Не треба никого да осудуваме, па дури и со сопствените очи да видиме како некој прави грев или загинува поради нарушување на Божјите заповеди, по зборовите Божји: "Не судете, за да не ви се суди. (Мт. 7.1)", и уште:" Кој си ти, да осудуваш туѓ слуга?" Пред својот господар тој стои или паѓа; но ќе стои, зошто Бог е моќен да го исправи" (Рим. 14,4).
Многу подобро е постојано  на ум да ги имаме  овие зборови на Апостолот:" (Затоа) кој мисли да стои, нека пази да не падне (1. Кор. 10, 12). Бидејќи неизвесно е колку време можеме да пребиваме во добродетели, како што кажува Пророкот, кој преку опит за тоа открил: "Јас зборував во изобилството свое: Нема да паднам довека.... Ти го одврати  лицето Свое  и јас се сматив"

Зошто ние ги осудуваме своите браќа? Затоа што не се трудиме да се спознаеме самите. Кој е зафатен со спознавањето на самиот себе, тој нема време да им наоѓа замерка на другите. Осудувај се самиот себе и ќе престанеш  да ги осудуваш другите.

Самите треба да се сметаме за најгрешни од сите и секое лошо дело да  го простуваме на ближниот, а да го мразиме само ѓаволот кој го опрелестил( измамил). Се случува да нам ни се чини дека другот прави  зло а всушност тоа што го прави, согласно со неговата  добра намера - добро. Притоа, вратата на покајанието останува отворена на сите, и неизвесно е кој ќе влезе на  неа - ти кој осудуваш или оној кого го осудуваш.

Друго:


 СВЕТИ СЕРАФИМ САРОВСКИ - О неосуђивању ближњих

* "Не треба никога осуђивати, макар и сопственим очима видео човека да чини грех или пропада у преступању заповести Божијих, по речи Божијој: "Не судите да вам се не суди" (Мт. 7, 1). И опет: "Ко си ти да туђег слугу осуђујеш? Своме господару он стоји или пада; али ће стајати, јер је Бог моћан да га усправи" (Римљ. 14, 4). Много је боље вазда држати на уму ове речи Апостолове: "(Зато) који мисли да стоји, нека пази да не падне (1. Кор. 10, 12). Јер, није извесно колико смо времена кадри да пребивамо у добродетељи, као што каже Пророк, који је то искуством дознао: " И ја говорах у изобиљу своме: нећу посрнути до века... Ти одврати лице Своје и ја се сметох".
Зашто ми осуђујемо браћу своју? Зато што се не трудимо да познамо саме себе. Ко је заузет (у)познавањем самог себе, он нема када да чини замерке другима. Осуђуј себе и престаћеш да осуђујеш друге.

Сами себе треба да сматрамо најгрешнијима од свих и свако рђаво дело да опраштамо ближњем, а да мрзимо само ђавола који га је преластио (обмануо). Дешава се да нам изгледа да други чини зло, а у ствари је то што чини, сходно његовој доброј намери, добро. Притом врата покајања остају отворена свима, и неизвесно је ко ће пре на њих ући - ти који осуђујеш или онај кога осуђујеш."

Духовне Поуке Светих Отаца наших