Утредента рано наутро Димитриј на мајка му, баба му и сестра му им го раскажал следното: На една од станиците, во возот се качила чудна жена облечена во лесни алишта и со шамија околу главата и седнала во вагонот точно спроти него. Од длабокиот поглед на нејзините сини очи, тој останал вкочанет. На следната станица во возот влегле

Примерот со Гоце Делчев директно упатува на значењето на еден историски лик и неговата преобразба во легендарен, а со тоа и дел од уметничките креации. Теоријата на литературата, поточно, на оној дел посветен на анализата на митологијата, покажува на кој начин историскиот лик со комплексниот пристап и сврзувањето на митемите станува легендарен, а подоцна и митски.

Во манастирот Острог од карпата никнува винова лоза иако во негова близина нема земја! Расте токму во близина на местото каде што свети Василије Острошки му ја предаде душата на Бога.

Неговите плодови се даваат на парови кои не можат да имаат деца.

 Секоја недела во Великиот пост има две значења. Од една страна, секоја од великопосните недели влегува во оној ритам преку кого се појавува духовната „дијалектика“ на Постот. Од друга страна, пак, во текот на историскиот развој на Црквата речиси секоја великопосна недела придобила и второ значење.

Ова е период на усилена  молитва и оваа молитвена атмосфера помага да се открие внатрешната состојба на личноста. Расположението на човечката душа се пројавува при молитвата, па не случајно Христос ни ги покажува митарот и фарисејот во моментот кога се молат, за да го разоткрие контрастот меѓу нив.

 Во еден женски манастир имало една монахиња, која живеела богоугодно и го измачувала телото со многу постење, малку спиење и слично. Лукавиот демон многупати ја лажел. И се јавувал како светол ангел, доаѓал секоја ноќ и говорел со неа. Еднаш, кога се исповедала, духовникот ја прашал дали живее монашки,

Религија на стравот; религија на лажното смирение; религија на вина: сето тоа се искушенија и стапици - многу моќни, кои се не само во светот, туку и во Црквата. „Религиозните“ луѓе се сомничави за радоста. Луѓето постојано доаѓаат и бараат совет. Ги исповедам и зборувам, зборувам, зборувам; а слабоста и лажниот срам некако ме спречуваат  да им кажам: „Немам совет за вас.

Никогаш не сме подготвени и никогаш не е вистинското време за човек да замине од овој свет. Кога ќе дојде, ќе помислите дека не сте ги направиле сите работи кои сте сакале да ги направите. Крајот обично секогаш доаѓа изненадно, и претставува ужасен момент за вдовиците и досаден момент за децата кои не разбираат што е погреб (фала му на Бога).

Доктор се скамени и занијеми. Кроз зубе је једва проциједио: "Бог је велики".
И кроз главу му прође цијели тај дан: принудно слијетање авиона, нестанак интернета у ауту, погрешно скретање. Све се то десило не само зато што је Бог чуо њену молитву, већ да би и он добио шансу да изађе из материјалног свијета и помогне људима који немају ништа друго, осим молитве.

 Се разболе од рак и имаше многу голем тумор во главата. Лекарите ја испишаа од болница, а најблиските не можеа  да се грижат за неа. Патријархот ја премести во патријаршијата. Поради посебниот мирис  било многу тешко да се влезе во собата каде што престојувала. Само тој ја посетувше.

Кај Св. Антониј Велики дошол демонот Зееифер во човечки облик и горко плачел. Св. Антониј го прашал: "Зошто плачеш?" А Зерифер одговорил: "Јас многу згрешив и не знам дали Бог ќе ми прости. Помоли се за мене, за Бог да одговори дали ќе ми прости."

На покана на Преосветениот западно - европски Владика на СПЦ г Јустин, во чест и спомен на Св. Сава архиепископот Српски патрон и заштитник на целиот српски народ, беше отслужена Света Архиерејска Литургија во сослужение на Високопреоавештениот Митрополит Европски г. Пимен,

Никој не ми кажал дека да се биде сиромашен е злодело. Честопати сме дочекани како крадци, се гадат од нас. Знам дека овие претпоставки за нашата чесност ја болат мама и затоа штом забележам дека веѓата се спрема да ѝ избега од челото, ја фаќам цврсто за раче и ја стегнувам. 

 „Пославно од сите други дела што човек може да ги направи е – исповедањето на своите гревови пред Бога и старците, осудувањето на самиот себе, и подготвеноста за напади од секакви искушенија до последен здив“.

3. Некој друг го праша: „Што да направам за да Му угодам на Бога?“,

Што го натерало нашиот Господ Исус Христос да ја соблече својата горна облека, да ги препаша своите бедра со убрус, да тури вода во мивалникот (Јн.13,4) и да им ги измие нозете на оние кои се подолни од Него, ако не (намерата) да не’ научи на смирение?