Еден англичанец, ТВ-водител, пред неколку години спасил лебед од сигурна смрт - лебедот бил заглавен во ограда од метална мрежа. Откако го негувал до заздравување, човекот го пуштил лебедот на слобода.
Кога по неколку години се вратил на истото место, човекот бил запрепастен од она што следело: лебедот го препознал.

Го прославувам мојот именден, се разбира оддавајќи му чест на големиот Божји угодник Свети Партениј Лампсакиски, којшто и го осветил тоа име, така што тоа станало, како и имињата на другите Светии, симбол за светост. Меѓутоа, треба да знаеме дека зад името што секого од нас лично го носи, или поточно кажано, пред и над нашето лично име, сите ние овде го носиме првенствено името Христијанин.

Утрешниот ден, понеделник, го означува почетокот на Великиот пост во Православната Црква [литургиски, понеделникот – а со тоа и постот започнува на Вечерната претходниот ден, Прочка, односно Неделата на изгонувањето Адамово од Рајот]. Иако за време на Великиот пост луѓето се придржуваат до некои повеќе или помалку строги правила, би рекол дека во тој период од верниците не се бара ништо особено, или ништо што не се бара во преостанатите денови од годината.

Дојдовме, најпосле, на прагот од Светиот Пост, во самото негово навечерие, кога Црквата упатува повик до секоја човечка душа да тргне по ова благословено четириесетдневно патување. Денес една тивка благодат засветли и ги допре сите срца, кои жедни за духовен подвиг, сега смирено стојат пред самите двери на ова благопријатно време.

Простувањето е примање на Бога во себе. Простувањето е врата, која ако простиме, ја отвараме и во срцето Го примаме Бог и оној на кого сме му простиле. Но ако некому не простиме, значи дека Христос е надвор од нашето срце и ние немаме ништо со Христос.
Простувањето е помирување, прво со Христос, а потоа и со ближниот.

Спасителот наш го започнал делото на нашето спасение со пост. И сите што одат по Него на оваа основа го зајакнуваат почетокот на својот подвиг; бидејќи постот е оружје подготвено од Бога. - И кој, ако го занемари ова оружје нема да биде прекорен? - Ако постел самиот Законодавец,

Но не мисли дека тогаш си избавен од оваа рана, кога ќе се помолиш за оној што те навредил, или ќе  му дадеш дарови или ќе го поканиш на трпеза, но тогаш, кога ќе слушнеш дека му се случила некаква несреќа, душевна или телесна, тогаш – ако почувствуваш мака и заплачеш за него, како за себеси.

Но, како простувањето и барањето прошка да ни стане освестен подвиг, а не само подвиг што го правиме со вера и послушност кон Евангелието? Станува освестен подвиг кога ќе осознаеме дека критериум на нашата вина се Богочовекот Христос и Божјата правда, а не човекот и човечката правда. Што значи тоа во пракса?

„Исцелител“, кој е прва македонско-грчка копродукција, е сниман со работен наслов „Тајната состојка“. Во приказната се зборува за механичар, кој немајќи пари да купи лекови, му дава на татко му колач направен од украдена марихуана за да му ги ублажи болките од рак.

Удостој ме, Добротвору, да Те примам со духовните раце, како Симеон во она време, и да се насладам со Твојата добрина, зашто Ти си единствената моја желба и наслада. Откако со љубов духовно ќе ги запалиме сите свеќи на добродетелите, заедно со Симеон и Ана да Го пресретнеме Христа, Кој сака да дојде да ги освети оние што Го воспеваат.

Избави ме, Боже мој, од стравот што го понизува и срами Твоето создание. Те молам да не се плашам од денот, ниту од ноќта, зашто Твој е денот, и Твоја е ноќта. Нека не ме плаши ни гората, ни водата; зошто Ти ги создаде горите, и меѓи си поставил меѓу водите. Нека не ме плашат ни горските ѕверки, ни водните ѕверки, зашто сите животни се Твои, Господи. Нека не ме плашат ни соништа во ноќта, ни привиденија во денот,

Да се обидеме, да се потрудиме во деновите на Великиот пост да се украсиме со христијанските добродетели, за Господ да ни испрати внатрешна цврстина, за правилно да стоиме во верата.
И тогаш. кога ќе достигнеме душевен мир, Христос несомнено ќе ни ја испрати Својата благодат и мир.

На 15.02.2018 на празникот Сретение Господово, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение на свештениците од тетовското архиерејско намесништво богослужеше Златоустова литургија во соборниот храм свети Кирил и Методиј во Тетово, на литургијата верниот народ се причести со светите тајни.

„Идејата за божемно ’мешање во Божјата промисла‘, е една антихристијанска, антиправославна идеја и типичен пример на класичниот светски хуманизам. Класичниот хуманизам (не она што ние сега под тој поим подразбираме, туку така како што во почетокот тој беше толкуван), е ерес на обоготворување на човекот.

Секој што се жали од мрзливост и од студенило во душата, треба добро да погледне во себе, да не влегла во него случајно некоја од оние помисли, што го влечат човекот надолу, наместо да го вознесат во височина. Такви мисли се секогаш оние преку кои присвојуваме нешто за себе, кога нешто си препишуваме себеси: успех во некоја работа, пофалба, забележување на недостатоците на ближниот

Во еден миг времето завршува за сите. И… настапува судот. Дај Боже да сме смирени и да знаеме дека таму, на оној страшен праг, треба да имаме љубов во срцата. Љубов, љубов и пак љубов. За да нè помилува Христос. Инаку, може да настапи бескраен мрак. Навистина бескраен мрак. Да нè дочува Бог.

Години наназад тој собираше пари во притворот на храмот „Св. Александар Невски“, каде што вообичаено се црквуваше, како и во некои други храмови од бугарската престолнина. Надворешниот му изглед, како на херој на Елин Пелин од други времиња, го привлекуваше вниманието на луѓето, а откако се разбра дека старецот ги подарува сите собрани средства на 

Кога ја негуваме соборноста, ние на дело ја исполнуваме Христовата заповед: „Да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас“ (Јован 15,12). А само кога сме во љубов и слога, ние тогаш не забораваме да правиме добрини на сите, бидејќи само преку взаемно служење, едни со други, ние Му служиме и на Бога, Кој токму за тоа ни сведочи и нè поучува и во денешното евангелие,

Во околности на серуска* љубов кон сè што е окултно и паранормално, турските амајлии цврсто се вкоренети во Русија, која се покажа како благодатна почва за ваквите појави. Луѓето, изморени од долгогодишниот државен атеизам, започнаа да тежнеат кон верата. За жал, многумина ја достигнале единствено апстрактната „вера во душата“, која создава една каша од езотерични верувања

Егоизмот во повеќето случаи ни ги прави најголемите духовни штети, бидејќи е најживото и најопакото дете на гордоста. Природно, ако не постоеше тоа “јас” и доколку луѓето би го употребувале само она “ти”, “тој”, “оној”, ќе постоеше смирение, љубов и благослов Божји во светот, така што луѓето ќе живееја рајски уште на земјата.