Луѓето не ја знаат силата на Христовото смирение. И заради тоа ги влече земното. Но човекот не може да ја познае силата на тоа слово Христово без Светиот Дух. А кој ја познал тој нема да ја остави таа наука, дури и да го збогатат со сите светски царства.
    Господи, дај ми го Твоето смирение, да се всели во мене љубовта Твоја, и да живее во мене Твојот свет страв.

Министерот за внатрешни работи Оливер Спасовски денеска одржа работна средба со поглаварите на верските заедници: г.г. Стефан- поглавар на Македонската православна црква- Охридска архиепископија, Хаџи Сулејман еф. Реџепи- поглавар на Исламската верска заедница, Бискупот скопски и апостолски егзарх во Македонија Киро Стојанов,..

На 26.07.2017 година, кога Црквата го прославува Соборот на светиот Архангел Гаврил, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на протоереј - ставрофор Александар Гошевски, протоереј - ставрофор Глигор Дамјановски и Игумен Агатон отслужи Божествена Литургија во црквата Свети Архангел Михаил во населба Автокоманда.

За таа љубов, апостолот вели: „Кој сака да му е пријател на светот, му станува непријател на Бога“ (Јаков 4: 4). На духовната трпеза нема омраза против Бога – таму има синовство кон небото и братство кон луѓето; таму има просветување и радост, прошка и жртва, љубов и совршенство.

Огромниот пораст на цените за сместување во хотелите во Скопје, но и во Македонија поради претстојниот УЕФА Суперкуп, инспирираше неколку млади луѓе да почнат акција за обелување на образот на Скопје.Во нивниот најнов проект SuperCupSkopje, членовите на WeTalkIT заедницата, ..

Австрискиот цар Јосиф втори ги користел осудените за комунални работи. Едно утро осудениците ги чистеле улиците на Виена . Државниот советник, баронот Кресел, доверлива личност на царот, од прозорецот на својот дом видел како едно момче со добар изглед, дошло до еден осуденик и му ја бакнало раката.

Почитувани пријатели, во овој свет секој има тројца пријатели: парите, роднините или пријателите, и добрите дела. Првиот пријател, парите, човекот веднаш го напуштаат по смртта. Вториот, пријателите и роднините, човекот го испраќаат до гробот. Само третиот пријател, добрите дела, човекот го испраќаат до престолот на Бога.

Кога изостанува сериозниот пристап кон животот, тогаш просторот се пополнува со јавно глупирање низ кое парадира гордоста. Тогаш и мајмуните дури стануваат среќни што се во Зоолошка градина за да не гледаат што прават луѓето. А, Господ, Господ го чека само нашето покајние.

Ете, гледате што правиме. Штом се занимаваме со лоши мисли, стануваме злобни самите по себе. Не вреди што ние се сметаме за добри ако во нас се задржува зло. А ние христијаните не смееме ниту да помислиме зло, а камоли да го претвориме во дело. Тоа значи дека немаме сили да се спротивставиме на тоа.

Пoмислата за смртта e какo студeн млаз штo гo гаси пoжарoт на страста. Псалмoпeвeцoт вeли: “Кoга ќe умрe бoгат и прoславeн чoвeк, нeма ништo да пoнeсe сo нeгo, ниту пак славата нeгoва ќe пoјдe пo нeгo” (Пс. 49, 17). Кoј да нe сe пoсрами кoга и кајнeвeрницитe пoнeкoгаш ќe сe забeлeжи пoдoбрo сфаќањe на нашата зeмна ништoжнoст oткoлку кај нeкoи христијани?

Со благослов на нашиот надлежен архипастир, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, неодамна беше обновен прекрасниот мермерен саркофаг на игуменот – обновител на Светата Благовештенска Обител – Пречиста, хаџи-Теодосиј, што се наоѓа прилепен до храмот, од јужната страна, во тремот.

„Во Лествицата на Преп. Јован Лествичник се вели: ’На судот кога ќе го напуштиме овој живот ќе бидеме обвинети не за тоа што не сме богословствувале и што не сме правеле чудеса, туку за тоа што не сме плачеле за своите гревови‘“, ...

Мнoгумина сe прашуваат зoштo Бoг oд oвoј живoт ги зeма младeнцитe, дeвoјкитe и дeцата и зoштo нe ги oстави ситe да oстарeат, па дури тoгаш, прeку смртта да oдат на oнoј свeт?Тoа e Бoжји план на дoмoстрoјoт, тoа e свeта вoлја на Нeгoвата прoмисла. Нo, вo oгрoмнoтo искуствo на Црквата, има нeкoи примeри дeка пoнeкoгаш така прави Бoг спoрeд жeлбата и мoлитвата на...

„Самата таа глетка, гробу, ме плаши и прави срцето да лее солзи додека размислувам за долгот што ние, сите луѓе, го должиме. Kако воопшто можам да го поднесам? О, смрт! Kој може да те избегне?“

Мисирец и ученик на Св. Антониј. После смртта на својот голем учител Св. Сисој се насели на пустинската гора наречена Антониева, според местото на подвигот на великиот светител. Земајќи врз себе тешки подвизи толку се скроти самиот себеси, 

Според свети Симеон Нов Богослов, „за оние што станале деца на светлината и синови на денот што ќе дојде, за оние што секогаш одат во светлината, денот Господов никогаш нема да дојде, зашто тие секогаш се со Бог и во Бог. Значи, денот Господов нема да им се јави на оние што се веќе озарени од Божјата светлина, а ненадејно ќе им се открие на оние што живеат во мракот на страстите, на оние што живеат според овој век...

Но во свет во кој толпа гладни интелектуалци доаѓаат онлајн („гладни“ и физички, но најчесто во смисла на гладни за внимание и признание), да се биде во право - или барем да се изгледа како да си во право - често е единственото што е важно.Атмосферата авторот ја опишува со западна метафора - средношколска кафетерија

Пишувањето на обичните световни луѓе е најчесто пројавување на паднатиот човечки дух, со неговите гревовни духовни наклоности, навики и страсти.
Ги читаш световните весници и лесно се чита, лекомислено во се' се верува. Меѓутоа, ако земеш духовна книга, му станува тешко на срцето, се раѓа сомнежот, мнозина тоа го признаваат. Зошто е тоа така?

Ѕидајќи гo дoмoт или храмoт на Свoeтo бeсмртнo царствo, Христoс ги oдбира луѓeтo какo ѕидарoт камeњата, сo eдна oсoбина, всушнoст - живи, духoвнo живи. Духoвнo мртвитe луѓe Гoспoд ги oтфрла какo трула граѓа, а ги прима самo oниe кoи живи личат на Нeгo, и кoи дoбрo прилeгнуваат кoн дургитe
живи камeња, а тoа сe ангeлитe, прoрoцитe, апoстoлитe и свeтитeлитe вooпштo. Да сe пoтрудимe, браќа, да бидeмe свeштeна граѓа за свeштeниoт дoм..

Св. Кипријан Картагински вели: „Каде што е епископот таму е и Црквата". Оваа доктрина е развивана во долгата дваесетвековна традиција на Христовата црква. Но, истата се дополнува, односно, каде што е народот, возглавуван од својот архиереј, тоа е полната и вистинската Црква Христова, а глава на Црквата е Самиот Господ Исус Христос.

Еден старец сакал да даде одговор на прашањето, поставено од неговото чедо.
- Оче, зошто има недоразбирања и кавги меѓу родителите и децата, меѓу наставниците и децата, меѓу децата и децата?
- Ох, - извикал Старецот на глас и рекол: - Чедо, ми постави многу тешко прашање, ќе морам прво да му се помолам на Бога, а потоа да ти го дадам