и уметност, додека другиот дел е восредоточен на мудроста во Библијата, теологијата, философијата и во

„Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи. Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера, +што и планини да преместувам, – ако љубов немам, ништо не сум…А сега остануваат овие три работи: верата, надежта и љубовта; најголема меѓу нив е љубовта“. (1 Кор. 13, 1-2, 13).

Кoј му дава на сирoмавиoт, на Христа му дава. Тoа e смислата на eвангeлската наука штo сe пoтврдила вo искуствoтo на свeтитeлитe. Кoга сe пoкајал Пeтар Милoстив, пoчнал да дeли милoстина на сирoмашнитe кадe штo ќe му сe укажeла прилика. Eднаш гo срeтнал eдeн брoдoлoмник кoј oдвај гo спасил свoeтo гoлo тeлo при брoдoлoмoт, гo срeтнал и му пoбарал нeкoја oблeка. Пeтар гo сoблeкoл свoeтo скапoцeнo палтo и гo oблeкoл гoлиoт.

 Овој труд е резултат на свештеното секојдневие на Неговото блаженство, дело на неговото архипастирско дело во изминатите 20 години како Поглавар на нашата света Македонска православна црква - Охридска Архиепископија и низ 33-те години како архиереј во епархиите во Македонија и дијаспората.
Промотори на изданието беа академик Витомир Митевски и проф. д-р Ѓоко Ѓорѓевски, Декан на Православниот богословски факултет.

 Главна духовна особина на отец Јован за мене секогаш беше не само дарот на расудување, туку и непоколебливата вера во себлагата и совршена Божја промисла, која што ги води Христијаните кон спасение. Во една од книгите на отец Јован како епиграф беа одбрани зборовите кои што тој често ги повторуваше: „Најважно во духовниот живот – е вербата во Божјата промисла и расудувањето со совет“.

На крајот од патот стоеја Љубов и Разделба и се восхитуваа на една млада двојка. Разделбата и рече на Љубовта:
„Да се обложам дека ќе ги раздвојам!?’’
Љубовта рече:„Почекај, дај ми јас еднаш да им се приближам, а потоа ти можеш да одиш кај нив колку сакаш и тогаш ќе видиме, можеш ли ти да ги разделиш“.

Во амфитеатарот на Македонската академија на науките и уметностите (МАНУ)  беше промовирана книгата – проповеди„ Слова за Словото“ 1 и 2, од авторот, Неговото блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима г.г. Стефан, а во издание на Книгоиздателството „Матица македонска“. „Слова за Словото“, всушност претставува еден собир на мисли и размисли, на расудувања и поуки, на факти и информации, на 

Уште при прво читање, паѓа в очи не само разнородната содржина туку и низа јазични, стилски и композициски обележја кои упатуваат не само на продуховен туку и на широко образован автор со изграден стил и префинет и длабоко осмислен начин на изразување.    Меѓу другото, добрите познавачи на беседништвото во антиката и во византискиот свет, тука ќе препознаат многу траги од таа блескава традиција чии носители се славните имиња на

На 06.10.2019. На празникот Собор на сите македонски светители ,Неговото Блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г.Стефан со членовите на САС на МПЦ-ОА изврши осветување на нов храм св.Јован Крстител во нас.Бутел и богослужеја св.литургија.Во чест на 20 год од избор за архиепископ и 33 год од хиротонија за поглаварот на МПЦ-ОА г.г.Стефан ,Синодот на МПЦ-ОА едногласно му додели Светиклиментов орден од 1 прв ред.

И навистина, Му благодарам на Бога што ни даде да доживееме и што живееме период со многу настани и случувања, време преполно со многу предизвици и искушенија. Се удостоивме, во наше време, да одбележиме две илјади години на христијанството, и дваесет столетија на христијанството во Македонија, илјада и седумстотини години од Миланскиот едикт, илјада години од основањето на

Сме сретнале разни раскази, ама ваков не бевме биле прочитале, во кој авторот го раскажува сопственото раѓање, точно како да бил присутен на настанот!

Го објавуваме на роденденот на главниот лик, а во спомен на дедо Сотир, со коскестиот нос и убавото име.

На 04.10.2019 година, во официјална посета на Р. Македонија престојуваше државниот секретар на Соединетите Американски Држави, г-дин Мајк Помпео, заедно со својата сопруга, г-ѓа Сузан Помпео. При својата посета, г-динот Помпео ја посети Галеријата на икони во Охрид, како и едно од најзначајните светилишта на Македонската православна црква - Охридска архиепископија, храмот „Пресвета Богородица Перивлепта“, кој потекнува од XIII век.

Многупати добриот Бог ги остава добрите луѓе во рацете на злите, за да ја остават својата добрина и да ја вкусат небесната.
Секако, добрите луѓе не го задржуваат злото во своето срце, но, ни својата добрина не ја задржуваат само за себе. Затоа не поседуваат убави предмети, ниту, пак, ги допира убавината на овој свет. Со ова ја покажуваат својата топла вера во Бога и својата голема љубов.

Таму каде што е љубовта, исчезнува злото,
таму го нема ниту среброљубието - кое е коренот на злото, ни користољубието, ни гордоста.
Зашто, може ли некој да се гордее пред личноста која ја сака ?
Ништо не не' прави толку смирени како љубовта.

Му ја подадоа книгата на пророкот Исаија; и Он, штом ја отвори, го најде местото каде што беше напишано: Духот Господов е врз Мене; затоа Ме помаза да им соопштам радосна вест на бедните. Ме прати да ги исцелам сокрушените по срце, да им проповедам на заробените ослободување и на
слепите прогледување, да ги пуштам на слобода напатените; да ја проповедам благопријатната година Господова!

Затoа, всушнoст, и Синoт сe oвoплoтил за сo Сeбe да им oбјави на луѓeтo и за Сeбe си, и за Oтeцoт и за Свeтиoт Дух, eднoсушнoтo Бoжeствo, трoичнo пo ипoстас. Кoј Мe видeл Мeнe, Гo видeл Oтeцoт. Гoспoд oвдe мисли на свoјата бoжeствeна прирoда. Вo тoа Oн e пoтпoлнo eднакoв и eднoбитeн сo Oтeцoт. И Филип да мoжeл вo тoа врeмe да ја види бoжeствeната прирoда Христoва, тoј нe би гo ни пoставил тoа барањe: