Оној, којшто неправедно постапува, но и воопшто секој, којшто е виновен, кога нема да побара прошка, бива мачен од совеста, а освен тоа и од негодувањата на човекот врз којшто извршил неправда. Бидејќи ако оној, врз којшто била извршена неправда, не му прости и ропта во своето срце против него, тогаш неправедниот силно се измачува и страда. Не може да спие спокојно. Небаре го удираат бранови и го расфрлаат натаму-наваму. Чудно е тоа како тој бива известуван внатрешно за негодувањето на својот ближен! Така и ако човек сака некого и има убави мисли за него, другиот бива известен внатрешно за тоа. Така е и во случајот со неправедниот. Возмутувањето и негодувањето на оној што е онеправден сосема го сосипуваат. Дури и да е далеку, било во Австралија, било во Јоханесбург, не може да најде спокој, кога поради него душата на другиот негодува.– Оче, а ако неправедниот е бесчуствителен?
– Мислиш дека бесчувствителните не се измачуваат ли? Најмногу што можат е да прибегнат кон забава, за да се самозаборават.
Можно е, исто така, онеправданиот да му простил на виновниот, но во душата да му останало мало негодување. Тогаш и самиот тој се мачи до некаков степен, но виновниот се измачува многу повеќе од негодувањето на другиот. Но, ако виновниот побара прошка и онеправданиот не му даде, тогаш пак тој се измачува. Нема позапаллив оган за душата од внатрешното горење на совеста. Уште во овој живот душата бива измачувана и јадена од ‘црвот што не заспива’, но уште повеќе во другиот, вечниот живот, ќе биде разјадувана од него. И тоа ќе се случи, ако човек не се покае во сегашниов живот и не се оддолжи на луѓето за своите неправедни дела, макар и да го направи тоа само со добра намера, ако не е возможно на друг начин.
Се сеќавам колку многу се измачи на крајот од својот живот еден адвокат, кој беше извршил многу неправди. Тој си ја вршеше својата профестија во една област каде што живееја многу сточари. Таму, природно се случуваше земјоделците честопати да имаат штета од животните. Притоа, многумина од пастирите прибегнуваа кон тој адвокат, затоа што со лукави аргументи ги убедуваше и агрономот и судијата. Така кутрите земјоделци честопати не само што не добиваа отштета за штетата на нивните посеви нанесени од стадата, туку и си отвораа поголема белја. Сите го познаваа тој адвокат и ниту еден чесен човек не одеше кај него.
Забележите дури што го посоветувал тамошниот исповедник еден благочестив овчар.Тој благочестив овчар имал мало стадо и една кучка. Еднаш, кога кучката родила, тој ги раздал кутрињата и ја оставил за себе само мајката. Во исто време се загубила една овца, која оставила мало јагненце, кое сеуште цицало. Бидејќи немало мајка, тоа трчало по кучката и цицало од неа, а таа исто така чувствувала олеснение. Така двете животни се навикнале и се наоѓале едно со друго. Кутриот овчар, колку и да се обидувал да ги раздвои, тие пак се соединувале.
Бидејќи овчарот бил благочестив човек, помислил да го праша духовникот дали на крајот од краиштата месото од јагнето е добро за јадење или не. Исповедникот, имајќи ја во предвид и бедата на овчарот, размислил малку и му рекол: „Тоа јагне, чедо мое, не бива да се јаде, затоа што цицало од кучката, но знаеш ли што ќе направиш? Бидејќи сите останати овчари одат при ете тој адвокат и му даваат за подарок јагниња и сирење, однеси му го и ти тоа јагне да го изеде. Само тој може да го јаде, затоа што сите луѓе знаат дека е неправеден“.
Кога тој неправеден адвокат веќе остарел и паднал во постела, со години бил мачен од кошмари и не можел да спие. Добил и хемиплегија, та не можел ни да зборува. Исповедникот се обидел да направи така што барем да ги напише своите гревови, но адвокатот загубил контрола и над своето тело, така што се наложило да му ја чита молитвата на седумте отроци над немоќни и оние без сон, за да ги затвори очите за малку и да поспие.
Му прочитал и заколнувачки молитви, за малку да се успокои. Така и починал, и да се помолиме Бог навистина да го упокои.
– Оче, многумина веруваат дека им направиле магија. Имаат ли магиите сила?
– Ако во човекот има покајание и се исповеда, магиите немаат сила над него. За да фати магијата, човек треба да дал некакво право за тоа. Некого да онеправдил, да навредил, на пример, некоја девојка итн. Тогаш ќе треба да се покае, да побара прошка, да се исповеда и да го поправи тоа што го направил. Зашто инаку, дури и сите свештеници да се соберат да му читат заколнувачки молитви, нема да ја растурат магијата. Но, дури и да не му направиле магија, само гневот на онеправдената душа е доволен за тој да се измачува.
Постојат два вида неправедност – материјална и морална. Материјалната е кога некој онеправдува некого во однос на материјалното. Морална е кога, на пример, некој излаже некоја девојка, а ако таа е и сираче, тогаш на својата душа си става пет пати поголем товар. Знаете ли како за време на војна куршумот ги брка неморалните? Таму јасно се гледа Божјата правда и Божјата закрила. Војната не трпи бесчестие и неморалниот човек го наоѓа куршумот. Еднаш, нашите две гарди одеа да заменат еден баталјон. Но, меѓувремено нѐ нападнаа и влеговме во борба. Се сеќавам од тој баталјон на еден, кој претходниот ден беше извршил бесчестие – беше силувал една бремена жена, кутрата. Така во таа битка само тој беше убиен! Навистина страшно! После тоа, сите велеа: „Какво животно, си го доби заслуженото!“ Особено оние, коишто лукавствуваат, коишто гледаат да се извлечат од тука, да се откраднат од таму, на крајот токму тие биваат убиени. Забележано е дека тие, коишто имаат силна вера и живеат чесно и благочестиво, нивното чесно тело бива запазено од непријателскиот оган повеќе, отколку ако беа носеле честица од Чесниот Крст.
Извор: Несправедливият се измъчва
Prezemeno od:
Светите апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј и Аристовул; Светиот маченик Епимах; Светиот маченик Никола Хиоски; Преподобните Спиридон и Никодим; 
