Необјавени раскази од животот на старецот Јосиф Исихаст

Необјавени раскази од животот на старецот Јосиф Исихаст - јеромонах Ефрем

16/02/2020

Како што веќе се зборуваше во првиот дел, овие случувања не влегоа, ни на еден јазик, во житието на старец Јосиф Исихаст, составено од старецот Ефрем.

За време на Втората Светска Војна, меѓународната добротворна организација испрати во Грција тони конзерви, за да им помогне на оние што остана без покрив и храна. Тие резерви не беа предвидени за подвижниците - монаси, кои ги вложија сите свои надежи на Бога и на Пресвета Богородица. Но локалните власти одлучија дека сите манастири на Света Гора, исто така, ќе го добијат својот дел, и така секое братство на Катунакија доби околу 40 килограми конзерви.

Кога старецот Никифор слушна за тоа, тој се восхити и веднаш го испрати својот ученик (идниот старец Ефрем Катунакиски) да ја прими пратката, која беше за нив. Отец Ефрем замина по неа, но, кога ја зеде в раце, веднаш почувтвува дека го напуштија силите негови – не физичките, туку духовните. Тој почувствува во душата опустошеност од духовното богатство кое го имаше собрано.

Подоцна тој му раскажувал на старецот Јосиф:

Само што ја кренав пратката, јас почувствував опустошеност. И сега се чувствувам како биомаса од тело и крв, но без душа, буквално како некаков ѕвер.

Старецот му одговорил:

Дете мое, зарем ти не знаеш дека јас не отидов за таа пратка? Јас слушнав за тоа, но не испратив никој од моите ученици. Јас сакам да се хранам од своите трудови, со пот на лицето резбајќи дрвени крстови, а не надевајќи се на храна која не сум ја заработил. Зарем не разбираш дека таа милостиња беше одредена за страдалните, кои во војната останаа без покрив? Бог те лиши од Својата благодат, затоа што ја зеде таа милостина, не барајќи претходно од Него вразумување во молитва – дали да ја земеш или не.
Но јас сум во послушание! – рече отец Ефрем.
Се согласувам, - одговори старецот Јосиф, - јас не те осудувам. Немаше избор. Твојот старец не се придржува на такви строги правила. Сепак Господ промислувачки ти даде да почувствуваш намалување на благодатта, за подоцна да можеш да им објаснеш на своите духовни чеда дека таквите дела се погрешни. Бог секогаш е Еден и Ист. Тој не ги менува Своите закони во однос на околностите. Човечките закони зависат од епохата, а Божјите се непоколебливи и вечни. Во Светото Писмо е кажано: „Бог и вчера, и денес, и во вечни векови Е ист“ (сп.: Евр. 13, 8).
***

Во таа војна се случи уште нешто слично. Грчка подморница удри германски брод, товарен со болнички кревети и други медицински предмети, и тој толку многу пострада што командата беше приморана да го напушти. Сепак, бродот остана да плови, а брановите го донесоа скоро до Света Гора. Кога отците од скитот на Света Ана го видоа бродот со црвени крстови, многу се израдуваат, знаејќи дека на него има многу корисни залихи. Им раскажаа за тоа на сите отци од скитот, за оние што сакаат да се упатат кон бродот на кајчиња со веслање и да земат што им е потребно.

На старец Јосиф, кој тогаш живееше недалеку од скитот на Света Ана, исто така му беше пренесено, но тој не испрати никој од своите по тие залихи. А останатите отци од скитот заминаа кон бродот и собраа полни кајчиња чисти постелнини, душеци, лекарства, разновидни хирушки инструменти и друго.

Таа ноќ старецот Јосиф имаше страшно видение. Тој виде Ангел Господов, кој одеше по скитот од ќелија до ќелија, а во неговите раце имаше список со наслов: „ОНИЕ КОИ ГО ОГРАБИЈА БРОДОТ“. Ангелот во него ги запишуваше имињата на монасите, кои нешто зеле од бродот. Кога тој дојде до ќелијата на старецот Јосиф, тој го праша со заканувачки глас, но со лесна насмевка:

Ти исто така зеде залихи од бродот?
Не – не, мој драг Ангелу! – извика старецот Јосиф.

Ангелот љубезно му се насмевнал, знаејќи од почеток дека старецот ништо не зел. На старецот Јосиф му стана јасно дека сите внесени во списокот еднаш ќе треба да дадат одговор пред Бога за тоа.

Некој ќе каже дека отците ништо од никого не украдоа, но треба да се знае дека монасите се повикани да се стремат кон совршенство, затоа тие се присилуваат да немаат ништо што не го заслужиле. Тоа не значи дека не може да примаат милостиња. Самиот старец Јосиф се согласуваше да прими милостиња, кога не стануваше збор да се земе нешто без дозвола. Во време на нацистичката окупација на Грција, германците решиле да им помогнат на гладните монаси од Света Гора и испратиле кај нив брод, натоварен со пченица. Во тој случај старецот реши да го прими својот дел од пченицата, која им беше многу потребна.

***

Отец Атанасиј (Кампанаос), кога не бил убеден дали да остане со старецот Јосиф, го прашал:

Дали е волја Божја за мене, да останам овде со вас?
Старецот му одговорил:

Ти сакаш да ја знаеш волјата Божја или волјата на Божјиот човек?
Отец Атанасиј, опитен во духовните работи, одговорил:

Сакам да ја знам волјата на човекот Божји.

Тој сфатил дека, да се дознае волјата Божја и да не се исполни е духовно опасно. А ако не ја исполни волјата на човекот Божји, неговата духовна одговорност не е толку голема. На отец Атансиј му беше познато колку силно ќе биде напаѓан од ѓаволот, за да го присили да се откаже од волјата Божја, ако ја сознае неа.

И тогаш старецот Јосиф му рекол:

Ако веќе сакаш да ја дознаеш волјата на човекот Божји, мој совет за тебе е да се вратиш во својот манастир, затоа што ти си навикнат на помал аскетски начин на живот и овде ти нема да можеш да исполнуваш сѐ. Освен тоа во својот манастир ти ќе можеш да ги применуваш своите медицински знаења во полза на браќата, и доволно е за тебе.

Еднаш старец Јосиф му се открил на отецот Ефрем Катунакиски:

Во тоа време кога тој ме прашуваше за волјата Божја, јас имав таква слобода во молитвата што можев да Го прашам Бог за кое било дело и Он ми ја откриваше Својата волја.
***

Еднаш, кога старец Јосиф живееше во Мала Света Ана, отец Ефрем Катунакиски забележал дека тие користат многу вода за да измијат нешто малку важно. Обраќајќи се кај старецот, му рекол:

Гледајте, старче, да не остане без вода вашата цистерна, зашто дожд нема веќе неколку месеци.
Кога го слушна тоа старецот Јосиф многу се огорчи и, со израз на длабока разочараност погледна на отец Ефрем Катунакиски, одговарајќи му:

Јас никогаш дури не ни гледам дали таму има вода или не, - одговорил старецот. – Го оставам тоа на грижата на Чесниот Претеча.

3.angeli.so.truba

Старецот бил незадоволен од таквиот рационален пристап, покажувајќи недостаток на вера во тоа дека Претечата се грижи за нив. Ете каква вера имаше старецот!

Јеромонах Ефрем,
скитот на преподобниот Нил Сорски, Алјаска

превод сестринството на манастирот

Извор:

https://www.manastirslepche.mk/novost/neobjaveni-raskazi-od-zivotot-na-starecot-josif-isikast-jeromonah-efrem/

Друго: