На пример: имаме недоумица во однос на подготовката на таканаречената бадникова семејна вечера. Сега, ако знаеме дека главната цел при дочекот на Рождеството Христово ни е причестувањето со Светите Тајни Христови, тогаш од трпезата веднаш отпаѓа рибата и сѐ што е подготвено на масло (зејтин). За други мрсни работи и да не спомнувам – секој знае дека пред Причест се пости.

Несомнено, православната икона на Рождеството Христово е најинтересниот случај во иконографиjата, од толкувачки, догматски поглед. Се оформила во ранохристијанскиот период[1], разликувана во повеќе варијанти, и во себе прифатила повеќе влијанија: пророштва[2], евангелија[3], апокрифни објаснувања[4], светооотечки толкувања, а воедно и химнолошки – од поезијата на празникот на Рождеството Христово и од Акатистот.

Од Христовото Раѓање до Христовото Воскресение се наоѓа целата смисла на животот за христијаните. Тоа ни Го јави Самиот Бог, затоа среќата не е во тоа кому ќе му се падне паричката или кој ќе го фати крстот, туку кој ќе се сретне со Христос. Причеста ни ја дава таа средба.

-И јас се молам за нив. Но кога упатувам молитва кон Бога, Му велам: Господи, Ти си Творец на целиот свет, па и на моите маслинки. Ти најдобро знаеш што им е потребно!

Ова истото важи и за нас луѓето. Ние често Му се молиме на Бога да ни го даде она што, според нашето мислење, ни е неопходно. Но само Господ знае што навистина ни е потребно.

 Тие ќе викнат: "Наша е бидејќи е грешна." А вие повторно кажете:" Грешна, ама сепак Божја, која постојано Му се молела на земјата".. Тогаш за момент ќе бидат растерани и ќе постане светло, најсветлено. Ќе се појават свети Ангели, ќе ве земат и ќе ве однесат пред Бог на поклонение."

 Првпат кога почнал апостолот Павле да пишува библиски книги, кога започнал со пишување на своите посланија, првото свое послание го упатил во Македонија. Го испратил кај оние што најпрво им проповедаше со збор, кога дојде за првпат во Европа. Ним најпрво им се обраќа и со Послание. Двојно првенство: и со збор и со писмо ‒ и со проповед и со послание... Неговите две првонапишани книги во Библијата ги упатил и двете во Македонија. ...

Во недела на св. Богоотци кога се празнува споменот на Светиот свештеномаченик Игнатиј Богоносец и Свети праведен Јован Кронштатски, отец Александар Димоски отслужи сеноќно бдеение во сослужение со отец Павел Крцоски и ѓакон Христијан Костоски, во велелепниот храм на Св. Троица.
Отец Александар не поучуваше  со неговото боговдахновено слово: „Времето пред Божик е благословено време.“

 Откако ги совладавте душевните страсти со силата на Словото, станавте управници на земјата на халдејските народи, бидејќи добродетелта знае да им додели почести на оние што ја имаат, мудри потомци на племето Давидово!“ (песна од канонот на Утрена во Недела на светите Праотци).

Иконата на св. вмч. Георгиј е насликана во Струга, од зографот Јован, кој потекнувал источно од Кавала. Ктитор на истата бил рефендарот на Охридската архиепископија, кој исто така се викал Јован. Овие основни податоци се наоѓаат во записот на задната страна на иконата. Овој запис е читан од двајца историчари на уметност, односно, од Фрањо Баришиќ и Гојко Суботиќ, но ѝ претстои и прочитување и од македонски специјалист, коешто прочитување, се надеваме дека, во најскоро време ќе биде и публикувано.

По Литургијата, во манастирот, во организација на Македонската православна младина на Австралија (МОYА) се одржа Македонскиот православен духовен семинар на тема: „Православната црквата во современиот свет (проблеми, решенија и предизвици)“.Предавачи на семинарот беа: игуменот на манастирот, архимандритот Гаврил (Галев) и презвитерот Владо Недески (старешина на храмот „Света Петка“ – Рокдејл),

Бог нѐ сакаше, нас, Неговите ластовици, кои умиравме од студ – студот на самотијата, меланхолијата, гревот, болката, порокот, егоизмот. Егзистенцијален студ. А Бог нѐ гледаше и велеше: Ластовички мои, елате да се стоплите, има топли места, сакам да ве спасам, сакам да ви ја покажам Мојата голема љубов. Тој ни зборува уште од рајот, од каде што паднавме, а ние не Го разбиравме.

Па нели ние требаше да сме квасец на овој свет, нели требаше да сме сведоци на Богочовекот Христос во овој свет, нели требаше преку нас да влезе Божјата благодат што го преобразува овој свет и нели требаше да бидеме слуги на луѓето од овој свет – за нивно спасение? Нели истото ова го вели и Светото Евангелие Божјо и житијата на сите Свети?

    Денешниот стил е упорен, агресивен, дрзок. Младите девојки се трудат да не зaостануваат зад момчињата: пцујат, тренираат карате и ву-шу, пушат, пијат, «менуваат партнери», се почето стапуваат во банди. Женственоста на многумина им се чини непрестижна, се сфаќа како пројавување на слабост. Имитирајќи ја другарката  на Хи-Мен, способни се да срушат противникот на грб. Нив навситина е тешко да си замислиш како грижливи мајки.

"Секој "религиски свет", вклучувајќи го тука и христијанството лесно се снаоѓа без Бога, но затоа но за момент не може без боговите т.е. без идолите. Таквите идоли постепено можат да постанат и црква, и побожност, и црковен начин на живот, па и самата вера...

Сметам дека постот на прв поглед е очистување на организмот, така што, тој не им смета ниту на „неверниците“. Но, за мене постот не значи само воздржување од храна, туку значи и поминување повеќе време на молитва и почесто одење во црква. Постите се држат во моето семејство, а јас еднаш или двапати неделно одам во црква.

Со овој историски чин македонскиот народ си ја повраќа библиската и литургиската традиција што ја имал со векови, а ја беше добил со апостолско преемство, рамноапостолско просветителство, втемелено од патронот свети Климент Охридски, со свои домородни пастири кои ќе го раководат народот доверен од Бога.МПЦ-ОА, како автентична црковно-национална институција на македонскиот народ, на тој начин придонесе да се зачувува православната вера,

Од најраното  време на христијанството Светата Евхаристија е појмувана како вистинско Христово  присуство на земјата се до Неговото второ славно доаѓање. Исклучително е важно да се има на ум дека свештенодејствувањето на Божествената Литургија не е прост комеморативен  настан во кој се опоменуваме за нешто што било во минатото и што во краен случај имало малку или нималку врска со нас

Секоја година во навечерието на Рождеството Христово ние го препрочитуваме родословието на Христа од Евангелието по Матеј. Секогаш сум се прашувал зошто, зошто треба да ги читаме сите тие имиња, кои немаат речиси никакво значение за нас. Понатака, сепак, започнав да ја сфаќам нивната смисла.

Темата на собирот „Предание и мисија“, инспирираше истакнати професори од  Универзитет „Свети Кирил и Методиј“, од Институт за национална историја, Скопје, како и професори и асс. докторанди од Богословскиот факултет, во своите трудови да образлагаат за Кирилометодиевско лексичко наследство, Житијата на св.Климент Охридски,св.Гаврил Светогорец епископ Велички,Охридската архиепископија,за логосот на црковната музика,..

Мачеништвото, монаштвото, и јуродивството заради Христос се трите најекстремни начини на одрекување од овој свет и затоа – начини на живот што најбрзо и најблиску го соединуваат човекот со Бог. Затоа, најчесто кај овие подвижници, како што вели и светиот Јован Лествичник, можеме да ги забележиме изобилно излеани сите дарови Божји на обожението: и непрестајната умно-срдечна молитва...