Дома

Во издание на црквата посветена на свети Григориј Палама и свети Димитриј Мироточив во Струмица, со благослов на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Струмички г. Наум, излезе од печат „Семеен православен молитвеник“, кој го подготвија и уредија протопрезвитер Боро Милчев и протопрезвитера Богдина Милчева.   

За дистрибуција на книгите (Житијата и Семеен православен молитвеник) можете да се информирате на:   

e-mail- Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.
или:  о. Боро Милчев,  тел. 071 213 000

Да не испадне дека само едниве се желни за власт. Другиве по избориве личат на деца што поминуваат низ тунел, па од страв пеат ли пеат низ него. „Готови сте“ и „Шутка не ви бега“ ечи по штабови, па штабовите личат на автобус за екскурзија полн со деца што ја минува Демиркаписката клисура.

...Да се надеваме дека во иднина нема да нé остави Господ без Својата помош. Времето сега е тешко и опасно. Треба да бидеме внимателни и трезни. Непријателот префинето, итро настапува, се приближува... Се чувствува приближувањето и здивот на антихристот, ништо нема да биде сокриено, да. Тука во никој случај не треба да се паничи.

На 24 декември 2016 година во Скопје во Црквата на Рождество на Пресвета Богородица ( во центар), со почеток од 9 часот, ќе се отслужи заупокоена Литургија и помен по повод трагичната смрт на Амбасадор на Русија во Турција Андреј Карлов, на која ќе чиноначалствува  Архиепископот Охридски и Македонски г.г.Стефан“.

Според тоа, со таква просветеност на умот не може да се создаде благосостојба на земјата. Точно е дека образованието, науката воопшто, е нешто неопходно. Но за таа наука да биде полезна и соодветна во подобрувањето на животот, треба да се надополни со моралната просвета. А тоа може да го стори само верата.

Големиот Атонски подвижник и рожба на градот Битола, Светиот Нектариј, повторно ги испушта своите зраци како топло духовно сонце, за да ги прегрне и стопли душите на оние кои се собраа во Рајчичката Обител, за со сеноќна молитва да го прослават неговиот свет спомен. А каква благодат беше тоа посведочи Божествената Литургија следниот ден

Воочливо е дека на денешниот свет му е потребно милосрдие и сочуство, односно способност за емпатија. Ете, по тој повод нашата Помесна Црква преку цела година потсетуваше на примери и конкретни личности, кои во животот ја имале за цел старозаветната порака: „Клони се од зло и прави добро“ (Пс 36, 27).

Со прсти, дење и ноќе, монахињите допираат камен: студен е, како што е студен и манастирскиот двор, додека низ него одекнуваат грубите удари на чеканот што го дроби студенилото камено, за мозаик. Студен камен? Зар не е и тоа привид, зашто во сè што е дело на рецете Негови мора да спие Божјиот оган?

Страдаме или поради очистување на гревови, или да не би се повеќе вдлабиле во грев и опасност. Понекогаш дури после многу години гледаме дека искушенијата не биле пратени случајно. Тие нам ни биле потребни за да би биле посилни. Се што работи Господ, води кон подобро - ова треба да ни биде секојдневен став. Против паниката и грижите постои одлично средство: М о л и т в а.

Пoслушнoста сo смирeниeтo сe oснoва на духoвниoт живoт, oснoва на спасeниeтo,  oснoва на сeкаквoтo устрoјствo на Црквата Бoжја. Гoлeмиoт Јoван Дамаскин, гoлeм вo сè штo e дoбрo, какo мoнах oставил длабoка трага вo истoријата на Црквата сo свoјoт прeкрасeн примeр на пoслушнoст и на смирeниe.

Секој човек се искушува, се навлекува и подлегнува на [од страна на] својата сопствена похота. Потоа, похотата, откако ќе се зачне,

раѓа грев, а извршениот грев раѓа смрт

– вели св. ап. Јаков.

Ако продолжиме да седиме непокајани и да опстојуваме во нашата мрзливост и небрежност, без да се молиме, можеме да ја изгубиме наклонетоста кон покајание.

Господ да чува од тоа да ја изгубиме желбата за покајание!

Жени кои се покајале поради абортус и лекари гинеколози кои вршеле такви дела, ќе градат храм посветен на Св. Троица Во условите на атеистичкиот режим многумина не сфаќале колку голем грев е абортусот и го сметале за нешто вообичаено, се вели во соопштението на Грузиската Патријаршија.

На 31 декември (сабота, во навечерието на Неделата пред Рождество Христово, посветена на светите отци), со почеток во 22 часот во соборниот митрополитски храм на светиот Николај Чудотворец во Куманово, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф ќе отслужи сеноќно бдение.

Секое нешто што постои, постои зашто Бог мисли на него! Бог мисли на светот и светот постои! Ако ја барате волјата Божја, едноставно и со смирение, Бог може да ја промени која било состојба, дури и онаа најнегативната. Следствено, ако му бидете послушни на вашиот духовен Отец,

„Да се облечеш во името Христово а да не одиш по патот Хирстов – нели е тоа предавство на името Христово? (Св. Кипријан Картагенски).
Внатрешната темнина е болест на Црквата. „Црквата е тело Христово. Тоа тело е изложено на пострашни болести и зарази одошто нашето тело, брзо се повредува и бавно заздравува –

Ова светилиште станало дом на многу наши просветлени духовници и учители и поради тоа одиграло особено важна улога во времето на Преродбата. Уште од самото свое создавање, како една голема Богородична светиња, Манастирот бил под посебна закрила на Пречистата Богомајка, и според нејзината чудесна промисла, никогаш не бил оставен без монаштво.

Богочовекот Исус Христос ги победи ѓаволот, гревот и смртта – и тоа ги победи за нас, и наместо нас, и го обезбеди нашето вечно благобитие. Ѓаволот, неговите демони, неговиот слуга – антихристот, гревот и смртта се поразени. Наше е само слободно, со вера и на дело, да избереме дали ќе учествуваме во победата на Богочовекот или во поразот на ѓаволот, и никакви други победи или порази не постојат на овој свет, и никаков друг суштински избор немаме.

Нам, пак, како народ, Бог ни го испрати апостолот Павле, преку повикот на Македонецот – да дојде во Македонија и да ни помогне.[3] Како што Исус Навин го презеде водството на Израилот од Мојсеја, така и нашиот свети Климент го продолжи делото на Светите браќа,

Соборноста како суштинска нишка на нашата вера постојано го исправа пред нас прашањето: како се однесуваме кон нашите блиски, оние чиј живот е неразделно врзан со нашиот? Во таа релација се огледа и автентичноста на нашата лична побожност. Старецот Силуан вели: мојот брат е мојот живот