Таа се молела во себе, Бог да и даде здраво и право машко дете и да и даде сили за да може да го исчува. Додека таа се молела на Бога, дошол Отец Гаврил , ја потчукнал по рамото и и рекол:" Не се секирај, ќе родиш право и здраво дете". Таа на тоа се зачудила, бидејки бременоста НЕ БИЛА видлива и НИКОЈ НЕ ЗНАЕЛ дека носи дете. Кога го прашала од каде знае, тој мирно и одговорил: "Светиот Дух".

Само за едната 2016 година, до 600 илјади христијани од целиот свет, биле подложени на гонење во една или друга форма. „Иако точните бројки на постраданите секогаш е тешко да се утврдат… нема никаков сомнеж дека степенот на гонење на христијаните, продолжува да биде енормно висок во многу земји на светот“, стои во заклучокот на овој извештај.

Секоја Црква, историски, во моментот на нејзиното признавање имала своја „мајка Црква“ или, поточно, Црква заштитничка. Откако „мајката Црква“ ја признава суштински, преку заедничко сослужување на светата Евхаристија, автокефалноста на дотогаш непризнатата Црква, од тој момент двете Цркви стануваат „сестрински Цркви“, што означува дека тука нема место за никаква ерархиска потчинетост или некаква административна зависност на едната од другата Црква.

Во присуство на Архиепископот  г.г. Стефан,одбележувањето отпочна со Вечерна богослужба на  која чиноначалствуваше Епископот Климен во сослужение на свештенството од Скопска епархија, а ќе  продолжи  утре изутрина во 9 часот со чинот на осветување што ќе го извршат Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан во сослужение на архиереите на МПЦ-ОА, архимандритите, монасите и бројното свештенство од  Скопската епархија,

Блажeн e oнoј чoвeк, браќа, и трикратнo e блажeн, чија штo вoлја e пoтчинeта на Бoжјата вoлја, чиј штo ум ништo нe умува спрoтивнo на сoвeтoт Бoжји и чиe штo срцe ништo нe сака спрoтивнo на Бoжјата жeлба. Умoт e вoдич на вoлјата и на срцeтo.

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои единствена љубов од која како плодородна река истекува милосрдието кое за сите мудрости од овој свет е лудост, зашто од христијаните се бара љубов совршена, љубов нелицемерна, љубов не само кон кон пријателите, но и љубов кон непријателите.

На 15.10.2017 година, во Деветнаесеттата недела по Педесетница, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со Високопреосветените митрополити г. Јосиф, г. Петар, г. Агатангел, г. Пимен, г. Иларион, г. Јосиф и г. Климент, служеше Света Златоустова Литургија во манастирот на свети Јоаким Осоговски во Крива Паланка, каде што Кумановско-осоговската епархија свечено го прослави полувековниот јубилеј Македонската Православна Црква.

Зарем верувате дека ѓаволот е слободен? Не! Тој е најограничен, бидејќи не е во Христа… Затоа не му се плашете! Тој нема сила. Кога би знаеле само колку труд вложува Сатаната за да ја прекине нашата молитва. Најголемата грешка е да се впуштите во разговор со демонот. Ние треба да разговараме само со Бога.

СКОПСКАТА ПРАВОСЛАВНА ЕПАРХИЈА
во рамките на одбележувањето на 50 годишнинта од возобновувањето на автокефалноста на
Охридската архиепископија како Македонска православна црква, Ве поканува на осветувањето на новиот храм
„Св. Наум Охридски“ - во населбата Радишани - Скопје.

Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бога, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување – ‘безмолвие на умот’, оддалеченост од светот, заборав на сè земно и стремење кон божествените откровенија, избор на ‘подобриот дел’.

Во сите времиња човечката душа била бојно поле меѓу доброто и злото, и нашето доба не е исклучок. Згора на тоа, денес злото, за што сведочи разурнувачка дехристианизација на Западна Европа и зајакнување на меѓународниот тероризам, дејствува особено активно, користи се полукави методи, знае да стави привлечна обвивка и да ги менува вистинските вредности со лажни.

Во среда, на 18.10.2017 година, со почеток во 19:00 ч. во салата на соборната црква „Свети Климент Охридски“  во Скопје ќе се одржи отварање на изложбата на витражни икони „Светоносен иконостас“, од упокоениот полски православен иконописец Адам Сталони Добжански (1904-1985). Изложбата, која ќе трае до 2.12.2018 г.,е организирана под покровителство на Неговата екселенција амбасадорот на Република Полска во Скопје,

Должни сме значи, соодветно на условите, дури и во војна постои конвенционално војување; непријателот да го нахраниме, и кога е на студ – да му дадеме облека…  Ќе рече некој; нелогично, парадоксално. А, дали е логична омразата против непријателот? Зборуваме за човек – непријател, дали е логично човек да се мрази дури и ако ни е непријател? Омразата секогаш ги уништува и омразениот, но и оној што мрази.

Завршуваш како атеист, не зошто не веруваш во Бога, туку затоа што не можеш да поверуваш дека Бог може толку многу да љуби. Затоа градиш идоли според сопствените мерки и ставови, согласно можностите и сопствените страсти, за повеќе да не се „скандализираш“ со таа возвишена состојба, што се нарекува „божествено снисходење-простување-љубов“.

"Лицемерниот, сѐ додека мисли дека не е откриен, спокоен е и молчи, задоволен е од славата што ја има пред луѓето, бидејќи им се претставува како праведен, но кога ќе го откријат каков е, тогаш почнува остро да ги прекорува другите, мислејќи на тој начин да го прикрие својот срам.

Делегација на Факултетот за безбедност-Скопје предводена од продеканот за наука и развој  доц. д-р Марјан Ѓуровски, а во чиј состав беа Раководителот на Катедрата за општество-политички и правни науки проф. д-р Цане Мојаноски и доц. д-р Александар Иванов оствари посета на Богословскиот факултет „Св.Климент Охридски„-Скопје придружна членка на Универзитетот „Св.Крил и Методиј„-Скопје и беше применa од Деканот проф. д-р Ѓоко Ѓорѓиевски и продеканот за настава доц. м-р Петко Златевски.

Ако Бог вели „оди“, лукавиот сигурно ќе рече „стој!“ Ако Бог вели „молчи“, непријателот на нашето спасение неминовно ќе поттикнува на многуговорливост. Тој е мајмун, тој се исмева, делува спротивно.

Во Рајот Господ им рекол на луѓето да не јадат од дрвото на познанието.

 „И свештениците повикуваат, но луѓето не пристапуваат. Но, не е така. Луѓето би пристапувале, но свeшетениците ги одвраќаат. „Не си подготвен“, „Неодамна се причести“, и безброј други безумни зборови. Тоа не е нова болест. Тоа е средновековна римокатоличка рана, која по навика се смета за шаблон на православната побожност.

Зошто монаштвото е бунт? Затоа што тоа ги предизвикува основите на ропството и страдањето, а не на нивните атрибути. Луѓето – се робови што страдаат. Тие се бунтуваат против ропството, а од страдањето – бегаат. Но ропството умеело да ја промени формата, не менувајќи ја суштината. Страдањето го фаќа човекот без труд. Основите пак на ропството и страдањето се – самољубие, славољубие, сластољубие.

Дали ова значи дека јас повикувам сите да станат монаси? Секако не. Не само заради тоа што и јас не сум монах. Но неопходно е да се разбере, монаштвото – е бунт. Бунт, а не бегство. И тоа каков бунт, најрадикален, најнавредувачки за сесветскиот Хокус-Покус и неговите правливи кутии со кукли и седум камшици од опашки.