Господарот, кој ме одгледа, ме продаде на една жена од Рим, по име Рода. По многу години, ја сретнав повторно и ја засакав како сестра.
По извесно време, ја видов како се капе во реката Тибер; и подадов рака и ја извлеков од реката. Гледајќи ја нејзината убавина, си помислив: „Колку би бил среќен да имам жена со таква убавина и со таква добрина“. Тоа беше една единствената мисла што ме обзеде, и ниту една друга.

Пресвета Богородица, родена во Назарет, во благородно семејство чија благочестивост пред Бога се протега со поколенија наназад, е недостигнат монашки идеал и пример на богоподобие низ вековите на човечкото боготрагателство. Нејзиното раѓање е блескава точка во Божествениот План за спасението на човекот од ропството на страстите, од ѓаволот и од смртта: со векови Пророците на Стариот Завет низ Светиот Дух благовестеа за таинството на настаните во кои личниот живот

Како духовник сум сведок колку многу бракови се распаѓаат, и тоа христијански бракови, на воцрковени сопружници. Христијанскиот брак, а со него и сето општество, се наоѓаат во застрашувачка ерозија и криза. Денес, можеби како никогаш досега по Христа, е толку актуелна и потребна примената на призивот на Свети Јован за покајание. Од каде оваа ни малку наивна криза? Од тоа што луѓето не внимаваат со техниката, со мобилните телефони, со интернетот и социјалните мрежи.

Умствената молитва за мене е како за секој човек неговиот занает, бидејќи во неа се вложувам себеси повеќе од 36 години. Кога дојдов на Света Гора веднаш ги побарав пустиножителите што се подвизуваа во молитвата. Пред 40 години ги имаше многумина што имаа живот внатре во себе. Луѓе со добродетели! Старци! Од нив одбиравме старец и го имавме за патеводител. Значи, практиката на умствената молитва е да се присилуваш себеси да ја кажуваш молитвата гласно и непрекинато.

Пред да продолжиме со барање на доброто треба да спомнеме некои претпоставки. Доброто не треба да се бара како идеја, бидејќи не може да биде идеја. Тоа треба да биде ралност, зашто само како реалност може да има врска со човекот и со неговиот живот. Освен тоа доброто не треба да се бара надвор од светот или барем само надвор од него, зашто ако се наоѓаше само надвор од светот тоа ќе беше недостапно и бесполезно. Во тој случај светот нема да можеше да го почувствува и да го живее.

Годинава што тече е навистина многу голема – не по бројот на деновите во неа, туку по великите јубилеи што таа со себе ги носи. Во неа ја славиме илјадагодишнината од основањето на оваа Свештена Обител – јубилеј достоен за восхит, но годинава се исполнуваат и 50 години од раѓањето на нашиот Старец и Владика, како и 25 години негово монашко и свештеничко служење. Веќе 25 години како свештенослужител, тој ги принесува бескрвните Дарови на Нашиот Спасител, секојдневно молејќи се за нашите братство и сестринствата, но и за сите духовни чеда ширум нашата Татковина Македонија, и надвор од неа.

Тој дава знаци,
Видливи за оние кои Го бараат,
И невидливи за рамнодушните кон Него.
На оние кои сакаат да видат,
Им дава доволно светлина.
На оние кои не сакаат да видат,
Им дава доволно темнина.

Блез Паскал зборувал за тоа дека во срцето престојува поинаква логика, различна од логиката на
сознавачкиот ум. Паскал, и самиот необична појава, зборувал за тоа дека Бог му приоѓа на човекот, не како Бог на философите и учените, но како Бог на Аврам, Исак и Јаков.

20.00 ч. – Проекција на документарен филм

БЛАГОДАТНА УТЕХА

Свето-Троицка Сергиева Лавра посветена на Свети Сергеј Радонешки е еден од најголемите христијански  центри во Русија и во светот и светско културно наследство на УНЕСКО.  Манастирот датира од  1422 година и во него се наоѓаат околу 500 свети реликвии, а во него била и средбата на Свети Сергеј со Пресвета Богородица.

Благодарност на фестивал ВСТРЕЧА-СРЕТЕНИЕ од Русија

Во недела, на 20.09.2020 година, во навечерието на великиот празник Рождество на Пресвета Богородица, со почеток во 17:00 часот, ќе се отслужи Празнична вечерна богослужба во храмот посветен на Богородичното рождество во Центарот на Скопје. Вечерната молитва ќе биде проследена со Литија околу централното градско подрачје.
Ги повикуваме сите верни чеда кои ќе учествуваат на овој торжествен молитвен собор, да ги почитуваат мерките за заштита од вирусот ковид – 19, така што за сето времетраење на Вечерната богослужба и на Литијата ќе носат заштитни маски и ќе го одржуваат препорачаното меѓусебно растојание.

И дојде во Назарет, каде што беше одраснал, и по обичајот Свој влезе еден саботен ден во синагогата, па застана да чита.
17. Му ја подадоа книгата на пророкот Исаија; и Он, штом ја отвори, го најде местото каде што беш напишано:
18. Духот Господов е врз Мене; затоа Ме помаза да им соопштам радосна вест на бедните. Ме прати да ги исцелам сокрушените по срце, да им проповедам на заробените ослободување и зачалото од Евангелието според Лука, во кое се зборува за првата проповед на Христос во синагогата во Назарет (Лука 4,16-18).

Духoт на Гoспoда e врз Мeнe. Зoштo Oн тoа гo гoвoри кoга e рамeн на Духoт какo и на Oтeцoт? Заради свeдoштвo на луѓeтo, какo штo тoлкува св. Златoуст. Нe вeли благoдатта на Духoт, туку Духoт, бидeјќи благoдатта на Духoт e на вeрнитe луѓe, а на Нeгo e самиoт Дух, какo штo и сe пoкажалo на рeката Јoрдан. Духoт e свeдoк на Синoт и ниeдeн мoмeнт Синoт нe бил бeз Духoт.

Првиот Вселенски Собор определи црковната година да почнува на 1 септември. Месецот септември кај Евреите беше почеток на граѓанската година (Исх. 23, 16), месец на собирање на плодовите и принесување жртви на благодарност кон Бога. Во времето на ова празнување Господ Исус влезе во синагогата во Назарет и ја отвори книгата на Пророкот Исаија и ги прочита зборовите: „Духот Господов е врз Мене; зашто Господ Ме помаза за да им благовестам на бедните,

Сакаме ние или не, страдања ни се испраќаат, зашто се спасителни. Бог го прави тоа од љубов кон нас, откако ќе не симне од широкиот пат и ќе не постави на тесниот и мачен пат. Луѓето во светот, исто така, носат маки, и тоа, уште потешки од нашите. Ние имаме грижа само за себеси и за својата душа, а тие се сврзани со брачни врски и имаат деца!... И така, увери се, дека причината за нашите маки се нашите страсти - главно гордоста, а по неа и другите, кои не мачат безмилосно.

Кога зборуваме за брак, ние, никогаш не смееме да го гледаме тоа како што го гледа светот односно бракот како институција, туку тоа е најтесната соборност која може да постои помеѓу луѓето, а единствено се бара да бидат од спротивен пол. Господ го благословил тоа заради поддршка на мажот и жената во пронаоѓање на нивните слабости, страсти и пороци, едноставно мажот и жената треба еден со друг да се надополнуваат во текот на целокупниот период од нивниот брак.

 Познатиот романски антрополог Мирчеа Елиаде вели дека територијата што не е освоена е секогаш територија на други кои по дефиниција се варвари. Западот се држи до таа максима и ние сме варвари за нив овде на Балканот. Сега, со помош на глобализацијата, тие нè цивилизираат. Проблемот е како гледаме на нив од Балканот, и на нив гледаме

Чeстoпати сe случувалo Христoвитe мачeници, наврeдeни и исмeани пo судoвитe, oднeнадeж да направат нeкoe чудo штo влeвалo страв кај нeвeрницитe. Или идoлитe паѓалe, или грoмoви ги разурнувалe нeзнабoжeчкитe храмoви, или нeнадeeн дoжд гo гаснeл oгнoт пoдгoтвeн за нивнo спалувањe, или мачитeлитe самитe сeбe сe тeпалe сo камeња и сo стапoви и др. Така, Антипатр, мачитeлoт на св. Мирoн,

За време на благословениот Богородичен пост, искушеничката Латина Стаменкова од Ерусалимскиот Гетсимански манастир на Света Марија Магдалена, ги направи своите први чекори во монаштвото и беше потстрижана, добивајќи го своето монашко име Лаврентија. Инаку сестра Лаврентија е голем пријател на нашиот манастир и ценет соработник на манастирската веб страна, која долги години со голема љубов верно ги известува нашите читатели за сите новини поврзани со Светата Земја и Ерусалим.