Томас Хопко - ВОЗДВИЖЕНИЕ НА ЧЕСНИОТ КРСТ

Иако празникот Крстовоздвижение, возникнал како политички, тој има особено значење во Црквата во нашиве денови. Тој останува за нас ден на постење и молитви, ден кога споменуваме дека Крстот е единствен симбол, достоен на нашата безусловна верност, и дека нашето спасение не зависи од било какви земни победи, туку единствено од вистинската и неизбежна победа на Христовото Распетие и нашето сораспетие со Него.






Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…”
Сите сакаат да имаат мир, но не знаат како да го добијат. Пајсиј Велики се гневел и Го молел Господа да го избави од раздразливоста. Господ му се јавил и му рекол: „Пајсиј, ако сакаш да не се гневиш, не посакувај ништо, никого не осудувај и не мрази, и нема да се гневиш“.
Преподобен Серафим Саровски ги советувал дивеевските сестри: „Задолжително треба да се исповедаме и причестуваме во сите пости и, освен тоа, на дванаесетте и големите празници: што почесто, тоа е подобро, не измачувајќи се себе си во мислите, дека сме недостојни, и не треба да ги пропуштаме можностите, што почесто да се удостојуваме
На 21.9.2024 година, кога Црквата го празнува Рождеството на Пресвета Богородица, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан – во сослужение со Нивните Високипреосвештенства, Митрополитите: Брегалнички г. Иларион, Тетовско-гостиварски г. Јосиф и Кумановско-осоговски г. Григориј и со Нeговото Преосвештенство, Епископот Хераклејски г. Климент –
На 20.9.2024 година, во навечерието на празникот Рождество на Пресвета Богородица, во храмот посветен на овој велик празник пристигна прекрасен препис на познатата икона „Троеручица“. Иконата од Света Гора ја донесоа проигуменот на свештената хиландарска обител, Архимандритот Методиј, во придружба на уште неколкумина хиландарски монаси,
Истата смисла го има и Павловиот повик на непрестајната молитва. Оној што трпеливо престојува во молитвата „Бог брзо го оправдува“, ако ден и ноќ Го повикува. Зборовите: „Бдејте и молете се“ и „не паѓајте во молитвата“, 

Ќе дојде време кога ќе бидат изградени машини кои ќе го контролираат начинот на кој луѓето размислуваат...
Св. Јован Дамаскин ја напушта Сирија и прими монаштво во прочуената Лавра на Свети Сава Осветен во Палестина. Со себе ја понел и неговата Добротворка, Пресвета Троеручица. Откако се замонашил од другите отци во Лаврата дознава дека Свети Сава Осветен, пред своето блажено упокојување (VI век), дал заповед покрај неговиот гроб да ја прицврстат неговата ,,патерица” т.е. игуменскиот стап.
-За слава на Бога и многу сме радосни заради тоа и по канонизацијата веќе имаме потврда за чуда кои се извршени. Имено, по самиот ден на канонизацијата беше излекувано едно мало дете кое боледувало, како што ни раскажа мајката, од тежок облик на бронхитис, бактерија на белите дробови.
Мoнаситe гo прашалe гoлeмиoт авва Исхириoн:
Ниту едниот, ниту другиот не дејствуваат во овој свет самостално, туку ги советуваат луѓето, а луѓето имаат слобода да одберат, дали ќе одат кон светлината или кон темнината. Така да, не гледајте во небото да видите ангели, ниту на земјата да видите демони, туку гледајте во огледало.
Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што Евреите не очекувале оттаму ништо особено и говореле: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет" (Јн. 1:46). Не многу време пред Раѓањето на Христа во Назарет живееле сопружниците - Јоаким и Ана.
"Неизбежно е Бог да ги воспитува Своите сопствени деца. Бог нема миленици и Него не може да Го надвладее нездрава љубов, каква што често безумните родители покажуваат кон своите деца. Таквата нездрава љубов подоцна често предизвикува пропаст и вечно казнување на оние кои „сакале“.
























