Св. Нектариј Егински - Боготрагателот живее во непрестајно движење (19.07.2016)

Колку повеќе светиот човек е разгорен со копнежот по Бог и љубовта кон Него, толку е посилно неговото чувство дека тој нема ништо свое. Колку повеќе се вознесува кон висините на љубовта, толку посилно чувствува дека неговата љубов кон Бог е послаба од кај кој било друг.









Според зборовите на Спасителот: „Ако некој не се роди од вода и Дух, не може да влезе во царството Божјо“ (Јован 3, 5). Во светата вода на крштението човекот се очистува од сè што е грешно и се преродува од Светиот Дух. Ако е дете, се очистува од прародителскиот грев; ако е пак возрасен, се очистува и од личните гревови. Со самото примање на крштението се станува член на Телото Христово – Црквата.
Акo цeлиoт твoј живoт пoминал мирнo и бeзгрижнo, плачи над самиoт сeбe. Заштo и Eвангeлиeтo и искуствoтo на нарoдoт eднoгласнo пoтврдуваат дeка никoј бeз гoлeми маки и жалoст нe гo oставил гoлeмoтo и кoриснo дeлo на зeмјата ниту пак сe прoславил на нeбeсата.

Нема сомнеж, драги браќа и сестри, Господ ја открива пред Евреите силната вера на стотникот. Во неа има скромност и смирение. Тој - гордиот Римјанин кој зазема висока положба, познат е во градот и има потчинети војници и слуги, себе си се смета за недостоен да Го прими Спасителот под својот покрив.






Големо значење има и неговата гостопримница под ведро небо во Панагуда, во кои се наоѓале „свечените фотелји“ (дрвени цепеници) каде што внимателно го слушале старецот како говори за некоја тема и неочекувано ги засмејувал слушателите со некоја негова досетка за која ненамерно тие би се сетиле и на познатите зборови од Старечникот за ловецот и Антониј Велики.



























