Молитвата за нас е најпобедоносното оружје (23.11.2013)

Знаејќи дека молитвата за нас е најпобедоносното оружје, а за него најпогубно, непријателот на секој начин се труди да нѐ раздели од неа. Понекогаш тој ни шепнува да се насочиме кон мудроста, но не треба да ги слушаме неговите наговарања за да не се оддалечиме од поредокот на нашата духовна дејност, и наместо смокви и грозје да набереме трње и боцки. „Мудроста на овој свет е лудост пред Бога.“

За да не скитаме и да не се расејуваме, прелестувајќи се со суетата, добро е да го слушаме пророкот, кој вели: Одете, луѓе мои, и влезете во вашата тајна одаја, т.е. во вашето срце, скриено од секои сетилни впечатоци, во тајното живеалиште, осветлено од бестрасноста и светата благодат, затворете ја вратата од сѐ видливо и скријте се на кратко (со оглед на тоа што целиот човеков живот е краток). Потоа тој додава: „Додека не помине Господовиот гнев“ (Ис. 26, 20), или како што некој друг рекол: „Додека не пројде беззаконието“ (Пс. 56, 2). Затоа што, и беззаконието, па според тоа и демоните, и страстите, и гревовите го предизвикуваат Божјиот гнев, како што и Исаија Му вели на Бога: „Ти се разгневи затоа што ние згрешивме“. Тој гнев може да се избегне доколку во молитвата постојано се внимава на срцето и доколку се има срдечен труд да се биде внатре, во внатрешноста на својата непристапна одаја. Бидејќи, некој вели: „Привлечи ја мудроста во својата внатрешност“. Некој друг, пак: „Целата слава на царевата ќерка е внатре“ (Пс. 45, 14), и додава: „И видов мака, сѐ додека не влегов во Божјото светилиште“ (Пс. 73, 16-17), во гората на наследството, во подготвеното живеалиште, кое го создаде Господ, во светињата што ја создаде Твојата десница (Ис. 77, 54).

Ако на морската шир не дувне силен ветер, нема да се појават бранови. Ако не нѐ нападне демонот, нема да се смират од страстите ниту душата, ниту телото.

Доколку секогаш те грее молитвата и Божјата благодат, ти си, според зборовите на Светото Писмо, обучен во оружјето на Светлината. Твојата облека е топла, а твојот непријател е облечен во двојна облека, во срам и треперење од студот.

Потсетувајќи се на грешките, немој да бидеш мрзлив да се удираш во своите гради за да го скршиш и смекнеш скаменетото срце. И рударите го кршат земното тло. Во него ќе најдеш златна жица и ќе се израдуваш поради скриеното богатство.

Пламенот на копнежот за небесните богатства и светото поучување во зборовите на Духот непрестајно нека горат во жртвеникот на твојата душа.

Преподобен Јован Карпатски

Преземено од: Весна Смилкова