Црквата го именувала овој празник според настанот опишан во Светото Евангелие – кога Господ Исус Христос, во третата година од Својата Евангелска мисија, на средината (преполовението) на Старозаветниот празник Сеници влегол во Храмот и почнал да поучува. „А кога се преполови празникот, влезе Исус во Храмот и поучуваше...“(Јован, 7, 14-36).

Ликуваат монашките лица,
се радуваат христијанските срца
насекаде каде се споменува твојот труд
и твоето име о Теодоре, ученику Пахомиев,
Христос Спасителот те надари со дар на расудување,
за да спознаеш дека без Него ништо не си,
моли го Него о учителе на послушанието,

Бура на непријателство од земните власти кон тебеподигна мрзителот на секое добро,кога го виде твоето добродетелно живеење,поттикнувајќи ги од Светата Гора Атонска поради нивната острастеност да те истераат,но Оној,Кој за сите промислува,на чудесен начин те заштити и за гонитеите невидлив те направи.Затоа смирено ти воспеваме:

Он нас нè љуби силно, бидејќи сме Негов род. Иако ние секој час се откажуваме од Бога, Он лесно не се одрекнува од нас. Но сепак Му е помило кога луѓето нарочно Му се обрнуваат. Он во вревата на градовите тешко да ги слуша и онака срамежливите, без срце и со половина уста изговорени студени зборови на нашите автоматски молитви. Дури во тишина на осаменоста Бог се впушта во дијалог со човекот.

 Кога Христос би бил Божја творба,
залудна би била нашата борба,
надежта пропаднала, верата онемела,
о Ахиле свети,
вистината плотта не ти ја дојави
туку Оној Кој преку тебе вршеше чудеса,
лагата замолкна, Величието посведочено,

Радувај се Исидоре свети мачениче,
кој Божјата волја во срцето,
 и умот свој ја укотви,
животот во рацете Христови го положи,
за нас застапи се свет војниче,
кои денес го празнуваме светиот твој спомен,

Тешејќи ги Своите ученици, Господ им вели дека за нив е подобро Тој да се вознесе на небесата. Оти, вознесувајќи се, наместо Себе ќе им Го испрати Духот Утешител. Светиот Дух се симнал и пребива во Црквата, совршувајќи го делото Христово во секој верен христијанин. Секој христијанин е заедничар на Духот.

За симболиката на крајот на Новиот Завет ни говори Апостолот Павле: „во последните денови ќе настанат времиња тешки. Зашто луѓето ќе станат среброљупци, горди, хулители, неблагодарни, неправедни, непомирливи, клеветници, невоздржливи, непослушни, предавници, повеќе сластољупци отколку богољупци, наизглед побожни, а од силата на Бог се одрекле. И од нив одвратувај се!“ Со други зборови – ќе снема луѓе.

Гледаш ли Христос се јавува таму каде што недостасувало спасението? Многумина од болните си имале домови, исто и познати, блиски - раслабениот, вистински угнетен од секаква беда немајќи можност да добие помош однадвор, оставен во целосна самотија, добил помош од Единородениот Божји Син. Кого чекаш при бањата?

ХРИСТОС ВОСКРЕСЕ!

На 19. 05. 2019 година, во четвртата недела по Пасха, недела на раслабениот, ден кога си спомнуваме за трпението, бевме сведоци како Бог ги услиша нашите молитви и врз нас богато ја изли Својата милост.Радоста на Воскресението беше зголемена со посетата на неговото блаженство митрополитот Скопски, архиепископ Охридски и Македонски и на Јустинијана Прва, г.г. Стефан, кој за нашиот параклис поклони дел од моштите на свети Јоаникиј Ракотински.

 Со духовното миро на благодатта полеана,

Со Крст на челото обрезана, света Гликерио,
патот маченички ода на радоста постана,
душата твоја така Христа го исповеда,
о јагне Христово, о светило на Љубовта,
о ти од која миро миомирисно потече,
Моли се света маченичке, Моли се достојнославна девственичке,
моли се знамение победоносно,

Ливан ја залеа со мириси, патеката на твојот живот,
о голем столбу на православието,
ревноста по Христа ја привлече благодатта,
и со неа мноштво чудеса сотвори,
 о ти гласнику на Божјото слово.

На 23.5.2024 година, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г Стефан произнесе воведно слово на отворањето на научниот симпозиум ,,Првите Кирилометодиеви научни средби”, којшто се одржа на Православниот богословски факултет ,,Свети Климент Охридски”, а во соорганизација на истоимениот Факултет и на Институтот за национална историја.

 Слава, глас 8.
Радувај се, свештена двоице, која нѐ озари со светлината на Богопознанието: Кириле, живоносен извору на мудроста духовна, кој ги напои словенските народи кои од жед се топеа: Методие, чесно живеалиште на молитвата! Прилежно молете се на Христа, пред Чија слава стоите, заедно со вас да Го величаме и да Го превозносиме во сите векови.