Тоа се случуваше на врвот од планината Синај каде што беше се искачил само Мојсеј; народот беше собран долу со забрана да не ги пречекори означените граници. Бог му рече на Мојсеја: „Ќе направам пред тебе да мине сета Моја Слава (...). Ти не можеш да го видиш Моето Лице, зашто човек не може да Ме види Мене и жив да остане.

Вечерна богослужба во чест на свети Климент Охридски во Скопје (07.12.2023 10:35)

Воочи празникот на свети Климент Охридски, Викарниот Епископ Стобиски г. Јаков отслужи Вечерна богослужба во молитвено присуство на Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, ректорот на Македонската Православна Богословија, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, Митрополитот Кумановско-осоговски г. Григориј и умировениот митрополит г. Јосиф, во чест на свети Климент Охридски, патрон на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија и Македонската Православна Богословија. Во рамките на одбележувањето, во храмот „Св. Климент Охридски“, во Драчево, се одржа и свечена духовна академија. Празничниот леб го прекрши Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф.

За свети Климента правдата не ниту апстрактна, ниту пасивна. Повикот за трезвеност и умно искористување на овој минлив овоземен живот е  чест во неговите слова. Па така, во Пофалното слово за пророкот Захарија и зачнувањето на свети Јован Крстител, тој вака поучува: „да си помагаме еден на друг, земајќи го на себе добриот подвиг; да не се приврзуваме за овој краткотраен имот што минува бргу како сенка, и по смртта ќе нè задави со клевета, говорејќи:

Тоа беше небесна глетка
Во шумата, на два часа од Оптина, живееше Отец Елисеј како подвижник, човек полн со едноставност и смирение. Со години изолиран и посветен на молитвата, тој се здоби со таква ангелска благодат што дури и шумските животни бестрашно му приоѓаа.

Да верува и' е својствено на возвишената и велика душа, а неверувањето е белег на неразумната и ниска душа.
    Треба да се знае вистината и да се верува во неа: каде можеш да ја добиеш неа ако не во Црквата, која е ,,столб и утврдување на  вистината” (1. Тим. 3:15)? Тебе ти е неопходно да примиш благодат: каде ќе ја најдеш ако не во Црквата, хранителката на Светите Таинства, без кои не се дава благодатта?

Тивко ветре нѝ испраќаш
очи сонливи да нѝ размрдаш,
од зачмаеност не' подигнуваш
насмевка од небо нѝ подаруваш.

Екатерино света девојко,
Екатерино чиста самовило,
Екатерино храбра девственичке,

Синајскиот манастир
" Свети Екатерина " од 6 век се смета за најстариот зачуван Православен Манастир во светот.
Успешно се спротивставува на сите настани од турбулентната историја и е Литургиски активен без прекин, од своето основање до денес.
Сместен е на југ, во срцето на планинита Синај, оддалечен околу 580 км од Каиро.

По повод празникот на успението на светиот Старец Ефрем Филотејски и Аризонски, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум, деновиве излезе од печат книгата „Житие, Песнено последование и Молебен канон кон преподобниот и богоносен отец наш Ефрем Филотејски и Аризонски“, во издание на манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“, Велјуса.

10 факти за композиторот по повод 230-годишнината од неговата смрт - 5 декември 2021 година
1. Неговото име значи „Возљубен од Бог“.
Моцарт е роден во австрискиот град Салцбург на 27 јануари 1756 година. На вториот ден по неговото раѓање бил крстен во Салцбуршката католичка катедрала „Св. Руперт и Вергилиј.

„Во манастирот на Синај од светите мошти се чуваат главата (черепот) и левата рака на света Екатерина. Главата на света Екатерина еднаш го напушти Синај - во 1995 година. Но, оттогаш беше донесен закон според кој не смее да се изнесува ваков вид на светиња од египетската територија без да се обезбедат огромен број документи.

Добрата од овој свет, сами по себе не се погубни за човекот. Бидејќи сите нив Бог ни ги дава за наша полза и потреба. Она што е погубно е нашиот однос кон тие добра, од начинот и причината на нивното стекнување, до начинот и целта на нивното користење. Ако на патот до стекнувањето на богатсвото не нарушиме ниту една Божја заповед

Храната се осветува, а нездравото станува здраво.  Овие психотропни адитиви, отрови Е, кои се наоѓаат во лебот, па дури и во сите производи, тогаш немаат деструктивно дејство врз човекот ако ги читате „Оче наш“ и „Богородице Дјево“.

„Според природата, молитвата е сопостоење и единство на човекот со Бог. Според дејството, таа е одржување на вселената, помирување со Бог, мајка на солзите и нивна ќерка истовремено, смилостивување за гревовите, мост со којшто се преминуваат искушенијата, панцир кој штити од секоја мака, разбивање на демонските напади, служба на ангелите, храна на сите бестелесни, идно радување,

„Во Ерусалимскиот храм се воведува Пресвета Дева, девојчето Марија, идната Мајка на Спасителот и на сите кои во Него веруваат! Тоа е настан многу поголем од празникот на Нејзиното рожедество. Зашто овој ден е денот на Нејзиното духовно раѓање. Сокриена под сенката на старозаветниот Храм, изникна цветот на Новиот Завет – Дева Марија,

Kога ќе ве надвисне облак на жалост, така што се чини дека нема никаков излез од таа состојба, тогаш спомнете си дека вие имате на Небесата Мајка, Царица Небесна, Која ве гледа, слуша и ги знае сите ваши душевни движења. Повикајте Ја со вера и Таа во тој миг ќе дојде кај вас и ќе ве избави од беда и неволји.

„Кога Евхаристијата и Причеста повторно ќе станат центар на христијанскиот живот, трагичните случувања и дефекти ќе бидат надминати и исцелени. Ако црковниот живот не е заснован пред се` на Христа, а тоа значи на постојано и живо заедничарење со Него, во светата Тајна на Неговата присутност - тогаш неизбежо произлегува нешто друго што се наметнува да доминира

 Послушанието го доведува човекот не само до телесна, туку и до духовна бестрасност.
Ако внимателно ги читате книгите на светите Отци, ќе видите дека многу од нив лесно станале светители, нивните души станале свети, а не правеле големи напори, ниту се жртвувале, ниту се подвизувале испоснички, но како? Го избрале послушанието.
Сфативте од каде потекнува послушанието.

Некогаш, во времиња не толку дамнешни, но како што некогаш се вели, со илјадалетија оддалечени од нас, животот се мерел, како прво, преку духовните, религиозните празници. О, се разбира, далеку од тоа сите точно да ја знаеле нивната содржина, но сите оделе во Црква, за многумина, можеби дури и за повеќето од нив, празникот, пред се, бил можност да се наспијат, да се најдат, да се напијат, да се одморат.