На 19. 01. 2015 година, денот на Крштевањето на Господ Исус Христос – Богојавление – Водици, во сите храмови во Брегалничката епархија беше свечено одбележан а централната прослава се одржа во Соборниот храм „Св. Николај“ во Штип, каде Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници при Соборниот храм, отслужи Света Василијева Архиерејска Литургија.

Нему Митрополитот Повардарски, Господин Агатангел му ја подари Библијата и златен крст, а десетина други спонзори му подарија други пригодни дарови. На осветувањето на водата на реката Вардар оваа година покрај многубројните велешани присуствуваше и Премиерот на Р. Македонија, г-дин Никола Груевски, градоначалникот г-дин Славчо Чадиев и пратениците од Велес.

На 19.01.2015 кога Православната црква го празнува Големиот Христов празник - Богојавление, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи света Василиева Божествена Литургија во црквата Рождество на Пресвета Богородица во Скопје заедно со свештеници од Скопската епархија.

Кoга гo читамe Свeтoтo писмo, трeба буднo да внимавамe на сeкoј збoр. На брзиoт  читатeл нeма да му паднe вo oчи разликата штo ја пoвлeкува eвангeлистoт пoмeѓу нeбeснoтo
Трoјствo и зeмнoтo Трoјствo. За нeбeснoтo Трoјствo тoј вeли: “И oвиe Трoјца сe eднo”, а за  зeмнoтo вeли: “И Трoица свeдoчат заeднo”. Гoлeма разлика e да сe бидe eднo и да сe бидe
заeднo. Oтeцoт, Синoт и Свeтиoт Дух сe eднo, дoдeка духoт...

Блажeн Климeнт Алeксандриски за eрeтицитe,  кoи ја напуштилe Црквата, рeкoл: “Oнoј кoј паднал вo eрeс, патува низ сува пустина,  напуштајќи Гo eдиниoт и Вистински Бoг; oддeлeн oд Бoга тoј бара бeзвoдна вoда, сo  рацeтe сoбира нeплoднoст и влeгува вo нeнасeлeна и жeдна зeмја”. Истoтo тoа мoжe дeнeс  да сe кажe и за мнoгу научни хипoтeтичари и тeoрeтичари кoи сe ракoвoдат oд свoитe мeчти, а  нe сo вистината Бoжја.

Така е кога место да ги учиме луѓето на вистинската вера, од нив правиме кловнови. Напразно си го фатил крстот или ти се паднала паричката ако не си причестен - сфати го тоа македонски вернику. Или, што повеќе ќе ти донесе паричката или фатениот крст кога веќе си причестен?

Оние пак, што ја оправдуваат својата злоба со божемно поправање на другите, а не на самите себеси, или со тоа што на светот му ги објавуваат црковните состојби и нешта, што не е во ред да ги обзнануваат, барајќи оправдување во она “Кажи ѝ на Црквата” (Мт. 17, 18) најпрво нека си ја уредат својата мала Црква - своето семејство или братство

На 18.01.2015, Недела пред Богојавление, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи света Златоустова литургија во храмот „Пресвета Богородица“ – Тетово, во сослужение на повеќе свештеници од Тетовското архиерејско намесништво. По литургијата беше извршен Богојавленски водосвет и положен Светиот Крст во водите.

Од сите видови на уметност, музиката е најдлабоко поврзана со религијата, како по својата при¬рода, така и по своето име, потекло и практична примена во богослужбите на сите религии низ историјата.

„Се јави Јован, крштавајќи во пустината, и проповедаше покајно крштавање за проштавање на гревовите…“ Јован не доаѓа овенчан со слава на голем и учен говорник, писател, научник. Тој доаѓа од пустината како човек во потполност посветен на Бога. И затоа луѓето повеќе му веруваат нему, отколку на учените, богатите и славните. А и тој не сведочи за себе.

Големиот водосвет е едно од најторжествените чинодејствија во богослужбената традиција на Православната Црква. Основна тема во неговата содржина е споменот на крштевањето на Господ Исус Христос, при што се открива не само прототипот на таинственото измивање на гревовите, туку и реалното осветување на самата природа на водата, преку потопувањето во неа на Бог, Кој дошол во тело.

Oн e наш Лoгoс и наша Лoгика. Затoа ниe мoрамe да гo упатувамe нашиoт разум кoн Нeгo, а нe Нeгo кoн нашиoт разум. Oн e кoрeктoр на нашиoт разум. Сoнцeтo нe сe пoрамнува
спoрeд нашиoт часoвник, туку нашиoт часoвник спoрeд Сoнцeтo.

Во Црквата не треба да создаваме проблеми, ниту да ги преувеличуваме малите човечки престапи што се случуваат, за да не создадеме поголемо зло, па лукавиот да се радува. Оној што заради незначителен престап, многу се потресува и гневно и грубо се однесува, наводно за да поправи нешто, личи на лесноумен клисар, кој гледајќи како капе една свеќа грубо...

Преподобен Серафим Саровски

Еден од најголемите руски подвижници, проѕорливци и чудотворци. Роден е во 1759 година, а се престави во 1833 година. Се одликуваше со големо смирение. Кога сиот свет го славеше, самиот себеси се нарекуваше „кутриот Серафим“.

Ако пак, живеевме светоотечки, ќе имавме духовно здравје на кое ќе му позавидеа и неправославните, ќе ги оставеа своите болни прелести и ќе беа спасени без проповед, а сега не ги допира нашето светоотечко предание. Тие сакаат да го видат и нашиот светоотечки континуитет, вистинското сродство со нашите Светии.

Маките се допуштаат за да се виде, кој навистина Го љуби Бога. Без трпење на маките, дури благодарната душа не е способна за Царството Божјо. Цврстото трпење на маките е еднакво со мачеништво. Маките не се ништо во споредба со духовните богатства.

Православните црковни уметности - тоа се богословски уметности. И делата, кои од нив се раѓаат, го пренесуваат низ себе словото Божјо.
Овие уметности ја изразуваат таинствената суштина на нашата вера и насочени се кон нашите сетила. Химнографијата и музиката - кон слухот, архитектурата, иконописот и другите уметности, кои го сочинуваат црковниот амбиент, одеждите и др. се обраќаат кон видот.

Во Христа не треба само да веруваме. Како прво, „само верувам“ не постои. Постои исповедание, кое поминало низ искушенија и соблазни, се зацврстило низ годините и кое на крајот прилично се разликува од првиот опит во верата – наивен и радосен. Патот на верата е пат сличен на „американското брекче“, кое во Америка го нарекуваат „руско“. Тоа е пат со огромни искачувања и вртоглави спуштања.

Не помина ни  половина час, пријателот го повика липтајќи од надојдените емоции: штом стасал  дома, неговата мајка го  помаза  со елејот од моштите, да тој во ист момент почувствува   како сите болки што го мачеа толку долго одеднаш исчезнуваат! По некое време, Христос Аргиропоулос го сретнал својот  својот  пријател. Тој  започна уште на тротоарот пред него да се изведува  акробации, плачејќи и се смеејќи се истовремено , пишува Romfea.