Од кога постои светот, човекот ја прилагодува околината на себе. Најлесно му е да ја прилагоди природата на себе а најтешко му е да ги прилагоди на себе другите луѓе и општеството во кое се наоѓа. Човечката енергија најмногу се троши во борбата да ги промениме другите околу нас или да спречиме другите нас да не менуваат.

За ваквата трпеливост сакам да ви дадам барем два примера. Еден од нив е тој што ни го покажала една побожна жена, која сакала да се усоврши во оваа добродетел, па не само што не бегала од искушенијата, туку сакала да ја навредуваат. И колку повеќе ја навредувале, таа бивала сѐ посилна и потрпелива – не паѓала под ударот на силните искушенија.

Во овој ден празнуваме неседална песна - Акатист на Пресветата Владичица наша Богородица, од овие причини: Кога Ираклиј управуваше со византиското царство, персискиот цар Хозрој, гледајќи дека моќта на Грците значително ослабела поради тиранијата на императорот Фока, испрати еден од своите велможи, по име Сарвар, со илјадници елитни војници, за да ги покори за себе сите источни земји.

Поправо значи: „Биди свесен за фактот дека тоа што го зборуваш, правиш, претрпуваш или добиваш сега може да биде последниот настан или последното искуство во твојот сегашен живот“.
Во ваквиот случај, тогаш тоа ќе биде крунисување, а не пораз.

  Вдлабочувајќи се сѐ повеќе во смислата на пустинското подвижништво, Епископот Теофан во 1872 година започна да живее затворнички живот. Ги прекина допирите со луѓето и престана да оди во манастирскиот храм на богослуженија, затворајќи се во посебно катче на пустинските престојувалишта, поради што е и наречен Затворник.

✥Благодарение на благото расположение

на нашето срце спрема него,

да може да им се спротивстави на негативните✥

Според древното предание, во овој ден го пееме Големиот канон. Овој навистина најголем од сите канони прекрасно и вешто го напиша светиот отец наш Андреј, архиепископ Критски, кој се именува и Ерусалимски. Тој замина од Дамаск на својата четиринаесеттодишна возраст за да изучува граматика и други науки во Ерусалим, водејќи монашки живот...

,,Никако не можам да управувам со молитвата, мислите постојано ми бегаат. Некој ме посоветува да ги научам молитвите напамет, уверувајќи ме дека кога ќе почнам да ги кажувам напамет мислите помалку ќе скитаат. Јас ги научив и ги кажувам напамет, но расеаноста не се смалува;

Кога пиете вода, ја вадите и најмалата во неа падната мушичка; кога ќе ви влезе трн  во прстот, такашто трнот да е и едвај видлив за очите, вие се трудете да се ослободите од неспокојството што тој ви го причинува; кога во окото  ќе влезе и најмала прашинка и ви го заматува погледот, вие преземате секаков труд за што поскоро да го исчистите окото од  неа. Така поставете си себеси за закон,

Поуки на светите отци: Загушувај го умот кој е преокупиран со самиот себе си и непромислено подложен да го оговара и осудува брата си, на тој начин што со дела ќе му ја укажуваш секоја љубов и внимание свјот ближниот.
 Свети Јован Лествичник

Никогаш во човекот Го немало Бога помалку, драги браќа, отколку денес; никогаш Го немало помалку, отколку денес!
 Денес ѓаволот се овоплотил во човекот да го “разовоплоти” Богочовекот.
Денес целото зло се вселило во телото на човекот, за да го истера Бога од таму.

...Jа доведоа молитвата до минимум, најчесто пред спиење изговарајќи ја Оче наш ,и тоа  што е можно побрзо, како да сакаат да се „ослободат“ од неа. Тоа демоните се обидуваат да нè доведат во таква состојба на вечно  брзање, како никогаш да немаме време и да нè наведат  да ја оставиме молитвата. Токму на тој начин се урива ѕидот кој не штити од темните сили

29.03 Среда
17:00 Великиот покаен канон на св. Андреј Критски (цел)

30.03. Четврток
7:15 Великопосни часови
8:15 Литургија на Претходноосветени Дарови

Бог не ги тера со сила луѓето да го земат крстот, но ги повикува доброволно да Го следат Него. Не е лесно да се земе крстот на страдањето, но Он тоа им го олеснува на луѓето, прв земајќи го крстот, велејќи: „Кој сака !“  Христовиот крст е најтежок, зашто Он не страда за сопствените, туку за нашите гревови.

Во Христа не се укинуваат разликите туку во Него стануваат сите едно без да се мешаат. "Но не се молам само за нив, туку и за оние, што по нивните зборови ќе поверуваат во Мене за да бидат сите едно, како што си Ти, Оче, во Мене, и Јас во Тебе; па така и тие да бидат во Нас едно, и да поверува светот дека Ти си Ме пратил.

Кои сте бре вие и од која дупка излеговте? Вие, неписмените а возгордеани (колку понеписмен, толку повеќе се цени!) способни само за дрпни-лапни, без разлика дали се колнете во чесниот крст или во чесната полумесечина? Тешко им на писмените меѓу вас! Кои сте бре вие, за кои Македонија е само добро платена хонорарна работичка, part time job што треба да ја одработите за вашите партиски и глобалистички газди,

          Верата е зракот, надежта – светлината, а љубовта е сончевиот круг. И сите тие сочинуваат еден блесок и еден сјај.
Верата може да направи сè, сè да создаде. Надежта, ја повикува Божјата милост и ја прави непосрамена. А љубовта никогаш не слабее, не заостанува и не му дава мир на оној, кој е занесен од нејзиниот блажен восхит.