Кога бараме да се оправдаме во овој живот и го избегнуваме прекорот, тоа покажува дека уште световното размислување е живо во нас и тагата што се јавува во нас воопшто не содржи покајание, туку човекоугодништво, така што ја труе душата и телото со горчината што од неа прокапува. Кој плаче усрдно затоа што Го повредил Христа со своите гревови, веднаш добива Божествена утеха, согласно големината на својата тага.

Кога без наша согласност ќе нѐ нападне некоја нечиста помисла, која не ја сакаме и кога ненадејно, како разбојник, ќе навлезе во нас, таа ќе успее насилно да завладее со нашиот ум. Но, сепак треба да знаеш дека и таа помисла произлегла од самите нас, затоа што по крштевањето сме се предавале на таа помисла, иако не сме ја извршувале на дело; или, пак, по наша слободна волја, сме задржале во себе си некои семиња на злото,

На таков начин, оној што посакал да придобие чист, духовен и неосквернет венец на девството, го распнува своето тело со подвижнички трудови, ги умртвува телесните членови, кои се на земјата, со тешко и трпеливо воздржување, го истенчува надворешниот човек, го ослабнува и го прави старечки и како костур, за да може без пречки да се обновува внатрешниот човек со дејството на Божјата ...

Технологијата ја гради културата на едно општество, и го одредува однесувањето на луѓето. Поборниците на оваа теорија сметаат дека самото општеството е немоќно и не доволно свесно да ги согледа сопствените слабости и немоќи, па дозволува технологијата да одредува општествени промени. На пример, Интернетот од корен ги смени економијата и општествените вредности.

Ние сме Црквата сите заедно, сите луѓе. Треба да го развиеме тој голем дар, да сме вистински членови на Црквата, да го стекнеме тоа сознание дека не сме изолирани поединци и лица, кои дејствуваат самостојно, туку сме членови на едно тело, распрснато по цел свет. Затоа, гледате дека Црквата, еве, водела борба сите да ја празнуваме Пасха заедно, а не кој кога сака. Има пост, постиме сите заедно,

Светиот апостол Јован ни кажува: „Совршената љубов го отфрла стравот“. Онаму каде постои страв, нема љубов, туку мизерија и негодување, лаги и лицемерие, права и сметки за тоа колку дадовме и колку сме зеле. И таму каде што има љубов, нема страв, туку прегратка на прифаќање и прошка без сметки; постои взаемна љубов и меѓусебно разбирање.

Благoдарнoст на Бoга штo тoј варварски oбичај пoминал! Всушнoст, тoј нe пoминал, туку и дeнeс царува вo пoтпoлна сила. Сeкoј oнoј кoј свoјoт жив дух гo врзува за тeлo умртвeнo oд страститe e истo тoлку варварин какo oнoј кoј гo врзува живиoт чoвeк за мртoвeц и ги oстава oбата да сe распаднат.

Оној што нѐ прекорува, да го примиме како да е испратен од Бога, за да ги изобличи лошите мисли во нас, та да ни помогнат точно да ги разгледаме нашите мисли и да се поправиме, зашто ние не знаеме какво сѐ зло се скрива во нас. Зашто само совршениот може да ги знае сите свои недостатоци. Ако не можеме лесно да ги знаеме ни нашите јавни недостатоци, уште помалку можеме да ги знаеме нашите помисли;

Медицината како наука од секогаш се обидувала да го продолжи животниот век на човекот. Постојано се надградувала измислувајќи нови лекарства, операции, терапии, ама и можности за замена на некои органи кај човекот. Ова последново започнало со трансфузијата, со менување или додавање на крв кај оние луѓе на кои им била потребна истата за продолжување на животот. Медицински, и крвта е еден од органите на телото.

Ја знаеш ли приказната, што им била раскажувана на твоите предци, на македонските дечиња, пред заспивање? Онаа древна приказна, со која што родителите уште пред времето на Големото Кралство ги испраќале своите деца на зајдисонце. Не? Е па еве ја таа приказна. Можеби некому ќе му се допадне, па ќе ја раскажува навечер пред спиење на неговите фиданки што денес растат.

 Свети Марко Подвижник спаѓа во бројот на прочуените египетски оци, но сосем малку е познато за неговиот живот. Паладиј, во Лавсаик, во ХХ глава, пишува дека го видел лично и дека бил извонредно тивок и кроток, така што во тоа никој не можел да се спореди со него. Тој сакал од своите најмлади години да го изучува Светото писмо и така добро го научил, та го знаел напамет целиот Стар и Нов завет.

Таков бил случајот кога во својство на управител на словенското кнежевство во Македонија, св. Методиј го напишал правно-канонскиот состав „Закон за судење на луѓето“ на тогашен словеномакедонски јазик, но со византискогрчки букви. Затоа, по седум-осум години за потребите на словенската мисија во Моравија следувала приоритетната обврска да се устрои словенско писмо, ...

 Вo Сарацeнскиoт табoр гo прашалe св. Кирила: “Какo христијанитe мoжат да вoјуваат и пак да ја oдржат Христoвата запoвeд за мoлeњe на Бoга за нивнитe нeпријатeли?” Свeти Кирил oдгoврил: “Акo вo eдeн закoн сe запишани двe запoвeди и им сe дадeни на луѓeтo за извршувањe, кoј чoвeк ќe бидe пoдoбар извршитeл на закoнoт: oнoј кoјштo ќe испoлни eдна запoвeд или oнoј кoјштo ќe ги испoлни двeтe запoвeди?”

На 24.05.2020 на празникот на сесловенските просветители св. Кирил и Методиј во соборниот храм на Тетово посветен во нивни спомен,надлежниот митрополит Тетовско-гостиварски г. Јосиф со свештенсвото од Тетовското намесништво богослужеше света Литургија. По Литургијата беа благословени кумските лебови.На крајот од Литургијата Митрополитот г. Јосиф пред верниот народ се обрати со пригодна беседа .

На 24.05.2020 година, на празникот на сесловенските учители и просветители, светите Кирил и Методиј, Неговото блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, отслужи  Златоустова Литургија во соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје. По светата архиерејска Литургија беше отслужен свечен молебен.

Проблемот на нашата писменост, или поточно неписменост е систем од поврзани садови. Неписмени сме бидејќи не читаме. Не читаме бидејќи не купуваме книги и не користиме библиотеки. Не купуваме книги бидејќи книгите се скапи, се печатат во мали тиражи, не се преведува квалитетно и доволно. Книгите се скапи, неквалитетно преведени и недостасуваат дури и антологиски наслови зашто нема кој да го прави тоа бесплатно, или од чисто алтруистички побуди.

Токму врз изворните словенски цивилизациски вредности што ги афирмирале св.Константин-Кирил и Методиј се надоградува и континуитетот на македонскиот словенски културноисториски идентитет, напојуван од делото на најистакнатите Кирилометодиеви ученици и нивни следбеници св. Климент и Наум Охридски, како и од нив формираната Охридска духовна и книжевна школа.

 Откако нашиот Бог и Спасител Исус Христос, поради Своето големо и неискажливо човекољубие, се смилува над човечкиот род, бидејќи не можеше да поднесе Неговото создание да биде држано од ѓаволската измама, Он доброволно се понижи Себе и се воплоти од Светиот Дух и од Пречистата и Славна Богородица и Приснодева Марија,

"Најголем горделивец не е оној што гордо се фали, туку оној што се фали дека е многу смирен. Кој се оправдува самиот себеси кога ќе згреши го претвора своето срце во демонско прибежиште, а ќе продолжи да греши и понатаму и ќе биде скршен бескорисно од своето себељубие, ако не успее да го скрши своето “јас”. Оној што ги оправдува своите страсти полека паѓа тешко болен и тогаш бива издаден од својата кашлица."

До тој Ден, којшто ние сме собрани данеска да го празнуваме. До денот, во којшто светлото Сонце на Правдата дошло да го осветли овој свет и да изгрее од гробот и да засветли во мракот и мракот да не го опфати (Јован 1,5). Да ја победи смртта, не философски, не идеолошки, но да ја победи реално. Да ја победи медицински. Да ја победи преку Својата Сопствена Плот и со Својата Сопствена Крв.