„Постот е најпогодниот период за сериозна работа над себе си. На човекот му се дава време да се избави од гревовите и страстите. Свети Јован Златоуст нѐ поучува: ,Греши оној кој смета дека постот е само воздржание од храна. Вистинскиот пост е оддалечување од злото, воздржание на јазикот, одлагање на гневот, скротување на похотите, запирање на клеветите, лагите и лажното сведочење’.

Денеска детската психологија нé учи дека треба сериозно да му се говори на детето за сериозни работи, треба да се разговара со него сериозно, затоа што ако ти го водиш него на Причест и му велиш: „Отвори ја устата, за да ти дадат златна птица!’’- тогаш тоа се разбира дека ќе ја исплука, затоа што тоа не сака златна птица. А што ако Причеста нема вкус на златна птица, туку понекогаш е и киселава?

 Ако некого го прашате, да речеме, за виша математика, тој ќе ви каже: „Тоа не е моја тема, јас за тоа ништо не разбирам.’’
Ако го прашате за готвење, тој ќе ви каже: „Јас дури ни супа не знам да сварам, тоа не е во мој домет.‘‘
Но, кога станува збор за вера, тука сите имаат сопствено мислење.

Како што на коработ, ако е добро опремен, со целата посада управува капетанот на бродот: тој на секого му кажува и му наредува што треба да прави; така и нашето срце има свој раководител и заповедник – тоа се умот и нашата совест, како и нашите помисли, кои нѐ осудуваат или оправдуваат. И светиот апостол пишува и вели: „Нивната совест им сведочи за тоа и нивните мисли помеѓу себе се обвинуваат или оправдуваат“ (Рим. 2, 15).

„Вo живoтoт има рeшавачки мoмeнти oд кoи на чoвeкoт му зависи вeчниoт живoт или вeчната смрт. Ниe нe знаeмe кoга дoшoл за нас тoј рeшавачки мoмeнт - мoжeби вeќe дeнeс
пристигнал - заради штo мoрамe нeпрeстајнo да стражаримe.“

Секоја помисла што донесува очајание и претерано жалење потекнува од ѓаволот. Треба веднаш да ја одбиеш, зашто ќе ти ја прекине нишката на молитвата. Секоја помисла којашто во душата предизвикува умерена болка, помешана со радост и солзи, потекнува од Бог. Благодатта Божја никогаш не го води човекот во безнадежност, туку го води кон покајание.

 Како се објаснува решителноста на простите рибари веднаш да тргнат по Христа? Човековата душа е дадена од Бога, и таа се стреми кон Бога, копнее по правда, бара вистина, чезнее по неа. Така било и со првите апостоли. Нивните души биле чисти, прости, невини како детските. Христос овоплотената вистина, вечната правда завладеал со нив. Христос ги учел од ловци на риби да бидат ловци на луѓе, ги направил проповедници на новиот живот,

Како што е неразумен оној земјоделец, кој, иако потрошил многу за орање на своите ниви, ги оставил непосеани, па целиот свој труд попусто го правел, така и ние, ако го измачуваме нашето тело со тешки трудови и со големо внимание, спрема себе си, а не го сееме во нас семето на молитвата, ќе излезе како да сме се труделе и да сме работеле сами против себе си.

 Постот е слика на денот – затоа што може да се види, а молитвата е слика на ноќта – затоа што е скриена и што не може да се види. Оној што го извршува и едното и другото, како што треба, соединувајќи ги едното со другото, тој стигнува во градот, во кој тргнал, откаде „скрбта и воздишките ќе исчезнат“ (Иса. 51, 11).

Голем благослов е за нас, што токму во нашата издавачка дејност, излегува веќе второто издание од книгата Свети Нектариј Егински. Поради славата која ја има светителот првото издание веќе се потроши, па ете, дојде ред, да излезе од печат второто, но дополнето издание. Освен житието и поуките на светителот, второто издание е дополнето со чудата на свети Нектариј од периодот 1969 до 1971 година...

Според  ректорот на соборниот храм протоереј Владимир Мјасоедов, единствениот  феномен се совпаѓа со две значајни настани. Најпрво се ближи прославата во чест на пронајдената икона  Тихвинска Богородица, која е точно 200 години небесна зашитничка на данковчани. Второ, во тие денови милиони руси се молат во храмот пред моштите на...

На 11.06.2017 година, по повод 50-годишниот јубилеј од возобновувањето на автокефалноста на Охридската Архиепископија во лицето на Македонската Православна Црква, како и по повод 10-годишнината од осветувањето на возобновената манастирска црква „Свети Атанасиј Велики“, во Лешочкиот манастир беше отслужена Света Архиерејска Литургија на која чиноначалствуваше Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан

На првосоздадениот во рајот му било заповедано: „Ете ви дадов секаков вид растение“ 1. Мој. 1, 29). На Оној Кој го заповедал ова можеме да Му веруваме дека човекот е приспособен за таква исхрана. Дури можеме и да додадеме, дека таквата храна била многу погодна да го запазува неповреден образот Божји во човекот и неговата мисловна сила

 Какo Мoјсeј мoжeл да пoсти 40 дeна? Какo мнoгумина христијански пoдвижници мoжeлe да живeат, и тoа дoлгoвeчнo, вo крајна вoздржанoст oд јадeњe и пиeњe? На тeлeсниoт чoвeк, кoј нe знаe за духoвeн живoт, тoe нe e мoжнo да вeрува. Нe e мoжнo и да му сe дoкажe, бидeјќи да сe сфати тoe сe пoстигнува самo сo примeр.

Секогаш беше радосен, се шегуваше. Беше многу благодатен човек. Кога почина отидовме да го погребаме. Кога му ги симнаа обувките. - Ќе се стресете, деца, долу, каде што е стапалото, му се гледаа коските! Месото го немаше! Разбирате ли?... И покрај тоа одеше два пати во седмицата во Кареја, им служеше на сите отци наоколу, гладуваше, секогаш беше натоварен, тој никогаш не се жалеше.

Во осмата недела по Пасха, кога се празнува Педесетницата, и кога Христовата црква молитвено се сеќава на слегувањето и примањето на Сесветиот Дух, кој ги ожитворува и облагодарува нашите души, во манастирот Св. Наум Охридски во населбата Радишани се отслужи Божествeна Литургија на коja, според древната пракса подготвените катихумени ги примаат светите Тајни Крштение и Миропомазание.

 Израелските научници пронајдоа археолошки сведоштва за масовното уништување извршено од страна на Римјаните, за време на опустошувањето на Ерусалим во 70 – та година по раѓањето Христово, што во потполност се сложува со описот кој го дава историчарот Јосиф Флавиј, како и Христовото пророштво во Евангелието дека од Ерусалим „нема да остане ниту камен врз камен“.

Свештениците во Ирак со свои раце помагаат во реконструкцијата на околу 13 илјади домови во областа Ниневија, кои беа оштетени или целосно уништени од страна на ИДИЛ, со цел христијаните да можат да се вратат во нив. Безбедноста во овие територии е гарантирана од христијанските вооружени групи.

Оние луѓе, врз кои паднала таа духовна роса на божествениот живот и го исполнила нивното срце со љубовта спрема Небесниот Цар – Христа, се приврзуваат кон таа убавина, кон таа неискажлива слава и убавина, и кон несфатливото богатство на вистинскиот Цар – Христа. Тие се предаваат во плен на таа желба и на таа љубов, стремејќи се целосно кон Христа

Простите, штом ги слушнат првпат зборовите, веднаш искрено ги извршуваат Божјите заповеди, и затоа добиваат од Бога голема благодат, а оние што се прават многу паметни и учени, се трудат да ги објаснат зборовите што ги слушнале до нивната длабочина, но не сакаат да се борат и да го победуваат гревот и ѓаволот, па затоа остануваат изоставени и надминувани од оние што учествувале во борбите и што победиле.