Господе Боже наш,
како јагне поведено на колење за наше искупување,
послушај ги молитвите на Твоето јагне Агатија,
и заради нејзината жртва пред тебе поставена,
смилувај се над нашите прегрешенија,

Подвижништвото твое храна за твојата душа постана,
о, храбар преподобен Исидоре,
Христос целомудреноста со мудрост
за спасение ја награди,
на сите им стана учител на патот подвижнички,

         Тоа е многу опасна и тешко излечива болест. Гордоста на умот е многу полоша од гордоста на волјата. Зашто умот е уште во состојба и да ја излечи гордоста на волјата, но кога тој гордо ќе се увери дека она што тој го мисли е најдобро, кој ќе го разувери?
Може ли да послуша некого кога е уверен дека мисли по правилно од било кој друг?

 Пред доаѓањето Христово сите сме го имале она што постоело од Прародителот – проклетство и општа и иста осуда која сите ја добивале од Прародителот, предавана од коренот на родот и наследувана заедно со (човечката) природа. Секој за она, што лично направил, добивал осуда или пофалба од Бога,

Каква умилна слика ни претставува Сретението Господово! Старецот Симеон во раце Го држи Младенецот, спроти него – праведниот Јосиф и Пресветата Дева Богородица; во близина – пророчицата Ана, постничка и молитвеничка во одминати години. Очите на сите вперени кон Спасителот. Се дефокусираат и од Него пијат духовна сладост, пијат нивните души. Можете да 

На 15.2.2024 година, во денот посветен на Сретението Господово, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, богослужеше и проповедаше на Светата Златоустова Литургија во манастирот „Успение на Пресвета Богородица“ – Матка.

Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители, отслужи света архиерејска Литургија во храмот „Св. вмч. Димитриј“ во Кавадарци. По завршувањето на Литургијата, беше извршен чинот на Мал водосвет, а потоа, според традицијата, беше закроено и лозјето.

Човекот е создаден од Бога како машко и женско.Многу е важна реченицата: „го сотвори според образот Божји “ – во еднина, човек, „машко и женско ги сотвори“. Ова едно се дели на две. Човечката природа е андрогина (машко-женска), во заедницата на двајцата се состои целовитоста на човечката природа, онака како што беше создадена од Бога.

Својот почеток празникот Сретение Господово го има од периодот на VI-V век. Во западната богослужбена традиција бил наречен „ Очистување на Пресвета Богородица “ и сметан за богородичен празник. Некои истражувачи го сметаат за прв богородичен празник. Во Ерусалим тој празник бил одбележуван со релевантна торжественост уште во времето на шпанската монахиња Етерија (IV век), но сметан за Господов.

Светлината Христова изнедри од срцето твое,
и ги осветли оние кои седеа во смртна сенка
 на далечниот исток,
о Николае рамноапостолен Христов ученику,
Јапонија доби пред Господа ѕвезда патеводителка,

Радувај се Благодатна  Богородице Дево,
зашто од Тебе засветли Сонцето
 на правдата, Христос нашиот Бог,
 Кој ги просветлува оние што се во темнина.
Весели се и ти, старче праведни,

Трифуне свети мачениче,
посветен на Бога од младоста,
слободата и смелоста во твоите вени течеа,
имајќи таква поткрепа од Господа,
 се застапуваш за оние кои во Него веруваат,

Тоа се само стапици на злиот дух кој, гледајќи дека кај некои постои силна волја да живеат со духовен живот, се обидува да ги сопне со љубопитност и така да завладее со нивниот ум и со нивната волја. Поради тоа, им уфрлува, особено на оние кои се поспособни и понаклонети кон философирање, високи и прекрасни мисли.

   Едно утрото на скалите од куќата седело слепо момче со голема капа пред неговите стапала, покрај која стоела табла на која пишувало: „Слеп сум, те молам помогни ми“.
Во капата имало само неколку монети.  

Сите кои се соединуваат со Господ, сите кои се облекуваат во Него

и се хранат од Неговото Тело и Неговата Крв се едно со Него и се Негово Тело.

Тие се Негово Тело затоа што се од Неговите плот и коски.

Чудесата извршени од Твоите
свети маченици, Христе Боже,
за нас се покажаа карпа несоборлива.
По нивните молитви,
намерите на противниците разруши ги,
татковината наша заштити ја,

...кога човек неопитен и незрел во верата, започнува да ја гледа раската во туѓите очи, и поради своето неискуство, мислејќи дека прави добро за Црквата, всушност запаѓа во страшна прелест. Тогаш започнува да ги осудува сите околу себе: монасите, свештенослужителите, епископите, сите околу себе ги смета за та“,