Свештенството при храмот  на Света Троица од Радовиш ги поканува сите христијани кои сакат да го прослават празникот на Светиот новомаченик Спасо Радовишки.
Редоследот на богослужбите ќе биде следниот:- 20.08.2014 год. (Четврток) Архиерејска вечерна богослужба со почеток во 18:00 часот на која ќе служи Митрополитот брегалнички г. Иларион и игуменот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин...

Така, можно е да се вкуси благодатта Божја, зашто е кажано: ‘Вкусете и ќе видите колку е благ Господ’ (Псал. 33, 8). Ова вкусување е динамичната сила на Духот којашто се манифестира во целосна полнота во срцето. И затоа оние што се синови на Светлината, служители на Новиот Завет во Светиот Дух, немаат што да научат од луѓето.

Нeмoќниoт, oбичнo, сe брани сo лицeмeрствo, а мoќниoт сo насилствo. Дeка чoвeкoт нe  мoжe свoјoт живoт да гo oдбрани oд Бoга ниту сo лицeмeрствo ниту сo насилствo јаснo ни
кажува примeрoт на свeтиoт старeц Eлeазар и царoт Антиoх. Кoга насилниoт цар гo извeл Eлeазара прeд суд и гo принудувал да јадe свинскo мeсo, акo сака да си гo сoчува живoтoт, Eлeазар тoа рeшитeлнo гo oдбил.

 Колку и да е парадоксално, болеста воспитала во Принцот огромна сила на волјата и сострадување кон луѓето. Од рани години се одликувал со многу силен карактер и железна издржливост. Денес може само да се претпоставува, каква би била Русија, ако Великиот Кнез Алексеј би станел нејзина глава, но затоа добро ни се познати неговите зборови: „Кога јас ќе станам Цар, нема да има бедни и несреќни“,...

Вистинскиот пост не се состои единствено во истоштување на телото, туку и во тоа, оној леб што сакаме да го изедеме, да им се даде на гладните.
Кон строг пост светите луѓе не пристапувале одеднаш. Тие постепено, малку по малку, се навикнувале на скромна храна. Кон строг пост светите луѓе не пристапувале одеднаш. Тие постепено, малку по малку, се навикнувале на скромна храна.

Послушанието е сржта на потчинувањето на сопствената волја кон другиот. Но, за да ја потчинам мојата волја кон другиот, мора да ја почитувам таа личност. Ако го слушам некого, потребно е да го љубам. Затоа, родители, треба да се однесувате кон своите деца на начин за да ве почитуваат, бидејќи почитувањето е предуслов за послушание.

Роден во Кападокија од благочестиви родители, Василиј и Евдокија. Во времето на царот Теофил (829 г. – 842 г.) Евдоким беше млад офицер во војската. Но и како војник вложуваше секаков напор за да живее според евангелските заповеди. Непорочно ја чуваше својата чистота и одбегнуваше да зборува со која и да е жена освен со мајка му; беше милосрден кон бедните, грижлив во читањето свештени книги и уште погрижлив..

Треба да го заклучиме срцето свое во пустината, оддалечена од страстите и гревот". Тоа и е вистинска пустина. Има луѓе кои живеат во светот, а нивното срце е во пустина. А има и луѓе, кои живеат во пустина, а нивното срце е во светот. Затоа треба да бидеме внимателни и да знаеме дека образот и мислите и начинот на живот го спасуваат човекот, а не географското место".

Види, вознемиреноста за себе – е маловерие, а грижата за другите – е сострадание. Вистинското сострадување за човечката болка е пропратено со молитва, а по него следува божествена утеха. Затоа, моли се колку што можеш, а потоа предај сè во рацете Божји и успокој се. Зарем Бог помалку се грижи за Своето создание од тебе? Зошто ти да се грижиш?

 “Какo штo трeба бeднитe да Му благoдарат на Бoга и да ги љубат бoгатитe, кoи им прават дoбрo, така, и уштe мнoгу пoвeќe, и бoгатитe (трeба да Му благoдарат на Бoга и да ги љубат бeднитe), затoа штo тиe сe спасуваат сo прoмислата Бoжја и вo сeгашниoт и вo идниoт вeк заради милoстината. Бидeјќи бeз бeднитe тиe нe дoбиваат спасeниe на душата, туку нe мoжат ни да ги избeгнат искушeнијата oд бoгатствoтo”.

Сите овие работи се експлоатирааат во голема мера, влијаат врз психологијата на човекот, и во суштина немаат никаква почит кон човечката душа – ја разболуваат. Впрочем тие го знаат тоа. Знаат дека душата ти е ранлива и дека лесно може да се заведе, многу добро го знаат тоа, а целта им е душевно да те уништат.

Ако сакаме да направиме една споредба на Божјата суштина со Неговите енергии, односно со благодатта, би можеле, како пример да ги земеме силата и суштината на сонцето. Ние, сонцето никогаш не можеме да го согледаме целосно во неговата суштина. Тоа претставува една огромна маса на лава, којашто, ако се обидуваме да продреме во нејзината суштина, е штетна и опасна по нашиот живот..

 „Оче мој, онаа коска, ја имаш ли? Прости ми, бев понесен. Во моментот кога те исфрлив надвор, мојата сопруга ми се јави и ми кажа дека мојот син, додека имал испит, одеднаш се срушил на земја со оваа парализа. Сфатив дека јас сум виновен и затоа многу те молам да ни прочиташ молитва. Твојата презвитера ми ја даде твојата адреса, овде до селото“.

Труди се да не ги прифаќаш хулните помисли и да не им веруваш, и Господ ќе ти прости. Кога доаѓаат помислите, не ги примај и не се бори со нив, а уште повеќе не ги заколнувај и не им противречи - тоа не е според твоите сили! Туку прибегнувај кон Господа со молитва и смирение. Блудната помисла и стравот се допуштаат заради нашата гордост.

Еднаш, тројца браќа ја виделе Среќата како седи во јама. Еден од браќата, се приближил до јамата и побарал од Среќата пари. Среќата му подарила пари, и тој си отишол среќен.
Другиот брат побарал убава жена. Ја добил и избегал со неа, надвор од себеси од среќа.
Третиот брат се наведнал над јамата.

Отец Митрофан бил игумен на N-скиот манастир. Тој бил човек со висок раст, со густа црна брада, со бујни веѓи. Очите под веѓите му светкале, а тупаниците му биле како тегови. Во младоста, отецот бил боксер и до сега ја зачувал големата физичка сила.
Ако некоја жена се жалела на мажот, или на свекрвата, или на соседот, отец Митрофан им давал еден и ист совет: „А ти убиј го“.

Да се учиме да се каеме, да се учиме да се победуваме себеси, и не само да го избегнуваме гревот, туку да се учиме да правиме добри дела. Да почнуваме од малите работи и да се трудиме, сè да биде со милоста Божја. За да живееме по Божјата волја, а не по нашето човечко грешно расудување. За да можеме да ги гледаме сопствените недостатоци.

За тоа треба да благодариме, треба да се радуваме на тоа, што Господ може сè. Дај Боже, да не Го забораваме својот Творец и Спасител, да помниме, дека нашиот главен проблем – е нашиот грев, нашето непокајание. Помогни ни Господи на сите, да се покаеме, помогни ни секој од нас да ги спознае своите гревови – имено своите, а не туѓите.

Oти, oткакo ги избeгналe свeтoвнитe сквeрнoсти прeку пoзнавањeтo на Гoспoда и Спаситeлoт наш Исус Христoс, акo пак сe заплeтат вo нив и
бидат пoбeдeни, тoгаш за такви пoслeднoтo ќe им бидe пoлoшo oд првoтo (IIПeтр. 2:20).

Сакам нешто да кажам за мојата љубов кон св. Василиј Острошки, но и за неговата љубов кон мене. Пред една година се разболев и лекарите рекоа дека мора да ми се изврши некаква сложена операција на срцето. Моите родители не можеа, и не сакаа да веруваат дека тоа е вистина. После три лекарски прегледи во три независни болници дијагнозата беше потврдена; и на самиот ден кога беше закажана операцијата, дијагнозата беше потврдена.