"Но, човечкото срце, во кое грее надежта за бесмртност, не може да се помири со мислата за жестоката бесцелност на земниот живот. Човекот е тело и душа. Ако човечките тела се така премудро створени, така што, со секој свој орган и со секоја своја насочена функција постигнат некаква разумна цел, ...

Од тогаш многу го засакав и не можев да си го замислам животот без него. Еднаш Старецот ми рече:
Те очекуваат големи испитанија.

Секако, тогаш не знаев на што мисли тој, но сфатив кога по извесно време ме снајдоа тешки здравствени проблеми. Дијагнозата беше страшна – саркома на рбетниот столб со метастази по целиот скелет. Докторот ми предвиде уште три месеци живот. Заради неиздржливите болки набрзо

За време на активностите на експедицијата, иконата на Мајката Божја – Казанска била постојано со нив. Експедицијата започнала со молитва пред Казанската Богородична икона, јавува страницата „Православие во Татарстан“. Старецот на манастирот ги благословил нуркачите и чудотворната икона му ја предал на лидерот на експедицијата, Димитриј Шилер.

Умрените, а живи
Тие никојпат не умираат
Оти чоек во себе ги носи
И со нив во умот муабет си тера
Та и на сон му идат
Ко сватој на гости шо ќе затераат

Во Православната Црква, задушниците (како што кажува самото име, денови за-душа), ја засилуваат и обновуваат нашата свест дека ние, како живи членови, и претходно упокоените христијани сме роднини, еден неразделив жив организам, една и иста жива Црква. Наша должност е во овие денови да се молиме, како дома или во келија, така и во Црквите и на почивалиштата (гробовите), но и да твориме милостиња за душите на упокоените,..

Во секој случај, не можеме да негираме дека морално - духовните фактори заземаат одредено место меѓу причините за појава на цела низа психички болести. Многу психички нарушувања се поттикнати од гревовни страсти, тие се последица на гревовниот начин на живот, на страстите и пороците вкоренети во човечката душа. Денес науката многу зборува за улогата на стресот, иако и во времето на Иван Грозни не било многу спокојно да се живее. Зборуваме за генетика, екологија, биохемиски процеси во мозокот. 

Ведрана ги отвора очите и прво пред себе го гледа Пркос. Му се насмевнува.
-Ведрана, добра ли си?
- Подобро ми е. Слава на Бог и денес ни помогна!
- Ми помага и на мене себичниот, како да не ти помогне тебе, која Му припаѓаш?

Мораме да го слушаме Господ и да го правиме она што Господ ни заповеда и тогаш нема да ни требаат чуда за да веруваме! Верата доаѓа од срцето! Кога човек ќе порасне во христијанско семејство, оди во црква со своето семејство, го слуша евангелското слово, а потоа се обидува да живее според Божјото слово, тој ќе биде спасен и ќе има мир, како на овој така и на другиот свет, амин.

1. За три предмети не брзај да зборуваш:
За Бога – додека не ја утврдиш верата во Него,
За туѓиот грев – додека не се сетиш на својот, и
За утрешниот ден – додека не се раздени.

Фактите за Македонското научно-литературно другарство и неговиот придонес за македонскиот народ и за македонскиот јазик се вечни и тие ќе сведочат за борбата за „правото и слободата на македонскиот народ“, истакна претседателот на МАНУ, академик Љупчо Коцарев, по повод 120 години од формирањето на Другарството во Санкт Петербург. Динамиката на индивидуалните и на колективните идентитети денеска е

Земјоделецот по цела нива фрла семе и сака секое да донесе плод. Потоа доаѓа со српот и се жалости доколку не најде плод. Така и Бог сака Неговиот збор да се посее во човечките срца. Меѓутоа како што работникот е нажален поради оскудната нива, така и Бог се скорби поради срцата кои што не носат плод.

Не треба да им се спротивставувате на ближните, да ги преубедувате – бесполезно е. И на глава да застанете пред нив, нема ништо да добиете. Нив треба, едноставно да ги љубите заради Христа, зашто Господ е во нив, дури и тие да не веруваат во Него, инаку зарем би биле воопшто живи?

Нeкoј  индиски цар Гундафoр намислил да си сoѕида прeкрасeн двoрeц какoв штo нeма на зeмјата.
Кoга нeгoвиoт прeтeник Аван пoбарал искусeн мајстoр за да му сoѕида на царoт такoв двoрeц,спoрeд Бoжјата прoмисла, гo срeтнал апoстoлoт Тoма, вeлeјќи му дeка тoј e мајстoр и дeка никoј друг нe мoжe да му гo изгради на царoт тoа штo гo сака oсвeн тoј.

Зар Самиот Господ не рече дека оној кој (Тој) го љуби, него и го казнува и преку маките го отргнува од земја – за да ни олесни да го „имаме срцето горе“ не само за време на Литургија, туку засекогаш. Зар ние имаме право да Му диктираме на Господ што треба Тој да прави со нас!

Она за што друго сакав да споделам, е за стравот во светот од сè и сешто и барањето на еликсирот за вечен живот или поточно долгоденствие за нас „емигрантите од рајот„ во местово на прогонство низ претераното поклонение на здравата храна. Ние не сме алхемичари, ние сме христијани. Сакаме да живееме здраво, долго и без боледување, но, тоа не е можно.