Дома

Како, всушност, може да се искористи лекот против болеста, ако не ѝ се знаат својствата? Всушност, често не се ни знае дали е некој болен или не е. Но, и кога болеста ќе се открие, дури тогаш на лекарот му претстојат тешкотии. Зашто, тој не може да ги лекува сите луѓе со власта со која овчарот ја лекува својата овца.

На 21. 02. 2016 година, Недела на митарот и фарисејот, Св. пр. Захариј, св. вмч. Теодор Стратилат, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници од кочанското архиерејско намесништво, во храмот „Св. пр. Илија“ во с. Блатец - виничко, отслужи Света Архиерејска Литургија. На крајот од Светата Литургија, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, одража содражајна беседа...

Овој голем светител беше епископ во Магнезија и во својата сто и тринаесетта година пострада за Христа. Кога настана страшното гонење на христијаните во времето на царот Септимиј Север, старецот Харалампиј не се криеше од гонителите, но слободно и јавно ја проповедаше Христовата вера. Сите маки ги претрпе како во туѓо тело. А кога уште жив му ја дереа кожата, незлобливиот светител им рече на царските војници...

На 24 февруари 2016 година, кога Црквата го слави споменот на свети Ѓорѓи Кратовски, во храмот на свети Ѓорѓи Кратовски во Кратово, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, во сослужение со митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи света Златоустова Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

        Во Неделата на Митарот и Фарисејот, кога Светата православна црква ги чествува и Светиот пророк Захариј и Светиот маченик Теодор Стратилат, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе клирици на епархијата, отслужи Света Божествена Литургија во манастирот „Св. Вознесение Христово“ во Гевгелија.

"Голема предност е кога човекот се препушта во Божји раце! Луѓето си поставуваат цели и се трудат да постигнат успех, а не им паѓа на ум да се запрашаат каква е Божјата волја, ниту пак, сакаат да ѝ се прилагодат. Треба со надеж да Му се препуштиме на Бога, за Тој правилно да нѐ насочи, па сами да правиме сѐ што е потребно и тоа со голема посветеност.

За време на молитвата, особено пред молитвата, во своето послушание, чувај се од непотребни разговори, за да можеш подоцна да се молиш нерасеан и неповреден, бидејќи многуте зборови предизвикуваат и многу недоразбирања. Ако сакаш да зборуваш, Христос со радост сака да Му се обраќаат Неговите деца низ молитвата.

„Страдалнику Харалампие, ти се покажа како столб на Црквата, неизгаслив светилник на вселената и, откако болсна посветло од сонцето, ја прогонуваш идолската темнина; славен маченику, моли Го Христа Бога, да ни дарува милост голема“ (седален на Утрена на свети маченик Харалампиј).

Кога од светите отци и кога и каде во текстовите на светите канони или на Вселенските или Помесните свети собори, еретиците и шизматиците се определуваат како “цркви“? Ако ересите се цркви, тогаш каде е Едната Христова и апостолска Црква?
Смирено ја изразувам мојата несогласност околу отпаѓањето на практиката на сите досега Свети Собор...

Наместо смирено да Му се заблагодари на Оној, од Кого е секое добро и секој совршен дар; наместо да Му благодари на Бога што му дал можност да ги изврши тие добродетел, тој гордо си припишал сé само на себеси, па дури и рекол дека не е како другите. И како што вели свети Јован Златоуст: “Фарисејот целиот свет го осудил, а само себеси се оправдал”.

Смиреноста се учи со созерцување на Христа Кој рече: Поучете се од мене бидејќи, сум кроток и смирен по срце (Мт. 11,29). На крајот од краиштата, смирението се учи кога секој свој збор, секоја своја постапка и сиот свој живот го споредуваме со Христа, затоа што без Него е невозможна вистинската смиреност, додека со фарисејот дури и верата станува гордост и во своето..

Прeдавникoт Јуда бил малoдушeн и нeискусeн вo бoрбата, па затoа ѓавoлoт, глeдајќи гo вo oчајувањe, гo нападнал и гo принудил да сe удави. А Пeтар, тврдиoт камeн, паѓајќи вo гoлeм грeв, какo искусeн вo бoрбата, нe oчајувал и нe гo изгубил присуствoтo на духoт, нo прoлeал гoрчливи сoлзи oд тoплoтo срцe. Кoга гo видeл тoа ѓавoлoт, пoбeгнал oд нeгo какo oд oган oпeчeн”.

Со преклонети колена стоиме пред Вашиот пастирски жезол, кој Ви е даден да го пастирствувате довереното Ви стадо Христово, што со години го водите низ тесниот и трнлив пат, несебично и бескрајно пожртвувано принесувајќи се себеси Вашите духовни чеда. Со смирение, трпение и љубов Вие надминувате секаква препрека, примајќи ги на себе сите удари и болки,

Како и сè друго што е премудро востановено во светата православна Црква, такво е и прекрасното предание да ги позајмуваме имињата на Светиите, кои преку благодатта Божја стануваат наши застапници пред Бога. Тој, возљубениот наш Бог, им дава таква слобода, така што тие реално и благотворно дејствуваат во нашите животи,...

Од наше искуство знаеме дека, кога еден човек оди во темнина се сопнува, паѓа, наидува на препреки и отстапува од посакуваната патека. Така се случува и со човек кој ќе се оддаде на своите лични телесни или духовни страсти. Почнува да се управува според сопствените слабости и наклоности, па

Денот кога Бигорската Обител со свештена почит го слави споменот на преподобниот Партениј Лампсакиски, чиешто име нашиот Старец, Архимандрит Партениј, го носи, е ден кога голем дел од духовните чеда се собираат во Манастирот за да бидат со својот духовен татко. Доаѓаат за да ја споделат..

И затоа брате мој, не барај ништо друго во молитвата, освен покајание. Ниту светлини, ниту чуда, ниту пророштва, ниту благодатни дарови, туку само покајание. Покајанието ќе ти донесе смирение. Смирението - благодат Божја. И внатре во Својата благодат, Бог ќе ти даде сè што ти е потребно за твоето спасение.

Помирувањето и обединувањето на луѓето е една работа, додека обединувањето на религиите е сосема друга работа. Христијанството од сите нас, да ги сакаме сите со сето наше срце, без разлика на која вера припаѓаат.

Кога човек е обземен од некаква страст, без разлика дали е гнев, пијанство или блуд, тој не мисли на другите, не размислува за последиците. Страста станува негово доминантно чувство коешто го заслепува острастениот и ги придушува сите негови чувства: љубовта, одговорноста, стравот, болката.

Насекаде ќе наидуваме на искушенија, дури и во манастир или во пустина, ако таму се најдеме, сè до крајот на нашиот живот. Меѓутоа, ако ние сме далеку од светот, ќе бидеме слободни да се бориме на отворено поле. Таму ќе можеме духовно да зајакнеме, што ќе ни помогне во возвишените надежи...