Според Православната Црква, спасението на човекот е неговото обожение. Треба да научиме да го живееме вечниот живот на Самиот Бог. Што значи обожение на човекот? Да живееме како што живееше Господ, да ги здобиеме мислите и чувствата Христови, пред сè, од последните моменти на Неговиот овоземен живот."

Не знам дали сте мислеле на тоа, што грешката на блудниот син не била во тоа, што го напуштил домот, туку што ја повредил душата на татко си, затоа што не  е ништо толку чудно младиот човек да започне да води самостоен живот. Да не е порнормално да  биде со татко си, додека умре?Да не е тоа природно? Не. Но, треба да го направи тоа, запазувајќи добри односи со татко си, да каже благодарам за тоа, што ми го даде, добив ресурси да го водам мојот живот. 

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес. Нашиот живот би требало да биде среќен, спокоен, радосен и да живееме долги години. Зашто да не? Христос ни го подарил животот, за да живееме во овој свет, да му се насладуваме, да ги видиме Неговите дарови и да ги примиме евхаристиски, т. е. со благодарност, а...

Oд кадe ниe знаeмe дeка пoслe смртта има живoт? Знаeмe oд Христа Гoспoда, врз  oснoва на Нeгoвитe збoрoви, Нeгoвoтo вoскрeсeниe и мнoгутe Нeгoви јавувања пo смртта.
Филoзoфитe кoи гo признаваат живoтoт пoслe смртта, гo признаваат врз oснoва на свoeтo умувањe, а ниe гo признавамe врз oснoва на искуствoтo, нарoчнo искуствoтo на свeтитe луѓe кoи нe умeeлe ниту мoжeлe да oбјавуваат нeвистини...

Луѓето што се просветлени со крштение, веруваат во Бога, но има и такви кои дури и Го знаат. Да се верува во Бога е добро, но да се знае Бог е поблажено. Иако и тие што веруваат се блажени, како што му кажал Господ на Апостолот Тома, дека Ти ме виде мене и ме допре, и веруваш, но блажени се оние кои не видоа, а поверуваа.

Вистинско чудо е тоа што светот до денес не летнал во воздух. Нека Бог со Својата десница ги заштити луѓето – зашто целиот свет зависи од двајца-тројца луѓе. Судбината на светот е во рацете на неколкумина брливи. Како што вели поговорката: „Коњот коњ удрил, а цркнала кокошката!“ Токму така! Кога ќе завојуваат големите држави, неправда трпат малите сиромашни држави;

Смирението не е во тоа, да раскажеме за своите недостатоци, а да поднесеме кога другите зборуваат за нив; во тоа, да ги слушаме трпеливо, и дури со благодарност; да ги исправуваме недостатоците за кои ни зборуваат; да не чувствуваме одбивност кон тие што ни зборуваат за нив.
Тој што сака да ги запали срцата на другите луѓе со љубов кон Христос, треба и самиот да е во пламен од таа љубов.

Вистинската цел на нашиот христијански живот се состои во здобивањето на Светиот Дух Божји.Кога духот Божји ќе слезе на човекот,  го осенува со полнотата на Своето доаѓање, тогаш душата на човекот се исполнува со неискажлива радост затоа што Он радува се'   до што ќе се допре. Предвкусот на таа радост ни се дава и нам, а сега, до нас е, да вложиме труд на труд и да се вознесеме  од сила во сила,  и така да ја достигнеме мерата  на растот на полнотата Христова...

Сериозна педагошка грешка е да се говори на малите деца, премногу отворено за демоните, бидејќи на децата-кога еднаш ќе чујат за демоните-им е невозможно да не почнат да ги замислуваат. Возрасните можеме да ги предупредиме за тоа дека е многу опасно во својот ум да примаат претстави на демони, но, таквото предупредување нема да ги спречи малите деца да почнат да ги замислуваат демоните и тоа може да им нанесе голема духовна штета...

Една од најдеструктивните страни на нашето современие, според моето мислење, е сѐ поголемиот губиток кај луѓето на христијанското сознание на својата персоналност и персоналноста на нашите взаемни односи. Отпаѓајќи од верата во воскресението, осудувајќи се себеси на смрт, подобно на смртта на животните, човештвото се дави во бездната на очајанието.

Кога Бог го создал човекот, Он во него всадил нешто божествено, како некоја помисла што ја има во себе, слична на искра, на светлина, топлина. Помисла што му го просветува умот и му покажува што е добро, а што зло. Тоа се нарекува совест и таа е природен закон. Според толкувањето на светите отци, тоа се оние кладенци што Исак ги копал, а...

А Закхеј застана и Му рече на Господа: „Господи, еве половината од својот имот ќе го дадам на сиромаси; и ако сум зел од некого нешто несправедливо, четворно ќе го вратам.“ А Исус му рече: „Денес дојде спасението на овој дом, зашто и тој е син Авраамов. Оти, Синот Човечки дојде да го побара и спаси загубеното.“

На 06.07.2015 г. во Демир Хисар се одржа првиот Меѓународен научен симпозиум на тема: Манастирот „Св. Јован Крстител“ во Слепче, како духовен, книжевен и уметнички центар.. На Симпозиумот присуствуваше и Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар, како и научници, историчари и свештени лица од земјава, и од двете соседни земји, Бугарија и Србија.

"Свети Исаак Сирин вели: „Не се осмелувај Бога да Го наречеш праведен. Зашто, каква е таа правда – кога ние згрешивме, а Он Единородниот Свој Син Го предаде на крст?“ Кон овие зборови на св. Исаак Сирин ние би додале: Ние згрешивме, а Бог ги стави светите ангели во служба на нашето спасение! И уште повеќе, ангелите, исполнети со љубов, и самите ...

На 12.07.2015 година, кога црквата ги слави „Св. апостоли Петар и Павле“ – Петровден, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение со свештеници од Тетовското архиерејско намесништво, го освети храмот „Св. Георгиј Победоносец“ , и отслужи света Божествена литургија во с. Шемшево – Тетовско.

Се известуваат сите верни чеда на Повардарската епархија, и воопшто на Македонската православна црква дека започна фрескоживописување на црквата „Св. Троица“ во Росоман. За таа цел упатуваме повик до сите благочестиви христијани, кои се во можност, да го помогнат завршувањето на ова богоугодно дело. Средствата можете да ги уплатите на следнава донаторска сметка за фрскоживописување на храмот „Св. Троица“ Росоман: 200002749670244 АД Стопанска банка - Скопје.

Ние не сме слободни да ја избереме рамката и формата на нашето покајание – ова со сигурност е едно од најјасните учења на Библијата. Исус налеа вода во сад – вели свештениот текст – и почна да им ги мие нозете на учениците (Јн 13,5). Господ го избрал садот, средството кое ѝ дало особена контура и димензии на формата на Неговата очистителна вода. Тогаш Он пришол кон секого од учениците, еден по еден, и тие разбрале дека треба да ги стават нозете во тој сад, за Он да може да им ги измие.

На 12.07.20145 година, во спомен на св. апостоли Петар и Павле, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на свештенослужители од Скопската епархија отслужи Архиерејска Литургија во храмот „Св. апостоли Петар и Павле“ во населбата Ѓорче Петров. На Литургијата во ѓаконски чин беше ракоположен богословот Никола Шатровски.

Бeзумниoт сe плаши самo тoгаш кoга ќe свeтнe мoлњата и кoга грoмoт ќe пукнe, а мудриoт сe плаши oд Бoга сeкoј дeн и сeкoј час. Твoрeцoт на мoлњата и на грoмoт e пoстрашeн
oд oбeтe, а Oн нe сe пoјавува прeд тeбe oдврeмeнаврeмe какo мoлњата и грoмoт, туку e нeпрeстајнo прeд тeбe и нe сe oддалeчува oд тeбe. Затoа нe e дoвoлнo самo oдврeмe наврeмe да сe има страв Бoжји,...

Апoстoлoт oбраќал луѓe сo камeни срцe вo луѓe сo благoрoдни срца, лeкувал бoлни, вoскрeснувал мртви и тoа сè сo мoлитва и вeра вo живиoт Бoг; Симoн Вoлх, пак, ги зачудувал
луѓeтo сo ѓавoлски привидeнија. Апoстoлoт Пeтар бил другар на Бoга, а Симoн Вoлх бил другар и штитeник на развратниoт цар Нeрoн, кoј завршил сo самoубиствo.