“Какo штo трeба бeднитe да Му благoдарат на Бoга и да ги љубат бoгатитe, кoи им прават дoбрo, така, и уштe мнoгу пoвeќe, и бoгатитe (трeба да Му благoдарат на Бoга и да ги љубат бeднитe), затoа штo тиe сe спасуваат сo прoмислата Бoжја и вo сeгашниoт и вo идниoт вeк заради милoстината. Бидeјќи бeз бeднитe тиe нe дoбиваат спасeниe на душата, туку нe мoжат ни да ги избeгнат искушeнијата oд бoгатствoтo”.

Сите овие работи се експлоатирааат во голема мера, влијаат врз психологијата на човекот, и во суштина немаат никаква почит кон човечката душа – ја разболуваат. Впрочем тие го знаат тоа. Знаат дека душата ти е ранлива и дека лесно може да се заведе, многу добро го знаат тоа, а целта им е душевно да те уништат.

Ако сакаме да направиме една споредба на Божјата суштина со Неговите енергии, односно со благодатта, би можеле, како пример да ги земеме силата и суштината на сонцето. Ние, сонцето никогаш не можеме да го согледаме целосно во неговата суштина. Тоа претставува една огромна маса на лава, којашто, ако се обидуваме да продреме во нејзината суштина, е штетна и опасна по нашиот живот..

 „Оче мој, онаа коска, ја имаш ли? Прости ми, бев понесен. Во моментот кога те исфрлив надвор, мојата сопруга ми се јави и ми кажа дека мојот син, додека имал испит, одеднаш се срушил на земја со оваа парализа. Сфатив дека јас сум виновен и затоа многу те молам да ни прочиташ молитва. Твојата презвитера ми ја даде твојата адреса, овде до селото“.

Труди се да не ги прифаќаш хулните помисли и да не им веруваш, и Господ ќе ти прости. Кога доаѓаат помислите, не ги примај и не се бори со нив, а уште повеќе не ги заколнувај и не им противречи - тоа не е според твоите сили! Туку прибегнувај кон Господа со молитва и смирение. Блудната помисла и стравот се допуштаат заради нашата гордост.

Еднаш, тројца браќа ја виделе Среќата како седи во јама. Еден од браќата, се приближил до јамата и побарал од Среќата пари. Среќата му подарила пари, и тој си отишол среќен.
Другиот брат побарал убава жена. Ја добил и избегал со неа, надвор од себеси од среќа.
Третиот брат се наведнал над јамата.

Отец Митрофан бил игумен на N-скиот манастир. Тој бил човек со висок раст, со густа црна брада, со бујни веѓи. Очите под веѓите му светкале, а тупаниците му биле како тегови. Во младоста, отецот бил боксер и до сега ја зачувал големата физичка сила.
Ако некоја жена се жалела на мажот, или на свекрвата, или на соседот, отец Митрофан им давал еден и ист совет: „А ти убиј го“.

Да се учиме да се каеме, да се учиме да се победуваме себеси, и не само да го избегнуваме гревот, туку да се учиме да правиме добри дела. Да почнуваме од малите работи и да се трудиме, сè да биде со милоста Божја. За да живееме по Божјата волја, а не по нашето човечко грешно расудување. За да можеме да ги гледаме сопствените недостатоци.

За тоа треба да благодариме, треба да се радуваме на тоа, што Господ може сè. Дај Боже, да не Го забораваме својот Творец и Спасител, да помниме, дека нашиот главен проблем – е нашиот грев, нашето непокајание. Помогни ни Господи на сите, да се покаеме, помогни ни секој од нас да ги спознае своите гревови – имено своите, а не туѓите.

Oти, oткакo ги избeгналe свeтoвнитe сквeрнoсти прeку пoзнавањeтo на Гoспoда и Спаситeлoт наш Исус Христoс, акo пак сe заплeтат вo нив и
бидат пoбeдeни, тoгаш за такви пoслeднoтo ќe им бидe пoлoшo oд првoтo (IIПeтр. 2:20).

Сакам нешто да кажам за мојата љубов кон св. Василиј Острошки, но и за неговата љубов кон мене. Пред една година се разболев и лекарите рекоа дека мора да ми се изврши некаква сложена операција на срцето. Моите родители не можеа, и не сакаа да веруваат дека тоа е вистина. После три лекарски прегледи во три независни болници дијагнозата беше потврдена; и на самиот ден кога беше закажана операцијата, дијагнозата беше потврдена.

Во манастирот на свети Јоаким Осоговски во Крива Паланка Неговото Високопреосвештенство митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф служеше Света Златоустова Литургија, во сослужение со Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, Високопреподобниот архимандрит Никола, игуменот Фотиј и свештенството од Кумановско-осоговската епархија.На Светата Литургија јеромонахот д-р Григориј Настески (архиерејски заменик во Кумановско-осоговската епархија) беше произведен во чин игумен.

Празнувањето на овој голем христијански, но и државен празник, продолжи утредента со света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Тимотеј, во сослужение на Митрополитот Агатангел, архимандритот Нектариј, свештениците Никола Христоски, Владо Недески, дарко Милев и Александар Матески, еромонахот Ефросиниј, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски и ѓаконите Сашо Целески, Васил Ристовски и Александар Крстаноски.

Не треба да им веруваме на помислите. Треба еднаш засекогаш да се потчиниме на барањата на Црквата, без оглед колку и строги да ни изгледаат тие. А тие не се толку тешки! Што бара Црквата? Моли се, кога треба - пости; тоа треба да се исполнува. За своите заповеди Господ говори дека не се тешки.

„Сакам да ги замолам учителите: не знам, дали ќе го исполните тоа или не, но сакам да ве благословам; никогаш не ставајте единици на учениците. Затоа што секој човек е многу талантен, генијален, и ние сме должни да го препознаеме, да сфатиме во што се состои неговата талентираност и да го пројавиме тој талант“, – зборовите на Патријархот ги пренесува news.ge.

Неговите зборови за нас го имаат значението на вечен живот или вечна смрт. Ние не можеме само тукутака да ги слушаме тие зборови. Ги чувме ли еднаш, нашиот избор се состои во тоа – дали ќе Му бидеме послушни или нема да Го послушаме, и толку...“

Уметноста станува совршена само кога е искрен израз на емотивната состојба на креаторот во моментот на создавање. Кога тој станува медиум низ кој животното искуство и емоциите се преточуваат во форма која може да ја сподели со светот. А доказ за совршена уметност е кога таа  станува бесмртна. Ако една песна, филм, слика или било која форма на уметност преживеала децении,...

Ако сите ние чекаме или бараме реална, чудотворна светост, за околу нејзините нозе да си го најдеме мирот и смисолот на животот, ризикуваме да умреме во состојба на неспокојство и бесмисленост. Животот во нашево време се гради не околу столбови на светоста, туку околу живи парохии во кои средиште е Евхаристијата. Надвор од нејзините граници делува меѓусебна помош и братски односи, кои никнуваат врз темелот на заедничка вера и молитва.

Срцето ќе ти се спротивставува – некогаш со мрзеливост и окаменета бесчувствителност кон она, кое го читаш, некогаш со сомнеж и неверие, со некаков внатрешен оган и теснота, некогаш со расеаност и отклонување кон некакви земни предмети и грижи, некогаш со напомнување на навреди од ближниот и со чувство на одмазда и омраза кон него, некогаш со

Појави со закана кон слободата, за жал, има и во нашиов простор. Ете и неодамна, со настаните во Куманово, нашата слобода беше ставена на голем испит. Но благодарение на храброста на нашите бранители, чие дело на љубов кон ближниот и одбрана на слободата вечно ќе остане врежано во меморијата на овој народ, го надминавме тоа искушение.