Пред повеќе од 15 години еден случај кога кај нас дојде аџија од Бугарија и му рече на старецот Порфириј: „Оче, животот не е сладок. Благослови ме да се обесам “.
Видов како старецот се изненади . Но, отец Порфириј го слушаше, му објасни дека самоубиството е страшен грев,

Милостив Евмение, пастиру Христов,
со помош Божја себе најпрво се излечи,
соблекувајќи го стариот човек телото го умртви,

Јас стоев во црквата, а таа – во ходникот. И поклони правеше не кон храмот, туку кон мојата келија. Отпрвин се зачудив, но потоа се сетив, дека над влезот од келијата, кај мене стоеше една малечка, залепена на штичка, икона од Света Троица. Кога се поклонивме и по третпат со зборовите: „И Светиот Дух“,

Блажени сте вие о маченици Христови, Вера, Надеж, и Љубов,
ќерќи на Софија која е напоена од Мудроста,
ве приведе не само кон очистување, туку и кон полнота на благодатта,

Кога надмениот Приск ги запраша зошто не и  се покоруваат на царската заповед, тие одговорија: „И на царската и на твојата заповед треба да ѝ се покориме, ако не Му се противи на небесниот Бог; ако пак се противи на небесниот Бог, не само што не треба да ѝ се покоруваме туку треба и да ѝ се противиме.“ Тогаш Приск ги удираше на разни маки, и тоа деветнаесет дена

Возљубувајќи го твојот Жених, Христос,
светлата твоја свеќа ја подготви,
но заблескаа твоите добродетели, сефална Ефимио,
со тоа ти за Него се оневести,

Православието

не може

да биде удобно...

доколку не е лажно“.

Но, духовната добивка што ни ја причинува секоја неправда треба да ја примаме радосно,

да им бидеме благодарни на оние што ни нанесуваат неправда

и постојано да Го славиме Бог..

Крстот Христов како оружје, усрдно примајќи го, во борба против непријателот си поитал, и откако за Христа пострада, на крај, преку оган , својата душа на Господа ја предаде. Поради тоа и дарови за исцелување од Него се удостои да примиш, великомачениче Никито. Моли го Христа Бога да ги спаси нашите души.

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој ги почитува разните морални прописи ( вредности ), живее во сопствена дискреција, води пријатен живот кој му ја гарантира  ј

На овој ден се празнуваат два настани поврзани со Чесниот Крст: прво, пронаоѓањето на Чесниот Крст на Голгота, и второ, враќањето на Чесниот Крст од Персија во Ерусалим. Обиколувајќи ја Светата Земја Св. царица Елена намисли да го побара Чесниот Крст на Христос.

Иако празникот Крстовоздвижение, возникнал како политички, тој има особено значење во Црквата во нашиве денови. Тој останува за нас ден на постење и молитви, ден кога споменуваме дека Крстот е единствен симбол, достоен на нашата безусловна верност, и дека нашето спасение не зависи од било какви земни победи, туку единствено од вистинската и неизбежна победа на Христовото Распетие и нашето сораспетие со Него.

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…”

Тоа е благден на победата на христијанството над царствата, културите и цивилизациите,

светден на оној христијански свет кој се распаднал, се распаѓа пред нашите очи.

На дрвото од Твојот крст се поклонуваме, Човекољупче, зашто на него се прикова Ти, Животу на вселената; рајот му го отвори, Спасителу, на разбојникот што со вера Ти пријде, и за насладата рајска се удостои, обраќајќи Ти сеː Спомни си за мене, Господи! Прими нѐ како него и нас кои викамеː Сите

Спаси ги, Господи, луѓето Твои
и благослови го Твоето наследство,
победа на Православниот благоверен народ наш
над непријателите давајќи му,
и со Крстот Твој пазејќи го
Твоето население.

Сите сакаат да имаат мир, но не знаат како да го добијат. Пајсиј Велики се гневел и Го молел Господа да го избави од раздразливоста. Господ му се јавил и му рекол: „Пајсиј, ако сакаш да не се гневиш, не посакувај ништо, никого не осудувај и не мрази, и нема да се гневиш“.