Колку само се лажат оние кои бараат среќа надвор од себе – во туѓи земји и патувања, во богатство и слава, во големи владеења и насладувања, во задоволства и празни работи, на кои горчлив им е крајот! Да се изнесува градината на среќата надвор од нашето срце- тоа е исто како да градиш дом на место кое постојано го тресат земјотреси. Среќата се наоѓа во нас самите, и блажен е оној кој го разбрал тоа... Среќа – тоа е чисто срце,

Крштението е благодат на повторното раѓање на човекот со негово учество во смртта и Воскресението на Господа, тајна на создавањето на новото битие во Христа. Миропомазанието е благодат на полнотата на животот во Христа со печатот на Духот Свет, тајна на дејствувањето и активноста на битието во Христа. Тоа е дар на восовршување и светост, кој му се дава на оној што се крштева во Светиот Дух и во богатството на даровите на Светиот Дух:

Од сите чудеса Христови, вели св. Јован Дамаскин, најпрекрасен и најдостоен за восхит е Неговиот чесен Крст. Оти со ништо друго, туку само преку него смртта беше победена, прародителскиот грев уништен, адот ограбен, нам ни се дарува Воскресение, ни се даде сила да ја презреме мачната сегашност па и самата смрт, ни се врати првоначалното блаженство, и отвори вратата на Рајот, нашата природа седна оддесно на Бога, а ние станавме чеда Божји и наследници. Затоа, крштевајќи се во името на Исуса Христа, како што вели Апостолот,...

Ако ги приклониме колената, а во срцето свое, во вистинскиот храм во кој Бог се вселува, не го поставиме Крстот, сме го промашиле суштинското значење на празникот, затоа што тоа го иконизира ова изнесување на Крстот во средината на храмовите на Црквата. Знаеме што пишува во Светото Писмо, дека Бог не живее во ракотворни храмови, туку дека за Себеси соѕида храм – светилиште, а тоа е човековото срце. И, ако таму Христос не Го поставиме, ако таму не Му се поклониме, ако во срцето свое не се распнеме со страстите свои и похотите, ништо не сме направиле.

Господ Исус Христос вели: „Без Мене не можете да направите ништо." (Јн. 15, 5), а светиот апостол Павле појаснува: „Се можам преку Исуса Христа, Кој ме крепи." (Филип. 4, 13). Без Божја помош не би можеле да ги практикуваме добродетелите кои до сега сме ги правеле. Радоста на воскресението и надежта за ветеното Царство Небесно и живот вечен во незалезниот ден на Христовото блаженство, ни даваат сила уште сега, на земјава, да ги совладуваме секојдневните пречки и

Според својата слободна волја човекот паднал во грев, па затоа и според својата слободна волја треба да се лекува и на крајот излечи од гревот и смртта. Бог не ги тера со сила луѓето да тргнат no Hero, да го земат крстот, но ги повикува доброволно да Го следат. Потребна е слободна одлука, односно да сакаш да одиш, и да го изодиш до крај патот Христов. Одрекувањето од себеси е самопрегорно предавање на сопствената волја во служба на Бога и ближниот - себежртвата е основното и прво евангелско барање.

Ако те снајде некоја неволја, тогаш размислувај: “Господ го гледа моето срце, и ако Му е угодно, тогаш ќе ми биде добро и мене, и на другите.”

И така, твојата душа секогаш ќе биде во мир.

А ако некој ропта: “Тоа не е така, а тоа не е добро”, тој никогаш нема да има мир во душата, дури и ако пости и многу се моли.

Вистината секогаш да не ја зборуваме директно. Другиот  не може да ја издржи. На пример, мажот се вратил дома, а жената направила некоја грешка. Мажот тогаш ја напаѓа: "Ти згреши. Тое е вистината. Треба да ја зборуваш вистина! ". Тоа не е вистина. Тое е самољубие. Тоа значи, дека  не ја  сакаш своја сопруга, која секој ден ја прегрнуваш,

На Тебе, Која неракоплетениот венец го исплете за светот, Ти песнословам воскликнувајќи: Радувај се, Дево, на сѐ сохранилиште и засолниште, укрепување и свештено прибежиште;
    Извору на секоја радост, облагодати ја помислата наша, да Ти повикуваме: Радувај се, капино несогорлива, облаку пресветол, кој верните непрестано ги осенува!

Ако детето научи да ги понижува луѓето, тогаш кога ќе порасне, во него нема да има ништо достоинствено. Тоа е докажано. Јас сега имам 42 години и имам многу пријатели кои се во брак, кои ги знам уште од детството и ги гледам како живеат во своите семејства. Што гледам во нивните семејства? Јас гледам копија на нивните родители, која и сега се повторува, односно меѓусебно се расправаат и караат. Кога одам кај нив, на ум ми доаѓаат нивната мајка и татко.

„Покајание“ – колку убав збор! Измена на мојот ум (грчкиот збор μετὰνοια), го менувам својот поглед на работите, го менувам своето мислење, своето настроение, срцето, односот кон животот, поинаку гледам на светот, на животот, станувам нов човек. Покајанието означува повторно раѓање, обновување на мојата душа, јас буквално се враќам назад во времето и ставам нов почеток, и станувајќи нов човек,

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Велики руски старци“. Станува збор за едно капитално дело во кое се содржани житијата, чудесата и духовните поуки на сите руски светители и подвижници. Ова најново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е превод на м-р. Александар Ѓорѓиевски.
Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.

Внатрешната чистота на душата на вистинскиот човек ја разубавува и телесната, и неговиот изглед е блажен од Божествената сладост на љубовта Божја. Покрај тоа што духовно разубавува, внатрешната убавина на душата и надворешно го осветува човекот, Божествената благодат го издава.

На 24. 03. 2019 година, во Неделата од втората седмица на Великиот пост – Недела на свети Григориј Палама, кога го прославуваме споменот на светиот Софрониј Ерусалимски и светиот маченик Пиониј, во храмовите на Австралиско – сиднејската епархија, беа отслужени Свети Божествени (Василиеви) Литургии, на кои верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Во средата од третата седмица од Великиот Пост, 27 март 2019 г., во храмот на свети Јован Крстител во Кратово, митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, служеше Литургија на Претходноосветени дарови. На Светата Литургија верниот народ се причести со претходноосветените Христови Тајни.

Кога патувам патувај со мене, кога странствувам придружувај ме, кога спијам закрилувај ме, кога сум болен исцели ме. А кога мојата душа ќе излегува од телото, Ти дојди при мене, милостива Владичице, стивни го моето страдање, олесни ги моите маки. Со Твоја помош Богоневесто дај ми да се избавам од вечниот пламен да се насладувам со рајската утеха во Света Троица и да го добијам Царството небесно.

Долгогодишната новинарка во областа на културата, Катерина Богоева, денес ја промовира книгата „Разговори за нас“ од издавачот „Блесок“. Книгата содржи триесеттина интервјуа снимени и објавени од 2000 до 2017 година при нејзиното работење во „Глобус“, „Премин“ и „Утрински весник“.
Богоева за Радио МОФ потенцира дека како новинар со 25-годишно искуство, интервјуата најмногу и „лежат“, најмногу ги сака како жанр.

 Во манастирот „Св. вмч. Георгиј“ во Рајчица, Дебар, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Партениј, игумен на манастирот, протоереј-ставрофор Никола Христоски, еромонасите Доситеј, Макариј и Ефросиниј, свештеникот Миле Алексоски, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски..

Знаеме дека за секој дар што од Бог го добиваме, го добиваме од Неа и преку Неа, и поради Нејзините молитви, бидејќи самите со ништо не сме го заслужиле. Сѐ што имаме добро во нашиот живот, во нашиот град, во нашата епархија, во нашата држава, е поради молитвите на Пресвета Богородица. И, убаво е да се види како народот Божји оди по својата Пречиста Владичица, оти тоа е образот што го иконизира оваа литија. Таа почнува од храмот, извира од Светата Литургија, а нејзиниот крај е во вечноста, во Царството Божјо.