Значи, капењето е мал подвиг, мал чин на самопожртвуваност, што го правиме заради смирение. Да го смириш  телото  - и духот ќе ја најде слободата. Поздрав до сите што дојдоа кај Бога во едноставност и се потопија во водите на животот осветени од Господ. Тие, како што пишува во Светото Писмо, добиваат "повеќе отколку што даваат ..."

Факт е дека многу грешиме и никогаш не можеме да бидеме сигурни дали нашите гревови се простени или не. Затоа, пред почетокот на непрестајната молитва, пред отворањето на директен и јасен пат кон Бог, правилно е да се турка во сите врати. Впрочем, не знаеме која од нив ќе се отвори. Но, искуството на животот потврдува дека често се отвара онаа вратата за која ти не си размислувал.

Секоја твар е чувар на една мисла Божја; оттука секоја твар е мало Евангелие Божјо, бидејќи Го проповеда Бог, мислата Божја, бидејќи е неуморен гласник Божји. Неразорното јадро на секоја твар ја сочинува мислата Божја што е во неа, мислата на Божјата Мудрост, на Божјиот Логос. Оттука сѐ се стреми, сѐ гравитира кон Бог, кон Божјиот Логос, бидејќи со логосната суштина секое битие чезнее за Бог, копнее за Бог,

Но задолжително треба да бидат известени дека Богојавленскиот водосвет не ја заменува Божествената причест со Телото и Крвта Христови,

за која треба со покајание да се подготват, за да се ослободат од пречките на гревот,

та да се удостојат поскоро да се причестат.

Бог не љуби сите нас. Он е многу добар и им дава дожд и на праведните и на неправедните (Мат. 5,45). Он е Татко на сите нас и се грижи за сите. Само да се потрудиме да Го спознаеме и да го засакаме и ние и да станеме добри. Да Го засакате и ќе видите колку среќни ќе бидете.

Осветената вода е образ на Божјата благодат: таа ги очистува луѓето од духовните нечистотии, ги осветува и укрепува во подвигот на спасението во Бога. До неа првично се докоснуваме во Светото Крштение, кога при извршувањето на таинството, трипати биваме потопувани во купелот, наполнет со света вода.
За Богојавление, секој православен христијанин носи дома сад со света вода, оја немоќ.

Нашиoт Гoспoд нeмал oбичај да збoрува прeувeличeнo. Ничии збoрoви вo свeтoт нe сe пooдмeрeни oд Нeгoвитe. Па кoга Oн вeли дeка бeз Нeгo нe мoжeмe да направимe ништo тoгаш тoа така трeба и буквалнo да гo разбeрeмe и да гo примимe. Тoј oвдe збoрува за дoбрoтo а нe за злoтo: никаквo дoбрo ниe нe мoжeмe да направимe бeз Христа, пoкрај Христа и наспрoти Христа.

Сакајќи да ги погребе нашите гревови со вода во јорданските струи, од милосрдие, Христос доаѓа да нѐ обнови со крштението, нас распаднатите.Христе, покривајќи ја срамната голотија на прататкото Адама, се соголуваш доброволно, и Себе Самиот се покриваш со јорданските води, Ти Кој со води ги покриваш небесата, единствен Многумилостиве!

 Одамна постои обичај оваа вода да се чува во специјален сад цела година, затоа што таа помага во секоја болест и кога малите деца имаат страв ноќно време, и кога на човек нагло ќе му се слоши и кога храната не му годи и кога неможе да ги поднесува болките во болеста и кога му се смутуваат помислите

Водата како принцип на животот, како символ на судот и смртта, како средство за очистување – сите овие три основни димензии на водата како религиозен символ се поврзани со три основни акценти на христијанската вера: создавањето, гревопадот, искупувањето. Целиот свет, водата како дел од него, човекот како негова „круна“, се создадени од Бога првобитно добри во својата суштина.

На 18. јануари, ден пред празникот на Крштението на Господ Исус Христос во реката Јордан – Богојавление, Црквата се подготвува за големото торжество што ја очекува следниот ден. Затоа, поради важноста на јавувањето на Света Троица во водите јордански, овој ден е наречен Навечерие на Богојавление (на мак. Водокрст, Водопост), и за него е определен еднодневен пост,

  Благодарствените зборови од молитвата на големото осветување нас нè прават сведоци на создавањето, нè враќаат нас при самите почетоци на животот. Способен да благодари, човекот станува слободен како по однос на Бога, така и по однос на светот.
„Покажи ја оваа вода – вода на обновување, вода на осветување,

Неговата Светост Српскиот Патријарх Порфириј, на 16 јануари 2024 година, го отвори првиот научен собир во Националната библиотека на Србија во Белград, во организација на Информативната служба на Српската Православна Црква и Матица српска, на тема „Српскиот идентитет, српскиот

Песна 5.

Ирмос: Кога Исаија ја виде незаодната светлина на Твоето Богојавление, Христе, што Ти милостиво ни ја покажа, поранувајќи од ноќта, викаше: Пријдете просветлени,
измијте се со божествената вода и, преку Духот, и душата и телото очистете ги.

Блажена, целомудрена мајко наша Синклитикио, смиреномудрието дишење ти стана,
милосрдието – солза со која
ги миеше душите на натажените,
подвигот телесен ја покажа силата Христова во тебе.
Ние тоа гледајќи го верата ја засиливме

“Ништo нe смe дoнeслe на свeтoв, јаснo e дeка нe мoжeмe и ништo да oднeсeмe” (И Тим. 6:7) - вeли прeмудриoт апoстoл. И кoга на Бoга Му принeсувамe жртва, прoст лeб и прoстo винo, ниe гoвoримe: “Твoи oд Твoитe, Тeбe Ти принeсувамe!” бидeјќи ни вo свeтoт нeмамe ништo свoe:ни трoшка лeб, ниту капка винo - ништo штo нe e oд Бoга.

Глас 3
Апостоли свети, молете го Милостивиот Бог, да ни подари простување на нашите согрешенија.

Животниот теснец на ликот и личноста на Саровскиот пустиножител проникна во душите на многумина, будејќи ги да размислуваат за краткоста, кратковременоста, ништожноста, на минливоста која постои во прекрстување на рацете кои на своите гради ги поставува човекот.

По неколку безуспешни обиди да го фати врапчето, кое упорно бегало од него, човекот исфрустрирано извикал на глас: „глупава птицо, толку ли не разбираш дека сакам да ти помогнам. Кога би знаела дека сакам да те внесам на топло, не би бегала од мене“. Тогаш направил мала пауза и пак почнал да размислува на глас: „Ех, ако би можел само да станам и јас малечка птица