Свети Јован Златоуст, објаснувајќи ги значењето и улогата на мирот, истакнува: „Мирот е мајка на сите добрини, темел на секоја радост и извор на секаков успех”. А ние ќе се покажеме како вистински христијани и миротворци – само ако мирот Божји владее во срцата наши и доколку градиме и го чуваме мирот, и во себе и околу нас. Таму каде што нема вистински мир со Бога, таму нема ни мир ни добра волја меѓу луѓето.

Од 1 јануари 2019 година, петта година по ред, е достапна обновената, бесплатна верзија на апликацијата „Православен календар“ за 2019 година, во издание на манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“, Велјуса, која содржи: евангелско четиво на денот и празникот, правило за пост, поуки од Светите отци, житија на светители, како и тропари за поголемите празници.

И дeнeс така сe случува какo и тoгаш: кoга ќe нè снајдe нeкoја бeда, нашитe сoсeди сe прават пoпамeтни и пoправeдни oд нас. Нo Сeмудриoт Бoг ги пуштил ситe oвиe бeди на Јoв да гo искуша нe самo Јoв, свoјoт слуга, туку и рoднинитe и пријатeлитe нeгoви. Па кoга сeкoј сe пoкажал какoв e, кoга сeкoј пoлoжил испит прeд Бoга ...

Го прашале Христа: Господи, малку ли се оние што ќе се спасат? А Он рече: Потрудете се да влезете низ тесната врата. Он не одговори на прашањето, туку сетете се што рече: Потрудете се да влезете низ тесната врата. Едно Го прашале, а Он друго им одговорил. На прашањето колку ќе се спасат, Он им кажал:

Христос е, значи, највозвишен: нозете Негови газат по земјата и Он е Дете, но Неговата глава, како што велат старите, е на небото. Он е, значи, многу висок, единствен, извонреден, со тоа Дете никој не може да се спореди. Он е Еден, бескраен, брз, ита „овде и онде“, и поради тоа се вика Бог. Он е овде, онде, насекаде. Он е Оној Кој слезе од небото, Бог и Избавител. Неговата игра, е токму играта на нашето спасение. Он ја игра играта на нашето спасение.

 А дали може да се оспори оваа наша вера? Зашто ако не прилега Бог да се всели во човечко тело, тогаш уште помалку прилега да влезе во некој камен или дрво, дотолку повеќе што дрвото е далеку помалку вредно од човекот, освен ако тие не веруваат дека нашата човечка природа е полоша од тие нешта, кои немаат ниту чувства.

За убиствo oд нeсакањe зeмниoт суд гo oслoбoдува убиeцoт. Црквата пак налага eпитимија врз таквиoт убиeц, мнoгу пoлeсна oд eпитимијата на убиeцoт сo умисла, нo сeпак, бeз eпитимија нe гo oстава. Акo eдeн свeштeник нe сакајќи убил, Црквата дoживoтнo му гo забранува свeштeнoслужeњeтo. Христијанинoт сo oсeтлива душа и сo изoстрeна сoвeст на сeбe си налага и пoтeшка eпитимија

Бидејќи многумина меѓу незнабожците, кои слушнаа дека Бог телесно се родил, се потсмеваат и го порекнуваат тоа, со што само ги вознемируваат и збунуваат простодушните луѓе, потребно е да го подигнеме својот глас против нив, и да не дозволиме со заблудите на тие безумни луѓе да се вознемируваат верните.

Оваа теорија помага во објаснувањето на нашата моментална култура водена од социјалните медиуми. Преокупирани сме со броењето на пријателите и следбениците наместо да сме преокупирани со поминувањето време со луѓето кои ни се допаѓаат. И на крајот, тоа нѐ прави несреќни.

Познато ни е дека Исус Христос дојде во времето како Дете, дека одеше низ Галилеја и Јудеја, дека како Богочовек ја исполни земјата со Своето присуство, дека твореше чуда „знаци и чудеса“, дека привлече мноштво народ, кого го собра во едно царство и господство, во Црквата Своја, и дека како вечен Владика, Господ се вознесе на Небесата.

Околу 750 година, Свети Бонифациј од Фулда, просветител на Германија и Западна Европа, сакајќи да го преобрази паганското почитување на дабовите дрва од страна на незнабошците во Германија, го облагородил и христијанизирал овој обичај, заменувајќи го дабот со елка, во чест на Рождеството Христово.

Јас ви кажав неколку зборови за смртта. Сега ќе ви кажам неколку зборови за совеста, бидејќи кој ја чува својата совест чиста, него смртта сигурно ќе го најде блажен и подготвен.
Совеста – е праведен судија, која Бог ја сместил внатре во нас. Совеста не може да биде одраз на материјата. Таа – е глас

Во Христа го имаме примерот, откровението на Планот Божји за човекот. Љубовта Христова секогаш треба да го исполнува нашето срце. Во Бога не живееме со интелектуално размислување. Бог ни се открива преку Своите енергии. Христа го живееме како наш личен живот, а не само надворешно.

Излезе од печат новиот број на епархиското списание ОГЛЕДАЛО истото можете да преземете на следниов линк

Знам многу добро дека и сега многумина меѓу вас се препираат, и едни оспоруваат а други оправдуваат и секаде голема расправија поради овој ден се води. Тие што оспоруваат тврдат дека овој празник е новововеден и дури сега внесен, додека тие што оправдуваат велат дека е древен и поранешен, со самото тоа што пророците од дамнина за рождеството Христово претскажувале и што 

„Кога ние, оставајќи ги заради Господа својот дом и своите роднини, се предаваме на отшелништво од љубов кон Бога, демоните се обидуваат да нè вознемират со сновиденија, претставувајќи ни ги роднините како тагуваат, или умираат, или како заради нас трпат искушенија. Поради тоа, оној кој им верува на соништата личи на човек кој трча по својата сенка, настојувајќи да ја фати“.

Опитот во сопружничките односи покажува, дека во голема мера и самите сме одговорни за недостојното поведение на другиот, дури и да не сме секогаш свесни за тоа. Веќе ја допрев таа тема, кога зборувавме за кризата во бракот, кога нашата половинка ни станува непријател, во целата сложеност на поимот: „Тој е таков и таков! Се разбира, и јас не сум идеална, но сите проблеми ги создава тој, таков му е карактерот“.

„Неполни четири години, откако е родена помалата ќерка Теодора, само по болници трчаме. Сега е малку подобра. Ќерките не ми ги примаат во градинка, бидејќи немам пари да ја платам градинката. Со социјална помош од 5.000 денари што попрво да скрпам во месецот. Да ги платам сметките за вода, струја, најважното лекови за малата, за храна. Не стигаат пари“, објасни Стојановски.