Нема таков голем грев пред Бог каков што е духовниот геноцид што се врши над нашата света Црква. Да имаш власт да сврзуваш и да разврзуваш и на небото и на земјата, и наместо да спасуваш души – кои сакаат да се спасат, таа власт да ја користиш со намера за нивно вечно погубување, од лично суетни и од национал-шовинистички побуди – немам зборови. Тоа е толку голем грев пред Бог што поради него страда целото Православие.

Секогаш сеќавај се на Исус за секогаш да го пронаоѓаш соодветниот лек за своите слабости. Те боли ли нешто? Ако Го повикаш Исус, ќе најдеш утеха и просветлување. Тажен си? Повикај Го Исус и гледај, утехата ќе блесне во сферата на твоето срце. Те надвладеало обесхрабрување? Не заборавај своите надежи да ги положиш на Христа и твојата душа ќе се исполни со храброст и со сила. Те мачат плотски помисли и те привлекуваат кон чувствени наслади?

Една необична историја се шири низ Русија, која вели дека во советско време постоеше еден хирург – свештеник. Болниот ќе го постави на хируршка маса, ќе му прочита молитва и ќе нацрта крст на подот од каде требаше да сече, па дури потоа земаше скалпел. Резултатите на неговите операции беа чудесни: слепите прогледуваа, неподвижните застануваа на нозе. Дали за тоа помагаше науката, дали Бог...„Се сомневаме во тоа’’, велат некои. „Така беше’’, потврдуваат други. Некои велат: „Комитетот воопшто не би трпел свештеник во хируршка сала’’. Но,...

Кој Го љуби Господа, тој секогаш се сеќава на Него, а сеќавањето на Бога ја породува молитвата. Ако не се сеќаваш на Господа, тогаш нема ни да се молиш, а душата без молитвата нема да пребива во љубовта Божја. Оти преку молитвата доаѓа благодатта на Светиот Дух. Со молитвата човекот се чува од гревот, оти умот кој се моли е зафатен со Бога, и во смирението на духот стои пред Лицето Господово, Кого Го знае душата на оној што се моли.

Секој јубилеј е спомен за некој успех, а истовремено и премин во наредниот. Овој јубилеј е посветен на Премин, списание за духовни вредности, кое веќе дваесет години успешно опстојува како противтежа на пропагандата на обременувачката (не)култура на денешницата во којашто живееме. Но, не како борба, туку како премин, отворање на можноста за друг начин на живеење, поразличен од овој конвенционалниот.

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.  И во овој, 54-ти број, обработивме многу нови душеполезни теми, од кои се надеваме дека читателската публика ќе пронајде поука. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.

 Станува збор за дела кои на иницијатива на Македонската академија на науките и уметностите и со целосна поддршка и вклученст на Институтот за македонски јазик „Крсте Мисирков“, Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ и Советот за македонски јазик, изелгоа деновиве од печат: „Македонскиот јазик - континуитет во простор и време“, колективна монографија во која што е даден синтетски преглед на историскиот развој на македонскиот јазик од IX век па се до неговата кодификација;

Без автономна историја, темел и генеза на јазикот и културата, не постои ни засебен народ. Тие македонскиот народ го третираат како дел од бугарскиот, кој во еден период од поновата историја се изделил во посебна држава, тој всушност е бугарски и му припаѓа во целост на бугарскиот идентитет. Тие тврдат дека македонскиот идентитет е комунистички инженеринг.

Духот на овој свет од овци прави волци, додека Духот што иде од Бога од волци прави овци.
Апостолот уште додава дека сме примиле Дух Божји затоа ,,за да знаеме што ни е дарувано од Бога“.
Значи да дознаеме што е во нас од Бога и што не е од Бога,и да ја осетиме радоста од она што е од Бога и горчината од она што не е од Бога туку од духот на овој свет.

Теологија без умно-срдечна молитва е повеќе технологија, т.е. умешност, односно техника на составување и вообликување на мислата и на зборот, отколку богословие, отколку Божјо слово; повеќе знаење што произлегува од начитаност и логика отколку знаење што произлегува од личносна заедница со Бог и своите ближни, во Телото на Воплотеното Слово, Црквата.

Целиот паднат свет е глупост квалификуван за досетливост. Глупоста е измама, самозалажување. Ѓаволот е лажго уште од почетокот. Тој вечно се лаже и себе и другите. Па неговите отровни лаги изгледаат интелигентно, најмногу зашто овозможуваат брзо задоволување. Глупоста е секогаш задоволна, а задоволството секогаш импресивно...

Кој пример би бил поубав од Господ Исус! Зарем послушноста кон Отецот не Го одведе до Крстот и до смртта? Зарем Тој, бидејќи единосуштен на Отецот, не можел да се спротивстави на ова? Тој, меѓутоа, тоа не го стори. Додека се качувал на Голгота, чекорел во пот и паѓал на колена со болка, под бремето на отсекувањето на сопствената волја. Требало Тој да се искачи, да го досегне нејзиниот врв и да биде воздигнат на прославениот и за демоните страшен Крст, да го покаже совршеното и апсолутно послушание...

Кога ќе дојде антихристот и ќе посака да ти стави печат, тој нема да посака просто да ти стави еден печат, за да можеш да продаваш и да купуваш, туку ќе посака да го заземе местото на Христос во твојот живот, за да биде тој на местото на Христос. Нема да посака од тебе просто да ти стави печат. Ќе посака од тебе да го отфрлиш Христос како Бог и да го примиш него како бог. Кој бара денес од тебе такво нешто? И зошто се крева таква паника? Кој ви кажа, дека ако ви дадат нешто,

Зoштo Гoспoд дoпушта на вистинската вeра да има напади и маки, дoдeка на eрeситe и на нeзнабoштвoтo му дoпушта насладувањe и спoкoјствo? “Зoштo?”, сe прашува и св. Јoван Златoуст и вeднаш oдгoвара: “Затoа за ти да ја пoзнаeш нивната слабoст (на eрeситe и на нeзнабoштвoтo) кoга ќe видиш дeка тиe и бeз вoзнeмирувањe самитe oд сeбe сe распаѓаат, и да би сe убeдил вo силата на вeрата штo прeтрпува бeда, па дури и прeку свoитe прoтивници сe умнoжува”.

Во духовната пустина на овој суетен свет, на ова место на нашето исконско туѓинување, огромна е човечката жед за љубов. Дури и се навикнуваме да живееме без внимание кон себе и кон нашите ближни. Саможивоста стана философија на нашето вата, ние всушност се ослободуваме од сите несреќи, слабости и немоќи на богозаборавниот и човекозаборавниот живот, искитен со сиот гнас што се нафатил на нашата природа од Каина до денес.

Убаво е да знаеме како правилно да се подвизуваме во духовниот живот. Подвигот да се одвива во познание. Духовниот раст и преобразување да бидат во  познание.  Покајание во познание, послушание во познание, молитва во познание, дела во познание, εν γνοση, како што велат Светите отци. Секогаш да бидеме свесни каде сме.
Да знаеме кон што стремиме и во која насока секој миг се движиме. Имајќи го Христос како критериум.

 Кога свети Серафим Саровски бил запрашан дали на христијаните од наше време им недостасува некаков услов, за да ги произведат истите плодови на светост што беа толку изобилни во минатото, тој одговорил: недостасува само еден услов - решителноста. "
"Запамти, покајанието нема да биде целосно и полезно доколку во тебе не постои внатрешна цврста решителност да не се враќаш на гревот кој си го исповедал.

Тоа е некако ниско. Некако е лесно да се искажат тие малечки зборови " те сакам".
Но тоа не се зборува. Се здобива молчејки со личноста што ке ја изградиш.
Се изградиш и другите се луди по тебе. Се негуваш од внатре и гледаш како тоа да го сокриеш,

но оној другиот тоа го чуствува и го привлекуваш.

Ако сакаш и не ја бараш љубовта на другите, сите кај тебе ке доаѓат. Тоа е тајна.