Само со љубов и саможртва можеме да му помогнеме на другиот човек. Подобро е да се насмевнеш на другиот човек, отколку да извадиш меч. Мечот сече сè и ништо не остава, а насмевката може да направи сè. И таа насмевка може многу нешта да исправи. Ако се насмевнеме на човек, кој е многу притиснат, го спасуваме.

Познато е дека подмолниот владетел Ирод, од страв да не ја изгуби моќта, нареди уништување на сите бебиња на возраст под две години во Витлеем. Тој сметал дека Исус ќе биде сигурно меѓу нив. Душите на витлеемските бебиња, кои беа убиени по наредба на Ирод, беа однесени во Царството Небесно, чисти, не извалкани од грев. Нивното мачеништво ги направи свети. Нивните мошти биле пронајдени во Витлеем во 313 година од страна на Света Елена, мајка на Константин Велики.

Светило на православието,
светол столб на подвижниците,
од Христа даруван со смирение,
оче Гавриле преподобен,
срцата на верните по твоите молитви за Христa се отвoрија

Кога душата е во љубовта Божја, о, колку е се благопријатно. Но, и при љубовта Божја постои тага. Колку е поголема љубовта, толку е поголема и тагата. Божјата Мајка никогаш не згреши ниту со една помисла, и никогаш не ја изгуби благодатта. Но, и Таа многу тагуваше. А кога стоеше под Крстот, Нејзината тага

Кога некој би посакал одредено да му покажете во што се состои доблеста ќе ви кажам: гледајте во ликот на Пречиста Владичица Богородица, која ни го родила Спасителот, Кој со убавината е попрекрасен од сите синови човечки; во ликот на Владичицата, на која и било претскажано дека ќе стои од десната страна на Бога, како Царица, во позлатена риза облечена и преукрасена, -

Од апостолско време па до денес, сите оние кои навистина Го љубат Христа, ја почитуваат и онаа што Го родила, Го воспитувала и се грижела за Него кога Тој бил дете. Ако Бог Отецот ја избрал, Светиот Дух слегол врз неа, а Бог Синот се вселил во неа и ѝ бил послушен во Неговото детство и се погрижил за неа додека висел на крстот, тогаш, секој кој ја исповеда Света Троица

Нема непријателот љубов во себе,
затоа што самољубието во него е длабочина неизмерлива,
о Господи прибери ги Твоите младенци од сите векови,
и насади ги во Твоите градини како кринови расцветани,

Страх не може зауставити смрт, бол и патњу.
Али је одличан у заустављању живота, и остваривања.
И зато можда ни не постоји важнија ствар коју треба научити и развити у себи…
Од Храбрости,

„Со страв Божји, вера и љубов пристапете!“ – возгласува свештеникот или ѓаконот, изнесувајќи го од олтарот на амвонот Путирот со Светите Дарови.Православните верници се причестуваат. И некој задолжително ќе се обиде да ја прими честицата од Телото Христово, натопена со Христовата Крв, само

Секако кога ќе ја отвориме оваа материја ќе најдеме мноштво гранки кои ќе го дефинираат дадениот одговор. Овој свет наместо да тргне од тоа да го анализира одговорот кој го дадовме и да се праша што е тоа духовен живот, духовно раководење по Евангелие, Светите Отци, или домостројот на спасение во

Како темјан благоухан,
Црквата ги принесе молитвите,
на дваесетте илјади маченици
кон Тебе о Христе Боже,
примајќи ги нивните души во рацете Твои,

Со добар подвиг се подвизуваше, првомачениче Христов и апостоле, ја изобличи безбожноста на мачителите.  Каменуван од рацете на беззакониците,

Да ја овенчаме пофалбата на Стефан со цвеќиња и да го опсипиме со рози и пофални песни. Самиот тој веќе се круниса со победничката награда на верата. Иако е напишано: И не плашете се од оние што го убиваат телото... (Мт. 10,28), приврзаноста кон телото тешко се надминува.

Запишани во непропадливата книга небесна, двајцата жигосани по лицата, 

светите Теодор и Теофан,денес црквата ги возвеличува,

 Христос ги прославува,

Денес, на Божик, Љубовта станува Човек и конкретно се оприсутнува во историјата, бивајќи опиплива.
Денес, Оној што е постар од времињата, станува Доенче и спокојно се радува во прегратките на својата Мајка.
Радувајќи се со Богородица, да се радуваме еден на друг, да се љубиме

Не може да се замисли ништо што би го детерминирало човекот толку да остане и без најмалку слобода. Затоа делче слобода, колку и да е мало, останува во човекот и во невротична, па дури и во психотична состојба. Навистина, најдлабокото јадро на личноста не е гибнато дури ни во психоза. Се сеќавам на еден човек од околу 60 години што го донесоа кај мене поради слушни халуцинации, кои траеле веќе неколку децении. Пред мене беше руина од човек.

Таа е основа на пророците, почеток на Апостолите, потврдување на мачениците, основа на учителите.

Таа е слава на оние што се на земјата, радост на оние што се на Небесата, украс на сето создание.

Таа е почеток, извор и корен на надежта кој ни е подготвен за нас на Небесата, да се удостоиме сите да добиеме

Самиот термин – собор, или изворно – синаксис [син-аксиос = со-достојно, исто така достојно], ја доловува и суштината на празнувањето. Една кратка паралела ни нуди поопширен увид во плиромичната православно- вечноактуелна еклисиологија: имено, Црквата секогаш по славењето на некој значаен настан или личност за спасението на човекот, одлучува да слави собор на некоја личност која е тесно

 Била една пештера во карпа и имала јасли, ништо друго немало. Таму одел некој сиромав човек и ги оставал своите животни. Пресвета Богородица со Јосиф, бидејќи сите анови биле полни и немало каде да останат, завршиле во оваа пештера. Таму биле ослето и теленцето, коишто со своето дишење Го топлеле Христа!

Баравме ден
а добивме Светлина,
се прашувавме кога ќе сврши,
а здогледавме урнати меѓи.

Се накалемивме на Твоите,