Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…”

Тоа е благден на победата на христијанството над царствата, културите и цивилизациите,

светден на оној христијански свет кој се распаднал, се распаѓа пред нашите очи.

На дрвото од Твојот крст се поклонуваме, Човекољупче, зашто на него се прикова Ти, Животу на вселената; рајот му го отвори, Спасителу, на разбојникот што со вера Ти пријде, и за насладата рајска се удостои, обраќајќи Ти сеː Спомни си за мене, Господи! Прими нѐ како него и нас кои викамеː Сите

Спаси ги, Господи, луѓето Твои
и благослови го Твоето наследство,
победа на Православниот благоверен народ наш
над непријателите давајќи му,
и со Крстот Твој пазејќи го
Твоето население.

Сите сакаат да имаат мир, но не знаат како да го добијат. Пајсиј Велики се гневел и Го молел Господа да го избави од раздразливоста. Господ му се јавил и му рекол: „Пајсиј, ако сакаш да не се гневиш, не посакувај ништо, никого не осудувај и не мрази, и нема да се гневиш“.

Преподобен Серафим Саровски ги советувал дивеевските сестри: „Задолжително треба да се исповедаме и причестуваме во сите пости и, освен тоа, на дванаесетте и големите празници: што почесто, тоа е подобро, не измачувајќи се себе си во мислите, дека сме недостојни, и не треба да ги пропуштаме можностите, што почесто да се удостојуваме

Господи Боже наш, ти сираци не ги оставаш,
оние кои по ликот Твој чезнеат.
Христос, о свети Корнилие во познание те приведе
тебе прв помеѓу незнабожците,
првина стана од Петра поучена,

Светињата ја раздаваше на светите,
свештеномачениче Божји Автономе,
народот во познание на Бога го приведуваше.

На 21.9.2024 година, кога Црквата го празнува Рождеството на Пресвета Богородица, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан – во сослужение со Нивните Високипреосвештенства, Митрополитите: Брегалнички г. Иларион, Тетовско-гостиварски г. Јосиф и Кумановско-осоговски г. Григориј и со Нeговото Преосвештенство, Епископот Хераклејски г. Климент –

На 20.9.2024 година, во навечерието на празникот Рождество на Пресвета Богородица, во храмот посветен на овој велик празник пристигна прекрасен препис на познатата икона „Троеручица“. Иконата од Света Гора ја донесоа проигуменот на свештената хиландарска обител, Архимандритот Методиј, во придружба на уште неколкумина хиландарски монаси,

 Истата смисла го има и Павловиот повик на непрестајната молитва. Оној што трпеливо престојува во молитвата „Бог брзо го оправдува“, ако ден и ноќ Го повикува. Зборовите: „Бдејте и молете се“ и „не паѓајте во молитвата“, 

Блажена света мајко Теодоро,
о света подвижничке Христова,
благодатта покајание ти подари,
мудро пустината ја искористи,

Колку голема радост за нас е тоа што Господ, не само што ни ги простува гревовите, но и Самиот Себеси ѝ се дава на душата да Го познае, кога таа се смирува. И најбедниот може да се смири и да Го познае Бога со Светиот Дух. Не се потребни ниту пари, ниту имоти, за да се познае Бог,

Подвижнички, свети девственички,
разум за вишно познание добивте,
дар за расудување примајки,
Неразделната Пресвета Троица пример за вашата волја постана,

Ако ги исповедаш своите гревови пред Бога, ќе добиеш прошка и награда.
Ако се каеш за своите гревови, или се расплачеш, или воздивнеш, таа твоја воздишка нема да биде скриена од Него. „Ниту капка солза, ниту трошка капка, не останува скриена од Него“, вели свети Симеон.

Ќе дојде време кога ќе бидат изградени машини кои ќе го контролираат начинот на кој луѓето размислуваат...
Во тоа време само оние кои го спуштиле умот до срцето нема да бидат погодени од оваа диктатура.
На запад луѓето живеат со мозокот, односно логиката е центар на нивниот живот

Оние кои благодатно праведни беа по законот,
Јоаким и Ана, младенец од Бога даруван ни родија.
Затоа денес светло торжествува и радосно го празнува

Св. Јован Дамаскин ја напушта Сирија и прими монаштво во прочуената Лавра на Свети Сава Осветен во Палестина. Со себе ја понел и неговата Добротворка, Пресвета Троеручица. Откако се замонашил од другите отци во Лаврата дознава дека Свети Сава Осветен, пред своето блажено упокојување (VI век), дал заповед покрај неговиот гроб да ја прицврстат неговата ,,патерица” т.е. игуменскиот стап.

-За слава на Бога и многу сме радосни заради тоа и по канонизацијата веќе имаме потврда за чуда кои се извршени. Имено, по самиот ден на канонизацијата беше излекувано едно мало дете кое боледувало, како што ни раскажа мајката, од тежок облик на бронхитис, бактерија на белите дробови.