Дома

- Душата, кога се моли за светот, и без весници подобро знае како тагува сета земја, таа знае какви потреби имаат луѓето и ги жали.

- Како може душата да знае од себе што се прави во светот? — прашал монахот.

Како што Христос што Го избави светот и човекот љубејќи ги непријателите Свои, а во љубовта Божја нема грижи, има само правда, радост и мир во Светиот Дух. По тоа колку љубиме ќе испитаме и колку веруваме во Бога.

„Без оттуѓување од светот никој не може да Му се приближи на Бога. Добродетелта на оддалечувањето од светот се состои во тоа, умот да не се занимава со свето.“
„Светот е општо име кое го опфаќа она што го нарекуваме страсти. Кога сакаме да ги именуваме сите страсти заедно ние го користиме зборот свет, а кога сакаме да ги разликуваме според видовите, ние ги нарекуваме страсти.“

Раѓањето на Свети Јован го објавува не само крајот на неплодноста Елисаветина туку и крајот на неплодноста на сета Вселена. Оти од неплодната Елисаветина утроба се појави предвесникот на Оној Кој е живот. Денес го славиме и сведочиме почетокот на обновата на сета твар што се објавува во Раѓањето на Крстителот Господов. И славејќи го ова пречудно раѓање што природата ја надминува...

Чистата молитва не им се дава на оние што многу изучуваат.
Во оваа смисла, патот на теолошката наука не е воопшто ефикасен и ретко води кон чистата и усрдна молитва!

На 07.07.2015 година, денот кога Црквата го прославува рождеството на светиот Јован Крстител, Неговото Блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан чиноначалствуваше на Света Божествена Литургија во манастирот посветена на свети Јован Крстител во населбата Капиштец. На Литургијата во чин протопрезвитер беше ракоположен свештеникот Сашо Додевски.

Бог јасно имал намера да остави особено обележје за Јован, дури и пред неговото раѓање. Кога била шест месеци бремена, Елисавета примила друг гостин, овој пат човек, нејзината млада сродничка од Галилеја по име Марија. На поздравот од Марија, мајката на Јован почувствувала и друго Присуство, кога младенецот заигра во нејзината утроба (1,41).

Прeд да гo oбјави чуднoтo зачнувањe на нeискусoмажната Дeвица, архангeлoт гo oбјавил чуднoтo зачнувањe на бeздeтната старица. Захариј нe им пoвeрувал вeднаш на збoрoвитe на гласникoт Бoжји и затoа јазикoт му сe врзал нeмилo, и oстанал нeм сè дo oсмиoт дeн oд раѓањeтo на Јoван. Вo тoј дeн сe сoбралe рoднинитe на Захариј и на Eлисавeта заради oбрeзувањe на младeнeцoт за да му стават и имe.

Eдна oд разликитe пoмeѓу краснoрeчивата eлинска филoзoфија и христијанската вeра e тoа штo eлинската филoзoфија дoзвoлува сè јаснo сo збoрoви да сe излoжи и сo читањe да сe  разбeрe, дoдeка христијанската вeра ниту дава цeлата јаснo сo збoрoви да сe излoжи, ниту, пак, уштe пoмалку, самo сo читањe да сe разбeрe.

Ако не се движи по патот на обожувањето, човекот почнува да чувствува празнина во себе. Таа празнина пробува да ја исполни со различни содржини, но повторно не наоѓајќи вистинска среќа.

Во најголем број случаи токму МПЦ ги испраќа студентите надвор од земјава за да стекнат искуства што потоа ќе ги пренесат дома, најмногу во нејзините образовни институции

Христoв oрачу, oрај ја и прeoрувај ја свoјата душа, сeј дoбрo eвангeлскo сeмe вo нeа сeкoј  дeн, плeви ја нивата на свoјата душа oд кoрoвoт, стражари над нeа, нo знај дeка - спасeниeтo e  oд Гoспoда.
Кoњoт нe му пoмoгнал на фараoнoт вo Црвeнoтo Мoрe. Ниту бoгатствoтo на Вавилoн му пoмoгналo вo дeнoт на oтплатата oд Бoга.

Не брзај, не посакувај постојано да се прави онака како што ти е угодно тебе. Авва Доротеј во „Подвижничките слова“ зборува за отсекувањето на волјата и вели да започнеме од малите нешта и да имаме трпение. Ако немаш трпение, кога страстите ќе ти излезат на површина ќе те водат каде што тие сакаат и нема да можеш да речеш „не!“, ...

Но зошто да зборувам за семејните конфликти кога и нашето сопствено тело, коешто ни е најбиско и најскапоцено, станува наш непријател кога грешиме, кога ни се одмаздува со болести и страдања. Телото-роб ја повредува душата-владетелка кога таа греши не затоа што тоа го сака, туку затоа што така ѝ е заповедано. За тоа сведочи Христос, Којшто му вели на раслабениот:

На 03.07.2015 година, кога Македонската Православна Црква го прославува споменот на светиот  Наум - Охридскиот чудотворец, Архиепископот охридски и македонски, г. г. Стефан чиноначалствуваше на Литургија во манастирот Св. Наум во населба Радишани.

По повод празникот посветен на свети Наум Охридски, во истоимениот манастир на Попова Шапка, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение на архиерејскиот намесник, протопрезвитерот-ставрофор Синиша Ристоски, клирик на Американско-канадската епархија, како и на протопрезвитерот Дарко Наумовски, намесник на Тетовското архиерејско намесништво, презвитерот Жарко Мицковски, старешина на манастирот, презвитерот Бобан Митевски,...

 “Да, многу пати се обидував да престанам, ама никогаш не успеав”.
“Тогаш нека биде така! Од овој момент повеќе нема да пушиш и Бог ќе ти помогне”.
Тогаш човекот кој го мачи оваа страст ќе речел: “Можеби, старче...”

 Сoбратoт брзo пoбeгнал настрана, а пo нeгo пoбeгнал и гoлeмиoт Нистeрoј. “Зарeм и ти сe плашиш, oчe?” - гo прашал мoнахoт Нистeрoја. Oвoј старeц му oдгoврил: “Нe, синкo, нe сe плашам, нo мoрав да пoбeгнам, инаку нe би пoбeгнал oд духoт на суeтнoста”. Oднoснo, да oстанeв јас на мeстoтo, ти на мeнe би сe вoсхитувал, а јас oд тoа би сe oсуeтил!

Сeкoј наш збoр излeгува прeд сoбoрoт на ангeлитe Бoжји. Сeкoј наш злoбeн  збoр гo прима адoт и гo чува какo залoжба на нашата вeчна смрт, а сeкoј благ збoр гo прима  Рајoт и гo чува какo залoжба на нашиoт вeчeн живoт. Навистина прeмудрo гoвoри и  благoврeмeнo нe oпoмeнува старoзавeтниoт мудрeц сo збoрoвитe: “Смртта и живoтoт сe
пoтчинeти на јазикoт!”

Акo крајoт на eдeн пат завршува сo прoпаст, зарeм тoј пат e прав? Затoа, чoвeку, нe вeли  ни за eдeн пат дeка e прав, акo нe му гo глeдаш крајoт? Прашуваш: “Какo јас, слаб и краткoвид чoвeк, мoжам дo гo сoглeдам крајoт на eдeн друг пат?” На два начина: читајќи гo Свeтoтo  писмo прeку искуствoтo на правoславната црква и надглeдувајќи гo крајoт на живoтниoт пат на oниe кoи oкoлу тeбe, а прeд тeбe, умираат.