Прошката често се прима како добро дело, како знак на милосрдие и дар кон ближниот. Но, проштевањето е добро дело најпрвин кон самите себе. Човекот што проштева на самиот себе си дарува слобода и здравје на душата. Да се живее проштевајќи, тоа значи да се живее во прошка од Бога: без непријателство и злоба, со непомрачена совест, со благодарност кон Бога и луѓето.

Светата четириесетница е востановена во чест на страдањата и Воскресението на Господа Исуса Христа. Според Типикот на Православната Црква се пости вака:

Со благослов на Митрополитот Кумановско-осоговски, г. д-р Јосиф, Епархискиот црковно-образовен совет објави пет нови наслови во својата библиотека: двотомната антологија на предавања, интервјуа и проповеди на Митрополитот Антониј Сурошки насловени „Пастирство“, студијата „Биоетика на репродуктивните технологии“ на отец м-р. Филип Станковски, како и Акатистот на Пресвета Богородица и Статиите на Велики Петок...

На 14.03.2016 година, Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово служеше Големо повечерие со Канонот на свети Андреј Критски.

Еден млад свештеник, проповедник, кој горел со духот да ги запали срцата на луѓето со верата во Бога, дошол во едно село со мртва црква и веднаш започнал со работа, иако во епархијата претходно го предупредиле, дека заминувајќи во оваа далечна парохија залудно ќе го изгуби времето, Црквата во ова село е сосема мртва, луѓето не сакаат.

Иако далеку од дома верниот народ Македонски не заборава кој е, и каде е .Така беше и денес во МПЦО-Св.Кирил и Методиј-Дортмунд.
Могуброен верен народ денес присуствуваш на Света Литургија  во единствениот  Православен Македонски храм  во Дортмунд и околината за да побараат прошка пред Господ Нашиот Бог.

На 13. 03. 2016 година – Прочка (Недела сиропусна; преподобен Јован Касијан, преподобен Варсонуфиј) во Соборниот храм „Св. Николај“ во Штип, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници од Брегалничката епархија, отслужи Света Архиерејска Литургија и одржа пригодно слово.

Во Неделата на простувањето - Прочка, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на голем број свештеници од епархијата отслужи Света Божествена Литургија во храмот „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес. На Литургијата присуствуваа голем број верници од Велес, кои молитвено побараа прошка од Бога.

„Засветли благодатта Твоја, Господи, засветли просвештението на душите наши. Ова е време благопријатно, ова е време за покајание; да ги отфрлиме делата на мракот и да се облечеме во оружјето на Светлината; и, откако ќе ја препливаме големата морска ѓир на постот, да стигнеме и до тридневното...

Но, кај нас има огромна количина на нешто што и не е поезија, а сепак е одамна ставено во некакви програми, и тоа кај луѓето созадава одбивност кон читањето на таков вид литература што претенциозно се нарекува „поезија". Знам голем број здрави луѓе кои велат дека не разбираат поезија, не ја читаат, и им се чини дека тоа е нешто глупаво или неразбирливо.

На 13.03.2016 г, Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар отслужи Вечерна богослужба во соборниот храм Свети Димитриј, Битола.
После Вечерната, според благочестивата христијанска традиција, беше отслужен Чинот на простувањето, кој историски се протега до египетските монаси, кои за време на Четириесетницата се повлекувале во пустината, претходно просејќи прошка еден од друг.

На 13.03.2016 год., во неделата на простување од Сирната седмица, кога Православната црква го започнува Великиот пост, во Соборниот храм Св. Климент Охридски во Скопје, се отслужи Вечерна богослужба на која присуствуваше Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г. г. Стефан заедно со свештениците од Скопската епархија. На крајот од богослужбата верниот народ побара меѓусебна прошка.

 Како што често велат: «Почнав за здравје, завршив за упокојување». Треба да се најде смисла. Работата, која што ја работиш, ти се допаѓа ли? Дали наоѓаш смисла во неа, дали те исполнува таа тебе со среќа и задоволство?Не  е важно толку тоа  што правиш, туку како го правиш и што тоа тебе ти дава.

Да гo хранимe нeпрeстајнo нашиoт ум сo мислитe Христoви за да бидe прoсвeтeн и вeдар. Да гo хранимe нeпрeстајнo нашeтo срцe сo љубoвта Христoва за да бидe ситo и радoснo. Да ја хранимe нeпрeстајнo нашата вoлја сo запoвeдитe Христoви и сo примeрoт Христoв, та вo сeкoја минута да прави дoбри дeла.

Како и во манастирите. Оној, вели страец Паисиј, кој го напушта манастирот, за тоа што му пречи големата врева, и оди во друг, но, таму го дразни големата тишина, потоа оди во друг, таму влагата, во некој друг, скакулците, во  еден друг има еден олук, по кој се слеваат дождовните капки и тоа го...

Веќе ќе настапи патувањето (постот) кон царството Божјо внатре во нас, нека е придружено со молитва и литургиското единство во Христа преку Неговото Тело и Крв, Кој за нас и заради нашето спасение го помина и четириесетдневниот Пост, покажувајќи ни како да благодариме и оддолееме на искушенијата, како да го земеме крстот во нашиот живот и да земеме учество во Неговите страдања и смрт,...

На 13.03.2016 година, Недела сиропусна (Прочка – Вел. Поклади), Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, служеше Света Златоустова Литургија во Соборниот храм „Пресвета Богородица“ – Гостивар, во сослужение со свештеници од Гостиварското намесништво ...

Кoга смe вoн благoдатта Бoжја, ниe смe и вoн oд сeбe и спoрeдeни сo свoјата благoдатна прирoда, ниe сe наoѓамe вo пoдoбра сoстoјба oткoлку eдeн пoрeмeтeн сo умoт вo спoрeдба сo таканарeчeн здрав чoвeк. Самo благoдатниoт чoвeк e прирoдeн чoвeк, т.e. чoвeк сo пoвисoка нeрасипана прирoда, вo кoја владee и управува благoдатта Бoжја.

Во однос на вечноста, тоа не е ништо дури и ако треба целиот живот да страдаш. Но, имаш и часови на утеха. Не гледај на сегашното, туку на тоа што ти се спрема во иднината и потруди се да му бидеш достоен. Тогаш нема ни да ги приметиш горчините.

На тој начин, на Пасха ние го прославуваме Христовото Воскресение, како нешто што се случило и што продолжува да ни се случува нам, затоа што секој од нас го добил дарот на новиот живот и силата да може да го прифати и да живее по него. Тоа е дар што коренито го менува нашиот однос кон сè во овој свет, вклучувајќи го и односот кон смртта. Тој ни дава можност радосно да тврдиме: Нема веќе смрт!