А ние сите сме болни од душевните болести – гревовите. Едно треба да знаеме и да не заборавиме: во каква и да сме ситуација да не очајуваме. Очајанието кое води кон самоубиство, е смрт за душата. И во најтешките гревови, човек може да се покае и да добие проштевање. И најголемите очајни разбојници и душеубијци, не само што со искрено покајание добиле простување, туку и достигнале светост: Мојсеј Мурин, Варвар Разбојник (6 мај), Даниел и др. Преку нив Господ ни дава пример за да не очајуваме, како Јуда, но да му принесеме покајание и преку покајанието да се спасиме...

Св.Јован Кронштатски ќе рече: “Биди дарежлив кон другите и немој да им даваш според заслугата туку според нивната потреба.

Сето добро што им го правиш на другите, ќе ти биде вратено порано или подоцна,

како што и сето зло што си го нанел некому се враќа во твојата внатрешност.”

“Дали Бог ќе го послушате во секојдневниот живот или не, тоа е ваш избор.Зошто? Затоа што постои голем тренд  да имаме една реалност во манастир а друга реалност надвор од него.Не постои таква подвоена реалност. Јас сум монах и тука, и на Аљаска,и во Јапонија и во Кореја,секаде сум истиот. Христијанин сум секаде,човек сум секаде. Вие сте христијани и на Нова Година, и во ресторан, и на слава,и секаде. Како духовник јас не сум со вас на тие места, но Светиот Дух е со вас. И сами да останете на Земјата,Светиот Дух повторно ќе биде со вас.."

Очајанието претставува губење на свеста дека Бог сака нам да ни дарува вечен живот. Светот живее во очајание. Луѓето самите себе се осудуја на смрт. Треба да се бориме против духовната немарност и отсуството на грижа за сопственот спасение. Луѓето станаа рамнодушни во врска со спасението. Не го бараат боженствениот живот, ограничувајќи се само на животната форма, на телесните и секојдневните потреби, на навиките и страстите на овој свет. Бог нѐ создал нас од небитие според Неговиот образ и подобие. Ако тоа откровение е вистинско, отсуството на грижа за спасението не претставува ништо друго освен смрт.

Но ако водата го одразува и го символизира светот како космос и живот, во исто време таа е символ на разрушување и на смрт. Таа е таинствена длабочина, којашто убива и уништува, темно пребивалиште на демонски сили, образ на ирационалното, првичното во светот. Принцип на животот, живототворната сила и принцип на смртта, силата на разрушувањето – тоа е фундаменталното двојствено восприемање на водата во религиозниот светоглед на човекот. И на крај, водата е символ на очистувањето, на чистотата и, следствено, на препородувањето и возобновувањето. Таа ја измива нечистотијата и го воспоставува првобитниот девствен образ на земјата.

Во недела на светите Праотци кога се празнува споменот на Светиот свештеномаченик Игнатиј Богоносец и Свети праведен Јован Кронштатски, отец Александар Димоски отслужи Божествена литургија, во велелепниот храм на Св. Троица.
Отец Александар не поучи со неговото боговдахновено слово: „ Времето пред Божик е благословено време. Да се подготвиме достојно за него, за да го пречекаме..

На 3ти јануари 2021 година, во Неделата на Светите Отци, кога Македонската православна црква - Охридска архиепископија - Јустинијана Прима  молитвено го прослави споменот на Светата маченичка Јулијана и шестотини и триесетте маченици со неа , во манастирот св.Никола во скопско Љубанци, свештеникот Ѕвонко Аговски отслужи Божествена Литургија.

Таа е совршенство, бидејќи Бог нашиот Првообраз е вистинска љубов. Бог е љубов. Но љубовта има уште еден аспект – мачеништвото. Мачеништвото за љубовта е поголемо од сите други маченички подвизи. Христовото мачеништво е во Неговата голема и совршена љубов кон светот. Кога Тој се молел во Гетсиманската градина рекол: „Отче, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша“ (Мат. 26:38) Тој немал во предвид да Не умре и да не биде распнат на Крст за нас,

 Вакво нешто се случува и со нас, посебно кога на некој прекор од нашиот духовен отец, наместо да ја препознаеме нашата слабост, да побараме прошка и да се поправиме, ние се самооправдуваме, објаснувајќи што и како се случило – без да бидеме прашани.
А сè што се бара од нас во тој момент, без разлика дали прекорот ни изгледа или навистина е неправеден, е да одговориме со зборот „прости“ – со прифаќање на прекорот, а со тоа и на Божјата очистувачка несоздадена енергија што ја носи словото на духовникот.

Слепченскиот манастир отсекогаш бил чувар на словенската писменост, и во тоа древно светилиште на најдејствителен начин продолжила  Кирилометодиевата духовна дејност за просветување на словенскиот род. За ова сведочат безбројните зачувани ракописи, почнувајќи од 11 век, кои се пишувани од различни генерации на монаси, а верификувани со непроценлива вредност, како по содржина, така и по изведба, калиграфија, корици, орнаментика, украсни иницијали, а денес ги красат странските библиотеки и музеи, пред се во Русија, Бугарија, Украина, Србија, Хрватска, Света Гора.

Затоа  низ нашата лична борба  кога ќе се сретнеме со Божјата благодат, тоа што го нарекуваме ад, многу лесно може да се преобрази во рај. Во младоста Ефрем минал низ многу неуспеси, горчини, неволји. Гледате и младоста многу пати носи една внатрешна болка. Отец Ефрем, тогаш Евангелос, сакал да се запише на училиштето за воени пилоти „Икарон“, но не го примиле бидејќи имал лесна форма на срцебиење, која, тогаш, можеби била и моментална поради тремата од приемниот испит.

За да се научи на понизност. Бог допушта искушенија за да стекнеме смирение и поголема благодат. Добивката ќе биде наша. Не е важно од каде доаѓа искушението, но важно е да го надминеме. "Покорете му се на Бога; а противете се на ѓаволот, и тој ќе побегне од вас. Приближете се кон Бога, и Он ќе се приближи кон вас" Јаков 4, 7-8). Смирувајќи се ние му се спротивставуваме на ѓаволот, а во исто време се приближуваме кон Бога. Не постои друг начин да се соединиме со Христос освен преку љубовта. Само преку неа ќе  ја стекнеме победата.

Најпрвин да видиме што е тоа трансхуманизам. Од Википедија прочитав дека трансхуманизмот е меѓународно интелектуално движење, чија што цел е да ја преобрази човечката состојба, преку развивање и создавање на широко достапни софистицирани технологии за значително да ги зголеми човечките интелектуални, физички и психолошки капацитети. Претставниците на трансхуманизмот ги проучуваат потенцијалните придобивки и опасности од новојавените технологии,

Првосоздадените не ја запазиле Божја заповед и отпаднале. Нивниот пад ги довел во незавидна положба. Побрзале веднаш да се сокријат себеси и својот престап од Бога. И кога Бог го изнел на светлина она што тие се беа обиделе да го сокријат, тогаш се лизнале во поголем престап.
И пред да продолжам, би сакал на ова место да додадам неколку работи, за коишто мислам дека се неопходни.
Кога првосоздадените паднале, кога направиле грев, би можеле да реагираат на еден од следниве три начини.

 Приказна 2: Си беше еднаш еден човек што рече: „Порано големи луѓе живееја во мали куќи, а сега мали луѓе живеат во големи куќи“.
Оваа приказна, како и горната е социјална, речиси рациновска. Ама за разлика од претходната, е и целосно вредносно изместена: укажува на тоа дека изминатава година неспособните уживаа, а способните се мачеа и бореа. Тоа значи дека НЕНОРМАЛНОТО веќе го прифаќаме за НОРМАЛНО. Јас одамна тврдам дека не ни требаат толку специјалисти – политички аналитичари (секој втор говорник денес на ТВ е политички аналитичар), колку психијатри.

Не се моја тема толку промените во општеството, колку што се промените во Црквата. И не толку промените во Црквата, колку што е промената барем на еден човек во Црквата.

Мислам дека свети Серафим Саровски беше рекол: смири се ти и илјадници околу тебе ќе се смират. Гледате и самите колку големо значење има промената на само еден човек.

Прославувањето на новата година како што денес се слави не е некоја новина туку потекнува уште од стариот Вавилон, а неговите почетоци се регистрирани околу 2000 години пред Христовото раѓање. Во Светото Писмо на ниту едно место не се заповеда празнување на таков празник, ниту Адам славел, ниту некој од старозаветните патријарси, ниту пак Мојсеј или некој од неговите следбеници. 

Светот е полн со луѓе кои се плашат да го направат првиот чекор, да донесат одлука, да дејствуваат без да анализираат премногу. Потребно е да го здобиеме тој мажествен дух и да не се плашиме премногу од животните предизвици.
Некој ја изгубил можноста да се ожени со жената што ја сакал затоа што се плашел да и предложи брак, а сега живее сам додека таа се омажила за некој друг.

Не барајте ништо друго од Господ на славата освен да биде милостив спрема вас. Барајќи ја таа милост барајте ја со смирено срце, со умиление, и од утро до вечер повикувајте, а ако е возможно правете го тоа и во текот на целата ноќ: ’Господи Исусе Христе, помилуј ме!’, и присилувајте го вашиот ум да го прави ова сè до часот на вашата смрт. Ова дело бара голема присилба, затоа што се тесни вратите и тесен е патот што води во животот и