Многу луѓе во наше време забораваат дека Црквата не е некоја земна, човечка институција, туку Божествена институција , чија највисока цел е спасение на душите во вечен живот, дека нема место за никаква „политика“ или „дипломатија“ во неа, и не е дозволено да се покорува душата, газејќи ја совеста, во име на било какви чисто земни цели, дури иако тие се кријат зад лажно-лажните пароли како:
„свет на целиот свет“;
„општо добро“,
па дури и измислената
„христијанска љубов“
и „понизност“,
кои сега се толку во мода.
Сето ова е модерна невистинитост и возбуда и ентузијазам за некаква
„повисока политика“
и „тајна дипломатија“,
во која не само редовните, туку и највисоките служители(чинови) на Црквата, сега активно се вклучија и си поставија задача за подготовка на идната светска доминација на Антихристот, кој треба да биде на чело на единствена (обединета од сите религии на светот) лажна црква, и единствен свет (обединет од сите националности), држава.
Да се ​​потчиниме, како послушни деца, на спасоносниот предлог на нашата мајка - Црквата! Да го исполниме нашиот ум со сеќавање на сликата за Судот Божји.
              Еве го одговорот на Црквата на оние апсурдни
„умни луѓе“
кои не сакаат да слушнат разговор за крајот на светот, Второто Христово доаѓање и Страшниот Суд, произволно изјавувајќи дека:
„нема потреба да се плашат луѓето залудно“,
дека:
,,ова е велат тие, несфатливо за современите луѓе“
и, наводно, дури и „произведува некое непријатно и прилично негативно дејство! “ (?!).

Црквата Христова на тоа гледа поинаку.
И, ако земеме предвид што сега се случува со православните христијани во таканаречениот „слободен свет“, каде доминира „екуменизмот“ и каде што скоро сите се обединија во таканаречениот
„Светски совет на црквите“,
тогаш не може да не се согласиме дека ова поточно име како:
„Вистински православен“
е соодветно за тука - за разлика од оние кои, нарекувајќи се „православни“, веќе се одрекоа од православието, задржувајќи само еден надворешен изглед.
Неопходно е да се запамети и да се знае:
Вистинската Христова Црква,
не може да прогласи и потврди каква било лага и да влезе во заедница или соработка со непријателите на Христос!
Затоа, сите оние владици, свештенства и лаици кои учествуваат во оваа лага и се со непријателите на нашиот Господ и Спасител на еден или друг начин, пријатели и соработуваат, се „православни“ САМО НА ИМЕ.
                 И повторно, и повторно, неволно се потсетуваме на навистина пророчките зборови на нашиот чудесен руски Светител Теофан Затворник дека:
                Во последните времиња „христијанското име ќе се слуша насекаде, и црквите и црковните редови ќе бидат видливи насекаде, но сето тоа е само привидно, а внатре е вистинско отпадништво“ (Толкување на Посланието до Солунјаните, стр. 192).
Дали сега не гледаме нешто слично?
                  На крајот на краиштата, Православието не е нешто апстрактно. Православието не е само вера, туку и живот по вера - живот во согласност(доследност) со верата, кој обично се нарекува побожност.
И така, многу е карактеристично што сите овие современи модернисти-екуменисти, кои исто така се нарекуваат „православни“, со своевидна самоправедна несериозност, ги отфрлаат сите аскетски уредби на Светата црква, во кои духот на православната побожност е најголем, целосно и живописно изразен, како што е, на пример, подвиг-апстиненција,телесен и умствен пост.
Да се ​​стремиме кон дело, во кое е изразена суштината на нашата православна христијанска вера, како што е имитација на Христос при носењето на крстот и со самораспнувањето. И да се трудиме законски, како што нѐ учи Словото Божјо, да трпиме сѐ за Вистината, без да се оддалечиме од неа, како што многумина сега прават, од кукавичлук или од некаков личен интерес.
И, цврсто да се потсетиме: каде што нема дела, каде што нема залагање за вистината - нема Православие - нема вистинска вера во Бога и во Христа.

Архиепископ Аверкиј Џорданвилски

МАНАСТИР СВ.ГАВРИЛ ЛЕСНОВСКИ