Апостоле Христов Филипе, тебе Господ ти дарува пород од телото,
и преку тебе Духот Свети приведе мнозина кон спасение,
Христов чудотворче,

Исповедниче на вистината,   
 истоимениче на Божјата мудрост,
   длабочино на познанието,
 тебе Теофиле Христос Спасителот  
  Ти го откри Својот Лик,

Славата Божја која небесата ја вознесуваат,
ја возвестуваше ти о апостоле и мачениче Христов Јакове,
проповедувајќи ја науката за бесмртноста и слободата,
ја посведочи љубовта која како благодат се излива на родот човечки,

Од темнина изведи ја душата моја –
повикуваше о, ти славна мајко Пелагио
кон Небесниот Женик твој Христос,
Он те поведе во познание,

Знаете, според Отците на Православната Црква, злото, од една страна, е недостаток на доброто; во некоја смисла, злото не постои само по себе, исто како што мракот е недостаток на светлина. Таму каде што има светлина,

Еден од Дванаесетте големи апостоли. Со неговиот сомнеж во воскресението на Господ Исус Христос беше придобиена нова потврда за тој чудесен и спасоносен настан. Имено, воскреснатиот Господ повторно им се јави на учениците за да го увери Тома.

И му рече Господ на Тома: „..дај ја раката своја и стави ја во ребрата Мои; и не биди неверлив, но верлив!“

И не биди неверен, туку верен; неверието е нешто лошо – го потиснува умот, а верата го насочува кон небото; неверието ја заслепува душата, а верата го просветува разумот; неверието не го забележува дури и видливото, а верата го согледува и невидливото; оној што не верува е во целосно незнаење; прогонувај го облакот на безверието и примај ги чистите зраци

Ученик Христов бивајќи,
 на Божествениот Апостолски Собор сотрудник,
со неверие го прими известувањето,
за Христовото воскресение,
и тогаш со допир поверува во пречистото Негово страдање,

Распламтена со огнот на Божествената
љубов уште од младоста,
погледот на твоите очи од сѐ што е во светот
си го одвратила, и заради Христа осаменички

О Еротее свет епископе,
Господ подари умиление на срцето твое,
Пресветата придружник на Нејзината свита те постави,
моли се за нас пастиру на овците словесни,

„Сведочам пред Бога, дека покрај Бог, нема ништо толку исполнето со божествена сила и благодат. Никој од луѓето не може потполно да го разбере со својот ум, она што го видов. Исповедам пред Бога: кога бев со Јован (Богослов), кој светеше меѓу апостолите како Сонцето на небото, (и) кога бев однесен пред лицето на Пресветата Дева, искусив неописливо чувство.

Ако магијата е ставена
во праг, кожа, железо, под камен, под земја, под дрво,
да се распрсне како чад
или ако е напишана со мастило, крв човечка, крв на добиток или на риба, или со што и да е направена

Ревнителу за вистината, Дионисие,
ученику на великиот Павле,
трагачу по бессмртноста, помазанику Христов,
тебе мудрост Господ ти подари

Во времето на царот Дециј (Гај Месиј Трајан Дециј - 251 година по Христа) во Антиохија Сиријска живеел некој Кипријан, философ и надалеку познат магесник. Тој бил роден во Картагина, од родители незнабожци, кои уште од неговото детство го дале во служба на својот незнабожечки пагански бог Аполон.

 Сакајќи да ги спасиш душите на сите со нечисти духови обземени, не си престанувал да се молиш пред Господа, свештеномаченику Кипријане, тебе ти се даде благодат да се молиш за нив, помилувани и очистени да Му запејат на Бога: Алилуја.

 Во истиот момент челото ми се прекри со пот. Таткото на ова момче беше најчудниот, најскандалозниот и најподлиот човек во селото. Немаше семејство со кое не беше замерен. Никогаш не доаѓаше во Црква ниту присуствуваше на некој погреб, венчавка или крштевка.

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои единствена љубов од која како плодородна река истекува милосрдието кое за сите мудрости од овој свет е лудост, зашто од христијаните