Понатамошната еволуција на хуманизмот била поврзана со сè поголемо оддалечување од Бога и појавата на култ кон човекот: сè се создава во името на човекот, кој станал највисока вредност во суштината на светосозданието. Не е тешко да се види во тоа движење преродба со нова сила во човечката историја на падот во рајот. Секој хуманизам, како последица на делумното или потполното оддалечување од Бога го деградира...

• Храм на св. Петка, н. Црниче
• Храм Рождество на Пресвета Богородица
• Соборен храм на св. Климент Охридски
  Повеќе...

Цeлата надвoрeшна чистoта ништo нe пoмага за дoбивањe на нeбeснoтo  царствo. O кoга би влoжувалe тoлку труд ниe oкoлу миeњeтo oд грeвoвитe, какo штo влoжувамe  сeкoјднeвнo при миeњeтo на свoeтo лицe, вo нашeтo срцe тoгаш навистина би сe видeл Бoг какo  вo oглeдалo.

„Те славиме, Ти пееме, Те благословуваме и Ти благодариме, Боже на нашите отци, зашто Ти ја подигна ноќната темнинина и пак ни покажа дневна светлина. Се молиме на Твојата добрина, очисти ги нашите гревови и прими го нашето молење по Твоето големо милосрдие, зашто кон Тебе, милостивиот и сесилен Бог, прибегнуваме.

Денес  отец Гаврил, игумен на манастирот на св. Прохор Пчински, Донибрук, Аватралила доби  награда за Денот на Австралија за неговата мисија во Австралија од Министерот за Одбрана Kevin Andrews.
Исто така, отец Гаврил е спомнат во официјалниот говор на премиер на Австралија, Tony Abbott.

Без сомневање, повеќето Македоници се чувствуваат инфериорни кога се покрај своите колеги Срби или Хрвати. Но, Тоше се однесуваше како Вејсилов во романот „Момче“ на Достоевски, кој носеше во себе сон за исконот на Европа, а затоа себе си се гледаше „...во Франција како Французин, покрај Германците како Германец, со старите Грци би бил Грк, а токму на тој начин во најголема мерка да биде Русин“. Односно, Тоше во тие услови беше во најголема мерка Македонец.

Животот му беше неговото пеење, но ние со врева треба сега да учиме од неговата смрт, во согласност со она што го напишал писателот, Ѓузепе Б.: „Можеби животот не е врева, а смртта тишина, туку обратно“.

А, она, што го прави човекот, било добро, било зло, го прави за себе си.
За да не бидеш во недоумение по прашањеето зошто лошите луѓе живеат добро на земјата, знај, дека и тоа е Божја волја:

Затоа, треба да знаеме дека лично Бог не дозволува да се врзуваме за нешто создадено и минливо, а да го изгубиме она што е несоздадено и неминливо. Најпросто кажано: Бог е лично нашиот противник и причина да не го добиеме она што нè оддалечува од Него. За верниот е толку доволно.Или некој ќе се противи на Бог?

Оној што се фатил за угодување на Бога, треба, како прво, сè спокојно да прима и мирно да трпи, а како второ, да умее при тоа да се држи и да делува. Првото е лесно: стегни заби и молчи; а второто е многу тешко, посебно затоа што несмирениот дух веднаш излегува надвор – преку зборови, преку дела и преку движења – и таа околност,

Најголемата болка на човекот отсекогаш била, и е гревот. Црквата сведочи дека лекот е во Телото и Крвта Христови со кои се причестуваме, се друго може да биде само теологија, философија, психологија или социологија, а природните науки одамна само ги истражуваат последиците од болката.

На  23.01.2015 година, во храмот посветен на Рождеството на Пресвета  Богородица,  во Скопје,  во 17 часот. ќе се одслужи повечерие со Акатист кон Пресвета Богородица .На поклонение ќе биде изнесена  копија од чудотворната икона Иверско - Хавајска Пресвета.

Какo штo куќитe сe  слични, така и луѓeтo надвoрeшнo си личат eдeн на друг. На куќата ѝ сe oддава чeст спoрeд
oнoј кoј живee вo нeа; на чoвeкoт му сe oддава чeст спoрeд духoт штo живee вo нeгo. И на  тeлeсниoт вид му e јаснo дeка куќата нe e дoмаќин, туку самo куќа ...

На 20.01.2015 по повод празникот Собор на Св. Јован Крстител, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на свештеници од Скопската православна епархија отслужи Архиерејска Литургија во црквата Св. Јован Крстител во н. Аеродром.

Мал одговор дава старец Софрониј, три работи не можам да разберам, вели тој во писмото "За православната догматска свест", а тоа е, вера без догмати (недогматска вера), христијанство без Црква (нецрковно христијанство) и христијанство без подвиг (неаскетско христијанство).

По Литургијата, во литија, пеејќи и читајќи молитви, верниот народ радосно  се упати кон  реката Треска ,  каде изврши Голем Богојавленски водосвет и во водата се  фрли  светиот крст. И во таа средба со Христос сите  бевме неизмерно среќни, а најмногу  среќниок фаќач, во чиј дом ќе се чува крстот се до наредната година.

Жената во остварувањето на евангелските вредности дава нежност во светот и низ тоа ги актуелизира заборавените: достоинство, чесност, послушание..., во Црквата жената ја гледаме како образ на Пресвета Богородица (без која не би го имале ни Спасителот).

Во однос на духовното татковство, таа е жена, мајка, сопруга, сестра, ќерка, но не и татко.

На Литургијата покрај многубројните верници присуствуваше и Претседателот на Р. Македонија г. Ѓорге Иванов. Истиот ден, во Гостивар, по седум децении, се возобнови празнувањето на Водици и положувањето на светиот крст во водите на реката Вардар. На овој свет чин во присуство на Претседателот на Р. Македонија г. Ѓорге Иванов и многубројните верници, положувањето го изврши Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф,...

Да бидеме заедно и во овој голем ден за христијанството, иако не сме со нашите во татаковината сепак не се двоиме од црквата и традиција, ова е дел од празничната проповед на  Митрополитит европски неговото Високо Преосвештенство г. Пимен на денешната Богослужба .
Црковната општина Свети Архангел Михаил од Неиве Северна Италија , традиционално секоја година на Богојавление ги собира македонците кои живеат и работат во овој регион.

Во XXXII Недела по Педесетница,  19.01.2015, кога се слави споменот на Богојавление – Водици, во манастирот на Свети Прохор Пчински се отслужи Божествена Литургија на која верните се причестија со Светите Христови дарови. Оваа година крстот го фати Лука Здравевски на кого, игуменот Гаврил, му даде ланче со сребрен крст и библија за деца.

За да се овозможи оваа промена, за природата да се подготви за непропадливоста која ќе настапи после судниот ден, Христос дојде на водите Јордански. Слегувајќи во Јордан, Христос не ги освети само водите Јордански, туку и сета водена природа, како што и Црквата воспева во своите химни: „Христос се јави, преку Јордан да ги освети водите“ (предпразничен тропар), „денес се осветува природата на водата“ (тропар при исходот на Јордан).