О достославни ученици Христови,
вие Бисерот го најдовте,
радоста со родот човечки ја споделивте,
со неа исполнети маките и прогоните за трици ги сметавте,

Во Соборниот храм ,,Свети Климент Охридски” беше донесена честица од светите мошти на светиот свештеномаченик Климент Римски (+101) , небесниот заштитник на свети Климент Охридски.
Честичката е дар од епископот Георгиј од Австралиската епархија на Руската Задгранична Црква.

Апостоли свети Христови,
трагајќи по патот на слободата Христа го пронајдовте,
со учењето за бесмртноста темнината на незнаењето ја осветливте,
молете се о свети благовесници,

Eднаш, сe разбoлeл мнoгу тeшкo и видeл какo на јавe какo ѓавoлитe ја растргааат нeгoвата душа oд ангeлoт, викајќи: “наш e, наш e”, навeдувајќи гo дoказoт дeка Арeта e срeбрoљубив и e скржавeц. Кoга сe пoвратил oд бoлeста, Арeта гo пoправил свoјoт живoт и oттoгаш сeтo зeмнo бoгатствo гo

Света девојко Анастасио,
ние кои те прославуваме,
срцата кон Небесата  ги подигнуваме,
со солзи духовни радосно твоето име го повикуваме,
моли се за нас о великомаченичке,

И душата на сeкoј вeрeн христијанин e какo царeва ќeрка. Сeта убавина на таа душа e вo Христа и oд Христа, Кoј e внатрe вo душата. Душата, пак, бeз Христа, Сoнцeтo на правдата, e вo мрак, бeз лик и бeз убавина какo штo би била цeлата всeлeна бeз фoрма и бeз убавина бeз 

Премудрата и сефална Христова маченица Параскева,
мажествена храброст примајќи,
женската немоќ ја отфрли, демонот го победи
и мачителот го посрами, повикувајќи и глаголајќи:
дојдете, телото мое со меч исечете го,

Еј Господи Ти Кој нè створи, создаде,
човекот кој падна повторно при себе го повика,
и устрои за него вера која спасува.
Ти Создателе времето на Нестора го исполни,

Сè што започнува да се забележува надворешно на нас, води кон внатрешните движења што се случуваат длабоко во нас — како кога се лупи кромид и се отстранува слој по слој, сè додека не се стигне до самата срцевина, до срцето од кое кон светлината се пробива нов изданок.

Послушноста е уште едно неопходно оружје во борбата против нашата себична волја.
Преку послушноста ги отсекуваме телесните членови за полесно да дејствуваме преку духовните, вели свети Јован Лествичник.
Послушноста е, всушност, смрт на волјата, но од таква смрт изникнува смирението.

Светиот Дух ја изобличува нашата совест, а таму каде што нема Свет Дух, таму и не работи совеста, или, доколку некако работи, работи со аномалија. Таквите луѓе, често се доведуваат до состојба да бидат манипулирани, и живеејќи и дејствувајќи со таква аномалија ги нарушуваат моралните принципи

Голем застапник во неволјите
во тебе најде вселената,
страдалниче, кој ги победи незнабошците.
И како што си ја победил

 Ако во себе го носиме мирот, тогаш и нему му стануваме сведоци — тој тивко се излева и врз другите. Затоа, најнапред, треба да се потрудиме во нашите домови да царува мир. А за да има мир во домот, тој најнапред мора да се роди во срцето.

Господи Боже наш, Ти Кој се вочовечи,
телото наше го зеде но Бог по суштина остана,
мачениците Твои Маркијан и Мартириј, вистинската вера ја испишуваа,
но не само на хартија туку и со своите животи ја посведочија.